کتاب هنر و مالتیتود

معرفی کتاب هنر و مالتیتود 

در این کتاب  آنتونیو نگری فیلسوف مطرح ایتالیایی، موضوعات مختلفی را با سبک نامه نگاری به دوستان و هم فکران خود بیان می کند. او نه نامه نوشته است و سعی دارد در این نامه ها به موضوعات سیاسی و هستی شناختی مورد نظرش پاسخ دهد و از دیدگاه هستی شناختی به بررسی و نقد مسائلی مثل زیبایی، بدن، کار، رخداد و انتزاع بپردازد. مسائلی که با فلسفه آمیخته شده اند و نامه های نگری را به نوعی مقاله فیلسوفانه تبدیل کرده اند.

این نویسنده هفت نامه اولش - که حضور پست مدرنیته و مفاهیم مرتبط با آن در حاشیه مباحث اش حس می شود - را در سال 1990 در ایتالیا به چاپ رساند و در سال های 1999 و 2001 نیز دو نامه جدید را به این مجموعه نامه ها افزود تا تکمیل کننده کار گذشته اش باشند. این دو نامه به زیبایی هر چه تمام تر نشان داده اند که نگرش آنتونیو نگری در عرض چند سال چقدر تغییر کرده و پخته تر از قبل شده است. رشد فکری او در خط به خط این دو نامه به خوبی مشهود است. همچنین این فیلسوف ایتالیایی در سال 2008 سخنرانی باشکوهی با عنوان "دگردیسی" داشت که متن این سخنرانی نیز در کتاب حاضر آمده است.

قلم زیبا و روان این نویسنده همه ی آن چه که یک کتاب فلسفی را زیباتر می کند در بردارد و این زیبایی با ترجمه دقیق و روان فرهاد اکبرزاده که سعی کرده است به قلم نگری وفادار بماند و با زیر ذره بین بردن عناصر هستی شناختی روزنه ای برای پیدا کردن مفهومی از امید باز کند، بیش از پیش زیبا شده است.

برشی از متن کتاب کتاب هنر و مالتیتود

نه من واقعا موافق نیستم. من با دعوت برای بازگشت به حقیقت موافق نیستم. چه حقیقتی؟ چنین بازگشتی به ناگزیر ابهام آمیز است. این حقیقت دقیقا چیست؟ آنچه در این جا داریم تنها حقیقت امر ساختگی است. حقیقتی که ساخته شده و به نظر می رسد که سازنده تازه ای از هستی است این حقیقت متعال است و نه به چیزی ثابت و ابدی اشاره دارد -  بلکه با دستان بینوایی ساخته و پرداخته شده اگر این حقیقتی است که بدان اشاره می‌کنیم پس ما هم با هم توافق داریم ولی این طور نیست در واقع شما را به استفاده از کلام در معنای افلاتونیا آ برای نشان دادن صراحت و جهالتم و فراموشی ام از تصویر واقعی وا می داری. اما این صرفاً لفاظی است من هنر را از لحظه انتزاعی شدنش دوست دارم از لحظه و زمانی که در انتزاع، کیفیت جدیدی از بودن را عیان می‌کند مشارکت تکینگی های کار در یک کلمه که کاملا انتزاعی است.

هنر همواره انتظار تعیین ارزش گذاری را داشته است پس با گذر از یک رشد واقعی با خلق جهان تازه ای به واسطه انتزاعی شدن انتزاعی می‌شود. هنر به عنوان یک تجربه هستی‌شناختی هیچ نیازی به هستی عینی ندارد. با ابداع امر انتزاعی، جهان و طبیعت به کلی باهنر عوض شدند. امر مدرن همین انتظار همین مشارکت نیروی کار هر تکینگی و قابلیت تبدیل آن است یک اجتماع که انتزاعی است. من بحث و جدل بر علیه امر مدرن را نمی‌پذیرم. این موضوع به نظرم برخاسته از کینه است و کینه قطعاً اولین احساس بد در میان عواطف انسانی است من دفاع از مدرن را همان طور که امروزه بیان می‌شود نمی‌پذیرم. هابرمارس را در نظر بگیرید، کسی که به عقل سلیم متوسل می‌شود تا اعلام کند که مدرنیسم ناتمام است این درست نیست.

حتی در جایی که مدرنیزاسیون به شکل تاریخی اش ناتمام است در میان مردم گینه نو یا قبایل آسیای میانی امر مدرن منطقا کم و بیش حاصل شده است. امر مدرن خود را نه به مثابه فرآیند بلکه به مثابه ماهیت تحقق می‌بخشد. مدرن خود را همچون نتیجه عرضه می دارد مردم گینه نو یا درسواوزالا از هم اکنون وارد آینده تاریخ می شوند. درد عظیم است و خسارت محاسبه ناپذیر اما همین است که هست.

مدرنیسم لازم الاجراست و این امر شامل مکان هایی که در آنها خبری از مدرنیزاسیون نیست هم می‌شود. در این رابطه معکوس میان زمان فرآیند و موثر بودن نتیجه است که تمام احتمالات رمانتیک فهم زندگی به مثابه یک جستجو و حقیقت به مثابه محصول یک دیالکتیک سازنده را از میان برمی دارد این پست مدرن است همان مدرنی که خود را از مدرنیزاسیون گسسته است. پست مدرن شما را بیمار کرده است ادعا می کنید که اینطور نیست چون پست مدرن خود را به مثابه گسستی از تحقق خویش تعریف می‌کند. من موضوع را جور دیگری می بینم من به پست مدرن چسبیده ام چرا که تجربه آن را به عنوان حقیقت انتزاع و به جا آوردن این امر را چون شرط تجربه اش می بینم.

فهرست کتاب هنر و مالتیتود

• یادداشت دبیر مجموعه
• یادداشت ویراستار انگلیسی
• هنر و مالتیتود
• مقدمه
• نه نامه درباره هنر
• نامه به جیان مارکو درباره امر انتزاعی
• نامه به کارلو درباره پسا مدرن
• نامه به جورجو درباره امر والا
• نامه به مانفردو درباره کار جمعی
• ناه به ماسیمو درباره زیبایی
• نامه به نانی درباره ساختن
• نامه به سیلوانو درباره رخداد
• نامه به رائول درباره بدن
• نامه به ماری مگدلین درباره امر زیست سیاسی
• دگردیسی، هنر و کار غیرمادی