کتاب فوتبال علیه دشمن | سایمون کوپر

درباره کتاب فوتبال علیه دشمن

این کتاب درباره روند تغییر و تحول فوتبال در کشورهای مختلف است. نویسنده به 22 کشور سفر کرده و حاصل مطالعه و مصاحبه های خود را از شخصیت های مهم و دوست داران فوتبال دراین کتاب به رشته ی تحریر در آورده که نشان دهد چرا فوتبال در بعضی از کشور ها بیش تر و در بعضی کمتر موفق بوده است .

سایمون کوپر در جستجو های خود به این نتیجه رسیده که دلیل بسیاری از اتفاق های فوتبالی، اختلا‌ف های  فرهنگی است که هر جامعه ای را از دیگری متمایز می کند. فوتبال در ابتدای رشد خود در اروپا و امریکا تحت تاثیر قومیت، نژاد و تفاوت های مذهبی بوده که موجب تنش های زیاد بین گروه های ورزشی می شد، اما امروزه فقط فوتبال مهم است و تفاوت های حاشیه ای، تاثیری در مبارزات فوتبالی ندارد. البته هنوز درکشورهایی که کمتر دموکراسی هستند اختلاف های فرهنگی، قومی و مذهبی سمت و سوی فوتبال را تحت تاثیر قرار می دهند.  فصل آخر کتاب به طور مشروح به این موضوع اختصاص یافته است. حوادث و اخبار فوتبالی در کشور های مختلف از موضوع های مورد توجه نویسنده بوده است.

برشی از متن کتاب فوتبال علیه دشمن

هلند و انگلیس: چرا بابی رابسون در هلند ناموفق بود. بابی رابسون پی اس وی آیند هوون را در سال های 1990 تا 1992 رهبری کرد. او در پی اس وی ناموفق بود، چون نتوانست هلندی ها را درک کند. قبل از شروع بحث، باید ثابت کنم که رابسون در هلند ناکام بود. احتمالا او خودش مخالف این نظر است. چون ظرف دوسال حضور در پی اس وی دو قهرمانی به دست آورد. این نخست ترین ناکامی او در درک شرایط است. در انگلیس، قهرمانی در لیگ، عنوانی است که همه ی باشگاه ها بیش از هر چیز دنبالش هستند. در هلند شرایط این طور نیست. رابسون هرگز متوجه نشد که فتح لیگ هلند برای پی اس وی امری عادی است ( آن ها در چهار سال قبل از حضور او هم سه قهرمانی به دست آورده بودند،) پی اس وی دنبال موفقیت دراروپا بود. در آستانه ی جام جهانی 1990 ، وقتی مشخص شد بابی رابسون بلافاصله پس از این رقابت ها راهی پی اس وی خواهد شد، یکی از روزنامه های بریتانیا چنین تیتری زد:«پی اس وی سراغ بابی ناکارامد رفت.» رسانه های هلندی هم از این انتخاب تعجب کرده بودند و فوتبال اینتر نشنال، نشریه ای که فوتبالیست های حرفه ای، مدیران و مسئولان فوتبالی خواننده اش بودند، تیتر زد:«چرا بابی رابسون؟» آن ها معتقد بودند:«رابسون یک مربی سنتی مکتب بریتانیاست با دانش تاکتیکی کم برای رسیدن به موفقیت در اروپا.» به نظر هلندی ها، بابی رابسون فقط می توانست برای جزیره نشینان انگلیسی موفق باشد او تیم ملی را هدایت کرد که پیچیدگی خاصی نداشت، معمولا کلاهی به سر داشت و فقط به یک زبان صحبت می کرد.(او مدتی هلندی خواند اما هرگز پیشرفتی نداشت.) در شرایطی وارد هلند شد که اصلا نگاه مثبتی نسبت به او وجود نداشت و هرگز نتوانست این دیدگاه را تغییر دهد. در پی اس وی، هدایت گروهی بازیکن را به عهده گرفت که حتی بیشتر از هلندی ها  عادت داشتند  حرف،حرف خودشان باشد . فصل قبل، تیم به چند گروه رقیب تقسیم شده بود که با هم قهر بودند و همین مسئله باعث اخراج مربی پی اس وی شد. کیس پلو ئگسما مدیر فنی تیم به دنبال مربی بود که بتواند بازیکنان را ساکت نگه دارد و یک بریتانیایی بهترین انتخاب ممکن بود. فوتبال در بریتانیا مایه ی افتخار است. به نظر انگلیسی ها اگر بازیکنی در باره ی تاکتیک صحبت کند«به فوتبال بی احترامی کرده»، و اگر با مربی جر و بحث کند، در فهرست فروش قرار می گیرد. بازیکن در انگلیس هر گز بی موقع صحبت نمی کند. بعد از بازنشستگی مصاحبه می کند و داستان زندگی اش را به روزنامه سال می فروشد. الکس فرگسون  به رایان گیگز اجازه مصاحبه را با خبر نگاران نمی داد و اکثر بازیکنان منچستر فقط اجازه داشتند با جان ماتسون (مشهور ترین گزارشگر انگلیس )مصاحبه کنند. برایان کلاف به بزرگان دز واکر و استیوارت پیرس هم اجازه مصاحبه را با رسانه ها نمی داد. یک فوتبالیست بریتانیایی از مافوقش اطاعت می کند او مثل یک سرباز است. ری آتولد هلندی قبل از این که به طور آزمایشی در تمرین های  اورتون شرکت کند، به جان متگود بازیکن سابق ناتینگهام فارست و تاتنهام زنگ زد تا آخرین توصیه ها را بشنود. متگود:«موهایت را کوتاه کن، کت و شلوار بپوش، در تمرین هم مدام فریاد بزن.» اورتون با آتولد قرارداد بست. در نقطه مقابل، خارجی هایی که به هلند می آیند هم همگی چنین کشفیاتی دارند آجا ویلسون اوگچووکو  بازیکن نیجریه ای رودا کر کراد می گوید:« مربی زیاد صحبت نمی کند. این بازیکنان هستند که مدام حرف می زنند.» بازیکنان هلندی حرف زدن را دوست دارند و مصاحبه های آن ها با مجله های فوتبالی به چهار صفحه هم می رسد. هلندی ها وقتی از کشورشان هم خارج می شوند به حرف زدن ادامه می دهند، آن هم به زبان بومی شان. آن ها در مورد تاکتیک و ترکیب اصلی تیم هم با مربی شان صحبت می کنند. آریگو ساکی مربی میلان اقرار کرد رودگو لیت ، فرانک رایکارد و  مار کو فان باستن«ایده ها و دیدگاه های جدید» به او می دادند و در واقع سبک جدیدی که ساکی ارائه کرد و فوتبال سنتی ایتالیا را به فوتبالی مدرن تبدیل کرد، به نوعی مدیون هلندی های میلان بود ( بعد ها وقتی فان باستن احساس کرد میلان به سبک جدید تری احتیاج دارد، ساکی مجبور شد تیم را ترک کند.) اما معمولا توصیه ی هلندی ها خریدار ندارد. جان فنت شیپ بازیکن هلندی که به جنوا پیوست به خاطر جر و بحث با مربی سر تاکتیک های تیم پنج هفته از تیم کنار گذاشته شد. هانس گیل هاوس که چهار سال در آبردین اسکاتلند بازی کرد می گوید:«عادت کرده بودم نظر هایم را  بگویم، اما در بریتانیا این شیوه را نمی پسندند. به عنوان یک فوتبالیست شما فقط یک عدد هستید و باید آن چه مربی تان می گوید انجام دهید. به همین دلیل است که به مربی «رئیس »هم می گویید. بین دو نیمه یا بعد از بازی، رسم بود که مربی به چند بازیکن بد وبیراه بگوید. اکثر بازیکنان هم با این قضیه کنار می آمدند، ولی بازیکنان هلندی چنین فضایی را تحمل نمی کردند و همیشه دعوا می شد.» « ما هلندی ها مغرور هستیم» این جمله یو هان کرویف است، بزرگترین بازیکن تاریخ هلند ( و مغرورترین شان) «حتی وقتی آن سوی دنیا هم هستیم، به بقیه می گوییم باید چه کار کنند. از این نظر، ملت دلپذیری نیستیم.»

فهرست

1 مقدمه‌ی مترجم 2 مقدمه‌ی نویسنده 3 فصل یکم 4 فصل دوم: فوتبال جنگ است 5 فصل سوم: مخالف فوتبال 6 فصل چهارم: بالتیکی ها دوست دارند در جام جهانی امریکا باشند 7 فصل پنجم: رئیس پلیس مخفی در گوشه‌ی چپ زمین 8 فصل ششم: فرمانروایان اوکراین 9 فصل هفتم: سر تراشیده‌ی تنهایی که ملتی را نجات داد 10 فصل هشتم: گاتزا، اروپا و سقوط مارگارت تاچر 11 فصل نهم: یک روز با هلنیو هررا 12 فصل دهم: اف ث بارسلونا و پرسش اسکاتلندی 13 فصل یازدهم: هلند و انگلیس: چرا بابی رابسون در هلند ناموفق بود 14 فصل دوازدهم: افریقا 15 فصل سیزدهم: روژه میلا و رئیس جمهور کامرون 16 فصل چهاردهم: ماندلا در هلدر فونتاین 17 فصل پانزدهم: کوتاه، تیره، امریکایی 18 فصل شانزدهم: آرژانتین قهرمان! 19 فصل هفدهم: پله ی مالاندرو 20 فصل هجدهم: سلتیک و رنجرز یا رنجرز و سلتیک 21 فصل نوزدهم: از بوستون تا بنگلادش در جام جهانی 22 فصل بیستم: رئیس جمهور و پسران بد آبی 23 فصل بیست و یکم: فوتبال جهانی، مبارزه ی جهانی 24 بعدالتحریر: آن ها حالا کجا هستند؟

• نویسنده: سایمون کوپر
• مترجم: عادل فردوسی پور
• انتشارات: چشمه