کتاب پاسخ نه از سر مهر

معرفی کتاب پاسخ نه از سر مهر 

این کتاب دربارۀ ناتوانی ما، به‌ویژه پدران و مادران در نه گفتن به اطرافیان و فرزندان خود صحبت می‌کند. «پاسخ نه از سر مهر» دربارۀ قرار دادن مرزهایی برای کودکان و یا از دستیابی به قدرتی زیاد دربرابر صحبت ها و رفتارهای دیگران سخن نمی‌گوید، بلکه دربارۀ اهمیت «نه» گفتن برای حفظ کیفیت روابطمان با نزدیکان و اطرافیان است.

این کتاب به ما آموزش می‌دهد که قابلیت نه گفتن به دیگران در روابطمان از لحظه‌ای آغاز می‌شود که به خودمان «آری» بگوییم. کتاب شامل سه بخش است: بخش اول ویژۀ والدین بوده، و هنر راحت نه گفتن به فرزندان را به آن‌ها آموزش می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه «نه» می‌تواند پاسخی مهرآمیز تلقی شود.

شاید برای ما دربارۀ زمانِ درستِ نه گفتن نیز سوال هایی پیش بیاید که نویسنده دربارۀ این موضوع به تفضیل در بخش دوم سخن گفته است. در بخش دوم مارا با تفاوت های نه گفتنِ اندیشمندانه  با نه گفتنِ بی اختیار آشنا می‌کند. و در نهایت در بخش سوم به ما می‌آموزد که چگونه با وجدانی آسوده بتوانیم به اطرافیان و حتی همسرِ خود « نه» بگوییم.

برشی از متن کتاب پاسخ نه از سر مهر 

زبانی درست و صمیمی به‌کار گیریم   در کنار سخنی که بیان می‌شود، لحن و آهنگ صدا و حرکات بدن معنایی تعیین‌کننده دارند. اگر قرار باشد ارتباطی با موفقیت انجام شود، این سه عامل باید با یکدیگر هماهنگ باشند. گوینده باید احساس کند که از بیانی مناسب استفاده کرده و بر مخاطب تاثیر لازم را گذاشته است. واژه‌‌ها و «آهنگ» بیانشان با یکدیگر هستند.  

زمانی که با یک کودک شیرخوار صحبت می‌کنیم، به شدت می‌کوشیم این کار را با چهره‌ای مهربان و به آهنگی ملایم و سرشار از مهر انجام دهیم. آنچه می‌گوییم در درجه‌ی دوم اهمیت قرار دارد. از حدود ششمین ماه زندگی کودک این امر همواره مهم‌تر می‌شود که زبان و آهنگ آن به گونه‌ای نامحسوس تغییر کند. ازحالا به بعد تنها نکته‌ی مهم این نیست که کودک احساس کند با آغوش باز پذیرفته شده‌است، او را دوست دارند و از وی مراقبت می‌کنند. اکنون زمانی است که او با احساسات، روحیه و افکار پدر و مادرش آشنا می‌شود و گام به گام زبان آنان را فرا می‌گیرد.

او تاکنون روحیات و عواطف و احساسات بسیار زیادی را تجربه کرده ولی هنوز نتوانسته است برای علل وجود و ارتباطشان با یکدیگر احساسی داشته باشد.   درطول چهل سال گذشته پدر و مادرها و مربیان تعلیم و تربیت  کوشیده‌اند سخنشان را بسیار ساده کنند، آن گونه که برای کودکان نیز قابل فهم باشد. به‌طور معمول سعی می‌شود از جمله‌های کوتاه و واژه‌های ساده استفاده شود.

این توجه و رعایت در زمینه‌ی قابلیت سخن گفتن کودکانه، آن‌گاه که ارائه‌ی مهارت‌های حرکتی و یا ذهنی مطرح باشد، در نفس خود فکر خوبی است. ولی وقتی می‌خواهیم یه رابطه‌ی نزدیک بنا نهیم که بر مراقبت و احترام استوار باشد و اساس آن همان چیزی است که تربیت می‌نامیم، از هدف دور می‌شود.

برخی پدر و مادرها زبانی را بر می‌گزینند که غیرطبیعی‌تر و ساختگی تر از آن نمی‌تواند وجود داشته باشد:   « می‌دانی که بابا نمی‌خواهد با کامپیوترش ور بروی. وقتی کامپیوتر شخصی خودت را دریافت کنی، بابا خواهد توانست به تو یاد بدهد که چگونه با آن کار کنی.»   (این روش «تربیتی» است که در آن سخن گفتنِ همیشه مثبت توصیه می‌شود.)   « نمی‌دانم هنوز چندبار دیگر باید بگویم. تو خوب می‌دانی که با کامپیوتر بابا هیچ کاری نداری!»   (این یک پدر سختگیر است که می‌خواهد نشان بدهد درمورد گفته‌هایش «جدی» است.)

(صراحت در پدر و مادر . قدرت در فرزند) نویسنده: یسپر یول مترجم: هما احمدی انتشارات: درسا