کتاب گفت و گو نویسی در داستان | لویس تورکو

درباره کتاب گفت و گو نویسی در داستان

انگیزه نویسنده برای نوشتن این کتاب زمانی شکل گرفت که اقدام به نوشتن یک کتاب کرده بود، سرفصل‌هایش را نوشته و می‌دانست که در مورد چه مواردی باید در کتابش صحبت کند. او می‌دانست که چه چیزهایی را باید بگوید اما نمی‌دانست که چگونه این موارد را بیان کند و این سخت‌ترین قسمت کار بود. چگونگی بیان مطالب بیش از نیمی از کار بود و او تصمیم گرفت برای حل این مشکل با تحقیق و جمع‌آوری مطالب مناسب کتابی درباره گفت‌وگو بنویسد. تورکو در آموزش گفت‌وگو نویسی این کتاب، از شیوه سقراط و شخصیت داستانی افلاطون استفاده می‌کند و آن‌ها را با تعبیر خودش شکل می‌دهد. در این کتاب مسائلی مثل غلبه بر ترس در گفت‌وگو نویسی، متناسب کردن گفت‌وگو با نوع داستان، استفاده از گفت وگوهایی که داستان را پیش می برد، ترکیب روایت، گفت وگو و حادثه در داستان، زبان شخصیت ها و ویژگی های فردی آن ها در گفت و گو، استفاده از گفت وگو برای توصیف زمان و مکان و پس زمینه داستان و تنظیم سرعت گفت وگو در داستان عنوان می‌شوند. نویسنده سعی کرده است با فنون و تمرین‌هایی که در کتاب گنجانده، به نمایش‌نامه‌نویسان و فیلم‌نامه‌نویسان کمک کند تا با رعایت تکنیک‌های درست گفت‌وگو در متن‌هایشان، اثری حرفه‌ای و متفاوت خلق کنند و مخاطب را ترغیب به دنبال کردن داستان‌هایشان کنند. این کتاب برای کسانی که به دنبال نویسنده شدن هستند جنبه کاربردی بسیاری خواهد داشت، اگر می‌خواهید دیالوگ‌های ماندگار خلق کنید، این کتاب را از دست ندهید.

برشی از متن گفت و گو نویسی در داستان

فرد می‌گوید: "می‌توانم بفهمم که تقریبا یک نمایش‌نامه است. درواقع فقط یک نفر صحبت می‌کند و هیچ توصیف یا عبارت "او گفت" هم وجود ندارد. اما دختر خیلی توسری‌خور به نظر می‌رسد. من فکر می‌کنم او را با وجود این‌که فقط دو سطر صحبت می‌کند، بیش‌تر دوست داشته باشم، حتی بیش‌تر از مادر که همه صحبت را او می‌کند." -آن‌چه ما را جذب می‌کند و حقیقت امر به حساب می‌آید، کشمکش انسانی است حتی اگر شخصیت اصلی حیوان، پرنده، حشره و یا هر چیز دیگری باشد؛ زیرا موجودی که در دل داستان است خصوصیات انسانی را به نمایش می‌گذارد که ما می‌توانیم با آن‌ها همدلی کنیم. فرد با نان نم کشیده توی دستش مشکل دارد، اول به‌خاطر این‌که اتاق زیر شیروانی خیلی گرم و دم کرده است-تیرماه است و نویسنده در یک اتاق زیر شیروانی کار می‌کند-و دوم به خاطر این‌که مشغول باد زدن خودش با صفحات دست‌نویس است. "تفاوت همدلی با هم‌دردی چیست؟؟" -آهای، آن‌ها را زمین بگذار. فرد ناگهان برمی‌خیزد و می‌رود به طرف پنجره باریکی که رو به خیابان هشتم غربی است. می‌داند که اگر سرش را از پنجره بیرون ببرد و سمت چپ را نگاه کند، احتمالا می‌تواند دریاچه انتاریو را در انتهای سربالایی ببیند. فرد با بدخلقی به نویسنده می‌گوید: "اعتراض نکن، پاسخ مرا بده. اما اول بگو می‌توام دستگاه تهویه را روشن کنم؟" به همین دلیل هم نمی‌تواند سرش را از پنجره بیرون ببرد، آن‌جا پر از دستگاه است. نویسنده می‌گوید: "بله، البته. متاسفم، هوا دارد گرم می‌شود. آن پیچ را به سمت چپ بچرخان و بگذارش روی زیاد. درست است" هوای خنک با فشار، درون اتاق می‌وزد فرد پیشانی‌اش را خشک می‌کند و موهایش را از روی پیشانی کنار می‌زند. نویسنده روی صفحه کلیدش ضرب می‌گیرد و می گوید: همدلی احساس همراهی است. ما خودمان را جای موجود یا شخص درگیر می‌گذاریم. همدلی قوی‌تر از هم‌دردی است که احساس توافق با چیزی بیرونی است. به خاطر می‌آوری که پیش از این در بخش زاویه دید-یک، رهیافت ذهنی و عینی را مطرح کردم؟ حالا آن را این‌گونه تصور کن: همدلی ذهنی است؛ یعنی به درون شخصیت و موقعیت شخص دیگری راه می‌یابد. هنگامی که همدلی را تجربه می‌کنیم درواقع داریم با موجود دیگری هم‌ذات پنداری می‌کنیم و با او همراه می‌شویم. هم‌دردی عینی‌تر است، هرچند که به هرحال هم‌دلانه است.

فهرست

درباره نویسنده پیش‌گفتار فصل اول: تعریف‌ها فصل دوم: گفتار در روایت فصل سوم: انتخاب واژگان فصل چهارم: انواع بیان فصل پنجم: گفتگو در انواع ادبی

نویسنده

لویس تورکو، استاد بازنشسته دانشگاه ایالتی نیویورک و بنیان‌گذار کانون شعر در دانشگاه ایالت کلیولند بود. از میان آثار او می‌توان به "کتاب جدید فرم‌ها" و "نگرش‌ها و بازنگری‌های شعر آمریکایی" اشاره کرد.

نویسنده: لویس تورکو مترجم: پریسا خسروی سامانی انتشارات: رسش