کتاب شاهنامه فردوسی

کتاب شاهنامه فردوسی سروده ابوالقاسم فردوسی با مقدمه بدیع الزمان فروزان فر، براساس نسخه مسکو، در نشر کتاب پارسه به چاپ رسیده است.

فردوسی را هم در ادبیات فارسی و هم در ادبیات جهان به حماسه سرایی می شناسند. ادیبان و شاعران بسیاری بر این باورند هیچ شاعری به اندازه فردوسی در انتقال تاریخ کشور خود، اهتمام نورزیده و نتوانسته با تبحری که در کلامش است، سرنوشت کشورش را به گوش جهانیان برساند و موجب فخر و بالندگی آن شود. ابوالقاسم فردوسی هنوز که هنوز است با گذشت قرن ها از سرودن شاهنامه اش، نه تنها ذره ای از صلابت آن کم نشده، بلکه روز به روز بر شهرت آن افزوده شده و ترجمه های متعددی از زبان های زنده دنیا از اثر این شاعر نامدار وارد عرصه ی ادبیات می شود. جهانیان این شاعرگران قدر کشورمان را به شاهنامه می شناسند. سبک وی در شاهنامه به گونه ای است که الفاظ، تنها چینش حروف تلقی نمی شوند، بلکه به مثابه روحی هستند که در جان مخاطب دمیده می شود و او را با دنیای حماسی او همراه می سازند. این اثر شامل حدود 60 هزار بیت است که در بحر متقارب سروده شده است. شاهنامه حکایتی از جدال خیر و شر و عزت و شرف قهرمانان و پهلوانان این مرز و بوم است. بزرگ مردان شاهنامه همگی با هدف حفظ شرف سرزمین از خود گذشتند و ندای آزادی سر دادند. این قدرت فردوسی در تصویرپردازی قهرمانان و دلیری آن ها در شعر است که اثر او را بی بدیل کرده و غیرت و جوان مردی را به جهانیان نشان داده است. کتاب" شاهنامه فردوسی" که بر اساس نسخه ی مسکو گردآوری شده است، نسخه ای کامل از حماسه سرایی هایی حکیم ابوالقاسم فردوسی است که در مقدمه ی آن ابتدا شرحی حالی از فردوسی و زندگی شخصی و ادبی او آورده شده و سپس توضیحاتی در خصوص سرایش شاهنامه، نسخه های آن و اطلاعاتی از این دست، به قلم بدیع الزمان فروزان فر نقل شده است. امید است مطالعه ی این کتاب گامی در جهت حفظ و بزرگداشت آثار ادبی میهنمان باشد.

برشی از متن کتاب

"چو چندی برآمد برین روزگار خجسته ببود اختر شهریار به شاه کیان گفت زردشت پیر که در دین ما این نباشد هژیر که تو باژ بدهی به سالار چین نه اندر خور دین ما باشد این نباشم برین نیز همداستان که شاهان ما درگه باستان به ترکان نداد ایچ کس باژ و ساو برین روزگار گذشته بتاو پذیرفت گشتاسپ گفتا که نیز نفرمایمش دادن این باژ چیز پس آگاه شد نره دیوی ازین هم‌اندرز زمان شد سوی شاه چین بدو گفت کای شهریار جهان جهان یکسره پیش تو چون کهان به جای آوریدند فرمان تو نتابد کسی سر ز پیمان تو مگر پورلهراسپ گشتاسپ شاه که آرد همی سوی ترکان سپاه برد آشکارا همه دشمنی ابا تو چنو کرد یارد منی چو ارجاسپ بشنید گفتار دیو فرود آمد از گاه گیهان خدیو از اندوه او سست و بیمار شد دل و جان او پر ز تیمار شد تگینان لشکرش را پیش خواند شنیده سخن پیش ایشان براند بدانید گفتا کز ایران زمین بشد فره و دانش و پاک دین یکی جادو آمد به دین آوری به ایران به دعوی پیغمبری همی گوید از آسمان آمدم ز نزد خدای جهان آمدم خداوند را دیدم اندر بهشت من این زند و استا همه زو نوشت بدوزخ درون دیدم آهرمنا نیارستمش گشت پیرامنا گروگر فرستادم از بهر دین بیارای گفتا به دانش زمین سرنامداران ایران سپاه گرانمایه فرزند لهراسپ شاه که گشتاسپ خوانندش ایرانیان ببست او یکی کشتی بر میان برادرش نیز آن سوار دلیر سپهدار ایران که نامش زریر همه پیش آن دین پژوه آمدند ازان پیر جادو ستوه آمدند گرفتند ازو سربسر دین اوی جهان شد پر از راه و آیین اوی نشست او به ایران به پیغمبری به کاری چنان یافه و سرسری یکی نامه باید نوشتن کنون سوی آن زده سر ز فرمان برون ببایدش دادن بسی خواسته که نیکو بود داده ناخواسته مر او را بگویی کزین راه زشت بگرد و بترس از خدای بهشت مر آن پیر ناپاک را دور کن بر آیین ما بر یکی سور کن گر ایدونک نپذیرد از ما سخن کند روی تازه بما بر کهن سپاه پراگنده باز آوریم یکی خوب لشکر فراز آوریم به ایران شویم از پس کار اوی نترسیم از آزار و پیکار اوی برانیمش از پیش و خوارش کنیم ببندیم و زنده به دارش کنیم"

فهرست

• (براساس نسخه ی مسکو)
• شاعر: ابوالقاسم فردوسی
• انتشارات: کتاب پارسه