کتاب گزینه اشعار قیصر امین پور (رقعی) | مروارید

درباره کتاب گزینه اشعار قیصر امین پور

قیصر امین پور، شاعر و نویسنده معاصر است که در سال 1338 در دزفول متولد شد. او پس از قبولی در رشته دامپزشکی و انصراف از آن، در سال 1373 دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی را دریافت کرد. مدتی را به تدریس در دانشگاه هایی از جمله تهران و الزهرا پرداخت و هم چنین در سال 1382، به عنوان عضوی از فرهنگستان زبان و ادب فارسی انتخاب شد. وی از جمله شاعران دوره ی مقاومت بوده و در میان اشعارش، نمونه هایی زیادی در خصوص دفاع مقدس، جنگ، وطن و مضامینی از این قبیل دیده می شود. وی حتی در میدان های جنگ، اشعار خود را برای روحیه دادن به رزمندگان می خواند. از ویژگی های شایان ذکر در شعر او صور خیال است؛ وی از تصاویر خیال انگیز و آرایه های ادبی برای هم سو کردن مخاطب با احساس خود بهره گرفته و اندیشه های خود را بدین شکل با او در میان گذاشته است. هم چنین صداقت در شعر او موج می زند؛ اشعار امین پور آیینه ی جامعه اند و مضامین اجتماعی و تغییرات مربوط به آن ها همیشه از موضوعات اصلی او برای سرودن بوده اند. ضمن این که برای بیان حقیقت های جامعه ی معاصر نمی توان از  واژگان قدیمی استفاده کرد، در آثار او عبارات و کلمات قدیمی و سخت و مبهم دیده نمی شود و گاهی نیز زبانش به زبان محاوره نزدیک شده، اما در عین حال استواری سبک را حفظ کرده است. شعر این شاعر بزرگوار به لحاظ موسیقایی از بهترین نمونه های معاصر است؛ موسیقی جاری در کلام او و ویژگی های آوایی، کاملا با معناها منطبق بوده و ذهن خواننده را به هدف اصلی شاعر نزدیک می کند. کتاب حاضر برگزیده ای از اشعار  این شاعر نامدار است. بخش های نخستین کتاب در قالب پاسخ به پنچ پرسش، به تعریف و ذکر تاریخچه ای از شعر سرایی اختصاص دارد و بعد از آن بهترین نمونه اشعار او ارائه شده است.

فهرست

دستور زبان عشق گل هاک همه آفتابگردانند آینه های ناگهان تنفس صبح در کوچه آفتاب به قول پرستو مثل چشمه مثل رود

برشی از متن کتاب

نخستین شعر را چه کسی سروده است؟ اخبار و روایات در این مورد مختلف است. بعضی از راویان اخبار در نسخه های قدیمی روایت کرده اند که :« یعرب بن قحطان بن عابر بن شالخ بن ارفخشد بن سام بن نوح صلوات الله علیه کی چهارصدسال عمر یافته بوده است و او را یَعرب از این جهت خوانده اند کی عربی گفته است و بعد از طوفان، لغت عربی از وی منتشر شد، به اسجاع و قراین مشعوف بوده است و چون در اثناء اساجیع عرب مصراعات موزون می افتاد، یعرب بن قوّت فطنت و ذکاء قریحت آن را دریافت و میان موزون و ناموزون کلام فرق کرد و ارتجالا ... دو بیت بگفت. و در محفلی خاکی کی اکابر ِ اقارب و اعیان خویشان او حاضر بودند انشاد کرد، ایشان چون هرگز سخن موزون نشنیده بودند گفتند ...  این چه نسق سخن و ترکیب کلامی است کی از تو مثل این گفتار ندانسته ایم. او گفت ... من نیز تا این غایت، این سخن از خود نیافته ام. پس به سبب آن که او را بی واسطه ی تعلیم و تعلم به کلام موزون شعور افتاد، شعر خواندند و قایل آن را شاعر نام نهادند و بعضی می گویند شعر اول جُرهم بن قحطان گفته است و بعضی از اصحاب تواریخ تواریخ اولیت شعر را به آدم صلوات الله علیه حوالت کرده اند ... ». من گمان می کنم به جای این که به دنبال روایات مختلف دیگر بگردیم و یا در پی یافتن اسم صحیح اولین شاعر باشیم، بهتر و صحیح تر آن است که حقیقت این مطلب را در دل همین روایت جستجو کنیم. *** هر چند عاشقان قدیمی از روزگار پیشین تا حال از درس و مدرسه از قیل و قال بیزار بوده ­اند اما ... اعجاز ما همین است: ما عشق را به مدرسه بردیم در امتداد راهرویی کوتاه در یک کتابخانه­ ی کوچک بر پله­ های سنگی دانشگاه و میله ­های سرد و فلزی گل داد و سبز شد آن روز، روز چندم اردیبهشت یا چند شنبه بود نمی­دانم آن روز هر چه بود از روزهای آخر پاییز یا آخر زمستان فرقی نمی­کند زیرا ما هر دو در بهار ـ در یک بهارـ چشم به دنیا گشوده ­ایم ما هر دو در یک بهار چشم به هم دوختیم آن­گاه ناگهان متولد شدیم و نام تازه ­ای بر خودگذاشتیم فرقی نمی­کند آن فصل ـ فصلی که می­توان متولد شد ـ حتما بهار باید باشد و نام تازه­ ی ما، حتما دیوانه­ وار باید باشد فرقی نمی­کند امروز هم ما هر چه بوده­ ایم، همانیم ما باز می­توانیم هر روز ناگهان متولد شویم ما همزاد عاشقان جهانیم ...