کتاب آنی شرلی در خانه ی رویاها (کتاب پنجم) – قدیانی

برشی از متن کتاب

سرزمینی پر از رویاها

خانم ریچل لیند همان طور که دستمال سفره ها را تزیین می کرد، پرسید: «آنی بالاخره تصمیم گرفتی چه کسانی را به عروسی دعوت کنی؟ دیگر وقتش رسیده که کارت های دعوت را بفرستی.»

آنی گفت: «نمی خواهم زیاد مهمان دعوت کنم. دلم می خواهد فقط کسانی که خیلی دوستشان داریم شاهد ازدواج ما باشند. اطرافیان گیلبرت، آقا و خانم آلن و آقا و خانم هریسون.»

ماریلا با لحنی خشک گفت: «قبلا آقای هریسون را جزو دوستان صمیمی حساب نمی کردی.»

آنی با یادآوری خاطراتش خندید و گفت: «خوب من در اولین ملاقاتمان زیاد شیفته اش نشدم، ولی رفتار آقای هریسون خیلی بهتر شده و خانم هریسون هم واقعا دوست داشتنی است. در ضمن دوشیزه لوندر و پائول هم حتما باید باشند.»

-تصمیم گرفته اند تابستان به جزیره بیایند؟ فکر می کردم قرار است به اروپا بروند.

-وقتی نامه مرا خواندند و فهمیدند قرار است ازدواج کنم، تغییر عقیده دادند. امروز یک نامه از پائول به دستم رسید. او نوشته هرطور شده باید به عروسی من بیاید، اروپا بی اروپا.

خانم ریچل گفت: «آن بچه همیشه تو را می پرستید.»

-آن بچه الان یک جوان نوزده ساله است، خانم لیند!

خانم لیند جمله معروفش را به زبان آورد: «چقدر زمان زود می گذرد.»

-شاید شارلوتای چهارم هم با آنها بیاید. او برای پائول نوشته که اگر شوهرش اجازه بدهد، خودش را می رساند. دلم می خواهد بدانم هنوز پاپیون های آبی رنگش را به موهایش می بندد و شوهرش او را شارلوتای چهارم صدا می کند یا لئونورا. دوست دارم شارلوتا حتما به عروسیم بیاید. احتمالا همگی هفته آینده به اکولاج می رسند. بعد نوبت دعوت کردن فیل و جناب جو …

خانم ریچل با تحکم گفت: «آنی، خیلی زشت است که یک کشیش را این طور خطاب کنی.»

-ولی همسرش با همین اسم صدایش می کند.

خانم ریچل جواب داد: «او هم باید برای شغل شوهرش احترام بیشتری قائل باشد.»

آنی با طعنه گفت: «ولی یک بار شنیدم که خود شما، کشیش ها را به باد انتقاد گرفته بودید.»

خانم لیند مصرانه گفت: «ولی احترامشان را نگه می دارم. من هیچ وقت اجازه نمی دهم یک کشیش را با اسم کوچکش صدا کنم.»

آنی لبخند زد.

-خوب بعد نوبت می رسد به داینا، فرد، فرد کوچولو و آنی کوردیلیای کوچولو … و جین اندروز. کاش می شد خانم استیسی، خاله جیمزینا، پریسیلا و استلا را هم دعوت کنم. ولی استلا در ونکوور است، پریس به ژاپن رفته و خانم استیسی در کالیفرنیا ازدواج کرده. خاله جیمزینا هم علی رغم وحشتش از مارها برای دیدن دخترش به هند سفر کرده … هرکس از یک گوشه دنیا سر درآورده.

خانم ریچل آمرانه گفت: «چنین چیزی مورد تأئید پروردگار نیست. وقتی من جوان بودم، مردم، آنجایی که به دنیا می آمدند یا همان حوالی بزرگ می شدند، ازدواج می کردند و عمرشان به سر می رسید. خدارا شکر که تو از جزیره بیرون نمی روی، آنی! دائم می ترسیدم گیلبرت به محض تمام شدن درسش به آن طرف دنیا برود و تو را هم با خودش ببرد.»

-ولی خانم لیندا! اگر همه همان جایی که به دنیا آمده اند، بمانند، آنجا کم کم لبریز از جمعیت می شود.

-آنی! من یک لیسانسه نیستم و نمی خواهم با تو بحث کنم. مراسم قراراست چه ساعتی شروع شود؟

-درست سر ظهر. به این ترتیب می توانیم خودمان را به قطار عصر گلن سنت مری برسانیم.

-توی سالن پذیرایی عقد می کنید؟

-اگر باران نیاید نه. می خواهیم توی باغ عقد کنیم تا آسمان آبی بالای سرمان باشد و نور خورشید را حس کنیم. می دانید اگر می توانستیم، دلم می خواست چه موقع و کجا عقد کنم؟ لحظه طلوع خورشید در یکی از روزهای ماه ژوئن. دلم می خواست درست لحظه ای که خورشید بالا می آید و گل های سرخ باغ می شکفند، درست در دست گیلبرت به قلب جنگل بلوط برویم و همان جا زیر گنبد سبز رنگی که شبیه کلیسایی با شکوه است، به عقد هم در بیاییم. …