کتاب سعادت زناشویی | لیو تالستوی؛ سروش حبیبی

بخشی از کتاب سعادت زناشویی

روزها و هفته‌ها، تا دو ماه زندگی در خلوت روستا، چنان که آن زمان خیال می‌کردیم، بی آن که متوجه باشیم سپری شد، حال آن که در حقیقت دو ماهی بود پربار از احساس‌ها و هیجان‌ها و خوشی‌هایی که برای شیرین کردن عمری کفایت می کرد. رویاهایی که برای زندگی روستایی‌مان پرداخته بودیم به صورتی غیر از آن چه پیش بینی کرده بودیم تحقق یافت. هر چند که زندگی‌مان کمتر از رویاهایمان دلچسب نبود، اما زندگی همراه با سخت گیری و ادای وظیفه و ایثار، از زندگی برای همنوع که من پیش از ازدواج خیالش را می کردم، در آن اثری نبود. به عکس فقط احساس خودپرستانه‌ی دلدادگی بود میان ما و آرزوی محبوب بودن و شادمانی پیوسته‌ی بی دلیل و فراموشی باقی چیزها.

درست است که او گاهی به اتاق کارش می رفت و مشغول می بود، یا گاهی برای کاری به شهر، یا برای اداره‌ی امور ملک در ده، به این طرف و آن طرف می رفت ولی من می دیدم که جدا شدن از من برایش دشوار است و او خود هربار اقرار می کرد که دور از من هر کاری برایش بی معنا است و نمی داند که چه طور ممکن است دل به آن بدهد.

برای من هم وضع غیر از این نبود. کتاب می خواندم پیانو می نواختم یا در کنار مادرش می ماندم یا به امور مدرسه می پرداختم، اما این کارها همه را برای آن می کردم که به او مربوط بود و موجب رضایت خاطر او می شد و همین که مسئله ای پیش می آمد که به او مربوط نبود دستم به کار نمی رفت. به نظرم مضحک می آمد فکر کنم که در دنیا کاری غیر از آن چه به او مربوط شود وجود دارد.

کتاب سعادت زناشویی یکی از بهترین کتاب‌های تولستوی است که درباره عشق و ازدواج و فروکش کردن عشق بعد از وصال صحبت می‌کند.