کتاب خواب بد (خانواده خرس ها 52)

برشی از متن کتاب

وقتی برادر به اندازه‌ی کافی پول پس انداز کرده بود، یک روز با خانواده به مرکز خرید  خرس ها رفت و خرید خود را انجام داد. قلعه‌ی ابر در یک جعبه بزرگ قرار داشت و او به سختی می توانست صبر کند تا به خانه برسند و با آن بازی کند.

اما وقتی او سوار ماشین می شد، چشمش به چیزی افتاد که حتی از قلعه‌ی ابر هم هیجان انگیز تر بود.

یک پوستر سینمایی که روی آن نوشته شده بود: فیلم گریزلی های فضایی!

او فریاد زد: “فیلم گریزلی های فضایی! جانمی جان! خیلی دوست دارم ببینمش.”

خواهر گفت: “من که دوست ندارم. به نظر من فیلمش وحشتناکه.”

برادر پرسید: “مامان می شه وقتی اومد برم ببینمش؟ می تونم؟ می تونم؟ تو رو خدا؟” مامان گفت: “خب، حالا بذار تا وقتش!”

وقتی به خانه رسیدند، برادر قلعه‌ی ابر جدیدش را باز کرد و تمام گریزلی های فضایی را از جعبه بیرون آورد و برای بزرگ ترین بازی گریزلی های فضایی تا به آن روز آماده شد. اما… کسی نبود که با او بازی کند. هیچ کس. البته به جز خواهر.

برادر پرسید: “خواهر، دوست داری گریزلی های فضایی بازی کنی؟”

خواهر جواب داد: “اصلا حرفشو هم نزن.”

برادر گفت: “اذیتم نکن دیگه. اگه بامن گریزلی های فضای بازی کنی، منم هر بازی رو که تو دوست داری، باهات می کنم.”

خواهر از موقعیت استفاده کرد و گفت: “هرسه بازی را که من دوست دارم.”

برادر با نگرانی پرسید: “کدام سه بازی؟”

خواهر جواب داد: “عروسک کاغذی، یه قل دو قل، و کیسه لوبیا!”

برادر اعتراض کنان گفت: “این خیلی نامردیه!”

خواهد گفت: “می خوای بخواه نمی خوای هم نخواه!”

برادر قبول کرد و بعد از سه دست بازی دلپذیر عروسک کاغذی، یه قل دو قل و کیسه‌ی لوبیا، حالا دیگر نوبت بازی… گریزلی های فضایی شده بود!

برادر غرش کنان گفت: “من اسلیزو، سلطان شرور عالمم! دستور به تمام سفینه ها! سیاره ماگونگو، خانه‌ی دشمن قسم خورده من “هیروی شیردل” را پیدا و نابود کنید!”

خواهر فریاد زد: “نه بابا! جراتشو نداری! به من میگن هیروی شیردل! الان با یه ضربه‌ی این گرز، حالتو واسه‌ی همیشه جا میارم!”…