کتاب ریش آبی – املی نوتوم

برشی از متن کتاب

راحتی غیر عادی رختخواب بزرگ، ساتورین را شگفت زده کرد. با خود فکر کرد:« برای تکرار این لذت ، حاضرم ابراز عشق هر دیوانه ای را بپذیرم » با این فکر بود که به خواب رفت . سکوت اتاق و خانه آن هم دروسط پاریس برایش باور کردنی نبود. کاناپه ای که تا دیشب در خانه دوستش روی آن  می خوابید حالا به دنیای دیگر تعلق داشت. مثل همه کسانی که ماه های آزگار شب های خود را روی تختخواب های خشک و آزار دهنده اردوگاه ها گذرانده اند، ساتورین همان شب اول فهمید که دیگر نمی تواند چشمش را به روی چیز های لوکس ببندد و آنها رارد کند. نیمه های شب بود که برای رفتن به توالت بیدار شد . تماس پاها ابتدا با گرمای دلچسب پارکت چوبی و بعد از آن با مرمر کف حمام و توالت شیک اتاقش ، جزئیاتی بود که در آن نیمه شب در ذهن خواب آلود ساتورین ثبت شد.

صبح که بیدار شد و در آیینه به خودش نگاه کرد، نوعی شفافیت و آرامش در چهره اش دید که تاقبل از آن برایش ناآشنا بود. برای اولین بار پس از ترک بلژیک قیافه اش را متفاوت از کسانی یافت که صبح ها در قطار می دید و مخصوص آدم های حومه نشین بود. نواری را که برای احضار خدمتکار بود به صدا در آورد . پنج دقیقه بعد در اتاقش را کسی با انگشت کوفت . ملن بود.

–           آیا میل دارید صبحانه را در اتاق صرف کنید؟

–           امکان دادر؟

–           صبحانه در رختخواب را ترجیح می دهید یا آن که روی میز برای تان بچینم ؟

–           من عاشق خوردن صبحانه در رختخواب هستم اما خرده های نان همه پخش می شود .

–           ملافه ها را هر روز عوض می کنیم . قهوه و چای . تخم مرغ و آبمیوه و شیر و غلات صبحانه یا کراوسان ؟

–           قهوه سیاه لطفا با کراوسان.

وقتی از خانه به سمت مدرسه لوور ، محل کارش ،می رفت خود را در عالمی دیگر احساس می کرد . با شور و شعف درسش را داد و برای اولین بار بود که احساس کرد بالاخره شاگردانش که اغلب همسن و سال خودش بودند، به او احترام می گذارند.

داشت توی اتاقش کار می کرد که ملن در زد و به او اطلاع داد که صاحبخانه برای شام منتظر اوست . از خدمتکار پرسید:

–           چه می شود اگر دعوت دن المیریو را رد کنم؟

–           شما کاملا در این باره مختار هستید . می خواهید شام تان را به اتاق تان بیاورم ؟

دانستن این که در قبول یا رد دعوت آزاد است ، او را مطمئن کرد. به خدمتکار گفت:

–           به دن المیریو بگویید الان می آیم.

در آشپزخانه ، دن المیریو پیشبندی را روی لباس های راحتی خانگی اش بسته بود و با قابلمه های غذا سرگرم بود.

–           شب بخیر بانو. امشب خوراک گوشت پوپیت پخته ام.

ساتورنین قهقه ای زد.

–           دوست ندارید؟

–           چرا ، اما این غذا کاملا فرانسوی است. فکر نمی کردم که یک اسپانیایی غذای سنتی فرانسوی بپزد.