کتاب آنی شرلی دره ی رنگین کمان (کتاب هفتم) – قدیانی

برشی از متن کتاب

14

ملاقات با خانم الک دیویس

جان مردیت با قدم های آهسته به خانه رفت. در ابتدای مسیر، مدت کوتاهی به رزمری فکر کرد، ولی وقتی به دره رنگین کمان رسید، او را به کلی فراموش کرده و فکرش مشغول سیاست های آلمان که الن بحثش را پیش کشید، شده بود. بدون آنکه بفهمد از دره رنگین کمان رد شد. طلسم دره رنگین کمان در مقایسه با سیاست های آلمان، هیچ قدرتی نداشت. وقتی به خانه رسید یکراست به اتاق مطالعه اش رفت و کتاب قطوری را برداشت تا بفهمد حق با خودش بوده یا الن. او تا طلوع، گرم مطالعه شد و چون سگی شکاری که سرنخ جدیدی یافته باشد، یک هفته تمام به کنکاش خود ادامه داد و از دنیا، خانواده و مسائل کاری خود غافل ماند. شب و روز مطالعه کرد. اگر اونا و یادآوری هایش نبود، غذا خوردن را هم فراموش می کرد. در آن مدت، دیگر به یاد رزمری یا الن نیفتاد. خانم مارشال پیر، مریض شد و دنبال او فرستاد، ولی پیغام های دست نخورده روی میز کشیش، جمع شدند و خاک خوردند. خانم مارشال بهبودی اش را به دست آورد، ولی هرگز او را نبخشید. وقتی زوج جوانی به خانه کشیش آمدند تا عقد کنند، آقای مردیت با موهای ژولیده، دمپایی روفرشی و لباس خواب کهنه، آنها را به عقد هم درآورد. حتی ابتدا شروع به خواندن مرثیه خاک سپاری کرد و تازه وقتی به جمله خاکستر به خاکستر و خاک به خاک رسید، فهمید یک جای کارش ایراد دارد. بعد با حواس پرتی گفت: «خدایا! عجیب است، واقعا عجیب است.»

عروس که عصبی شده بود، شروع به گریه کرد و داماد که عین خیالش نبود با خنده گفت: «قربان، فکر می کنم شما به جای عقد کردن دارید ما را دفن می کنید.»

آقای مردیت با لحنی که گویی اتفاق خاصی نیفتاده است، گفت: «معذرت می خواهم.»

و شروع به خواندن خطبه عقد کرد، ولی آن عقد و ازدواج تا آخر عمر، به دل عروس ننشست. آقای مردیت بار دیگر جلسه مذهبی را از یاد برد، ولی اشکاری پیش نیامد؛ چون هوا بارانی بود هیچ کس در جلسه شرکت نکرد. اگر خانم الک دیویس نبود، شاید مراسم یک شنبه اش را هم فراموش می کرد. شنبه شب خاله مارتا به اتاق کشیش رفت و خبر داد که خانم الک دیویس در سالن پذیرایی نشسته است و می خواهد او را ببیند. آقای مردیت آه کشید، چون او تنها زن عضو کلیسای گلن بود که اصلا به دل کشیش نمی نشست. متأسفانه او از همه ثروتمندتر بود و هیئت مدیره به کشیش سفارش کرده بود که هیچ وقت باعث دلخوری اش نشود. البته آقای مردیت زیاد به مسائل مادی مثل مواجب کاری اش فکر نمی کرد، ولی هیئت مدیره اش واقع بینانه تر از او بودند. اگر چه آن قدر تیزبین بودند که بدون اشاره به مسائل مالی، آقای مردیت را قانع کرده بودندکه نباید خانم دیویس را برنجاند و درست به همین دلایل، وقتی خاله مارتا پیغامش را رساند و بیرون رفت، کشیش نتوانست قضیه را پشت گوش بیندازد. با دلخوری، کتابش را روی میز گذاشت و به سوی سالن پذیرایی رفت. …