کتاب بلاغت (بدیع و بیان)

درباره کتاب بلاغت (بدیع و بیان) 

درباره علم بلاغت تعریف های بسیاری از ادیبان غربی تا اسلامی وجود دارد. فن بلاغت در نظر ارسطو خلاصه کردن مطلب بود تا حدی که طرف مقابل اقناع شود، یعنی فن و هنر است نه تجربه.
عبدالقاهر جرجانی دانشمند عربی و اسلامی که پایه گذار علم معانی و بیان اسلامی است، نظر خود را چنین اعلام کرده که فصاحت و بلاغت نه از لفظ و نه از معنی به دست می آید؛ بلکه از کل فرایند زبانی حاصل از لفظ و معنا به دست می آید، این نظریه به «نظریه نظم» یا «ساخت» مشهور شده است.
این اثر به دو موضوع بدیع و بیان در علم بلاغت می پردازد. موضوع علم بدیع سخن ادبی فصیح و بلیغ است و اموری که موجب زینت و آرایش کلام می شود. بدیع به دو بخش لفظی و معنوی تقسیم می شود. آرایه های لفظی مانند: سجع، ترصیع و موازنه و آرایه های معنوی مانند: حسن تعلیل، تضاد، تناقض و....  در دانش بیان هر یک از نشانه ها و اجزا و عناصر کلام دارای نقش مستقلی هستند. صور خیال در این بخش حاکم است. از جمله مواردی که در بخش بیان به آن ها پرداخته می شود می توان آرایه های ادبی تشبیه، استعاره و کنایه را نام برد.

فهرست

فصل اول: بدیع لفظی

فصل دوم: بدیع معنوی

فصل سوم: قالب های شعر و اصطلاحات ادبی

فصل چهارم: بیان

نویسندگان: حسن انوری - یوسف عالی عباس آباد انتشارات: فاطمی