کتاب آچمز اثر داوود ملک‌زاده

درباره‌ی کتاب آچمز

کتاب آچمز شامل 64 شعر فارسی و دو شعر ترکی می‌باشد که بیش‌تر آن‌ها شعر نوی کوتاه هستند اما در میان آن‌ها چند شعر بلند و نیمه بلند نیز به چشم می‌خورد. همه‌ی اشعار این مجموعه با مضامین عاشقانه و اجتماعی سروده شده‌اند و گاه گنجاندن نوستالژی‌های خاطره‌انگیز در میان آن‌ها باعث تنوع دلپذیری شده است که مخاطب را آچمز می‌کند.

آچمز واژه‌ای ترکی است و به وضعیتی در شطرنج گفته می‌شود که یکی از مهره‌ها مجبور است برای دفاع از یک مهره یا خانه‌ای ارزشمند، در جای خود میخ‌کوب شود و ملک‌زاده بارها و بارها در این مجموعه شعر، خواننده را به این وضعیت می‌کشاند. این شاعر اهل آستارا، نگاه متفاوتی به دنیای شعر دارد و ریزه‌کاری‌های کلامی را به خوبی رعایت می‌کند و آن قدر در این موضوع تبحر دارد که به نظر می‌رسد این رعایت کردن اصول، نوعی حرکت غیرآگاهانه است که در ذات شاعر وجود دارد.

او خودش دنیای اشعارش را خلق می‌کند و در به وجود آوردن این دنیای خاص، آن قدر استادانه عمل می‌کند که مخاطب همه‌ی احساسات واقعی موجود در اشعار را درک کرده و حتی برای لحظه‌ای به ساختگی بودن آن‌ها شک نمی‌کند. کتاب آچمز از مجموعه شعرهای دوست داشتنی است که می‌توان آن را چندین و چند بار خواند و از خط به خط اشعار آن نهایت لذت را برد.

بخشی از کتاب آچمز

آدم‌ها را می‌شود تحمل کرد

یک سال، یک ماه

می‌شود دوست‌شان داشت

یک سال، یک ماه

عاشق‌شان شد

یک ماه، یک هفته

با آن‌ها زندگی کرد

باهاشان خوابید

یک شب، یک ساعت ...

می‌دانی محبوب من!

بیا از همین امروز به فکر حیات زمین باشیم

از هم دور شویم

آن قدر که خیال تولید مثل به سرمان نزند!

خدا را چه دیدی

شاید یک روز

نسل بشر از روی زمین منقرض شود

جنگل‌ها به شهرها برگردند

و حیوانات

قلمرو غصب شده‌شان را پس بگیرند

آن وقت زمین، نفس تازه می‌کند

نه دیگر نیازی به سازمان ملل و یونسکوست

و نه انجمن حمایت از حقوق زنان و محیط زیست و حیوانات

تا خیلی‌ها

ادای آدم خوب‌ها و آدم جدی‌ها را در نیاورند.

بازی تمام می‌شود

خدا هم می‌رود پادشاه کره‌ای دیگری می‌شود

در منظومه‌ای دوردست،

لابد آن‌جا هم انسان‌های باهوش پیدا می‌شوند

با کتابی در بغل

که می‌گویند از جانب خدا آمده‌اند

تا بشر را هدایت کنند

دوباره قصه تکراری ...

جنگ شروع می‌شود

آدم‌ها به جان هم می‌افتند

جنگل، بیابان می‌شود

حیوانات، آپارتمان‌نشین می‌شوند

و دنیا می‌رسد به مرز انفجار ...

اصلا به ما چه که بر سر آن سیاره چه می‌آید؟

فعلا بیا به فکر نجات زمین خودمان باشیم!