کتاب گروه محکومین | فرانتس کافکا

درباره‌ی کتاب گروه محکومین اثر فرانتس کافکا

کتاب گروه محکومین اثر فرانتس کافکا با ترجمه‌ی صادق هدایت توسط نشر جامه‌دران به چاپ رسیده است. کتاب گروه محکومین اثری خواندنی از "صادق هدایت" می‌باشد که در آن به توضیح درباره‌ی شخصیت، آثار و زندگی شخصی یکی از بزرگترین نویسندگان آلمانی در قرن بیستم یعنی "فرانتس کافکا" می‌پردازد.

او از عقاید و نظریات "کافکا" می‌گوید و خواننده در جایی از متن احساس می‌کند که اندیشه‌ها و تفکرات "هدایت" و "کافکا" به طرزی عجیب و حیرت‌انگیز شبیه به هم هستند. دو نویسنده ای که مایه ی افتخار کشورشان می باشند و عقاید جالب توجه شان می تواند روی هر شخصی تاثیر بگذارد.

"هدایت" در این کتاب از "کافکا" می نویسد نه از خودش، اما خواننده به خوبی این شباهت را درک می کند و به نزدیکی نظریات این دو نویسنده پی می برد. "هدایت" بعد از یک تفسیر و توضیح مفصل راجع به "کافکا" به سراغ یکی از کتاب‌های کافکا یعنی "گروه محکومین" می رود که آن را برای درک بیش تر مخاطب از افکار "کافکا" در کتاب گنجانده است. داستان گروه محکومین در مورد جهانگردی می باشد که وارد یک سرزمین با نظام سیاسی استبدادی می شود. فرمانروای ظالم این سرزمین قوانین عجیب و غریبی وضع کرده و هر کس که این قوانین را زیر پا بگذارد توسط ماشین جهنمی شکنجه و اعدام می شود. این ماشین دستگاهی متشکل از سوزن، میخ و تیغ است که فرمان رعایت نشده را روی بدن فرد متخطی حک می کند و محکوم در یک وضعیت دردناک جان می سپارد.

بخشی از کتاب گروه محکومین؛ ترجمه‌ی صادق هدایت

نویسندگان کمیابی هستند که برای نخستین بار، سبک و فکر و موضوع تازه ای را به میان می کشند، به خصوص معنی جدیدی برای زندگی می آورند که پیش از آنها وجود نداشته است - کافکا یکی از هنرمندترین نویسندگان این دسته به شمار می آید.

خواننده ای که با دنیای کافکا سر و کار پیدا می کند، در حالی که خرد و خیره شده، به سویش کشیده می شود: همین که از آستانه ی دنیایش گذشت، تاثیر آن را در زندگی خود حس می کند و پی می برد که دنیا آنقدر بن بست هم نبوده است. کافکا از دنیایی با ما سخن می گوید که تاریک و درهم پیچیده می نماید، به طوری که در وهله ی اول نمی توانیم با مقیاس های خودمان آن را بسنجیم. در آن از چه گفتگو می شود، از لایتناهی؟ خدا؟ جن و پری! نه، این حرف ها در کار نیست.

موضوع های بسیار ساده و پیش پا افتاده ی زندگی روزانه ی خودمان است: با آدم های معمولی، با کارمندان اداره روبرو می شویم که همان وسواس ها و گرفتاری های خودمان را دارند؛ به زبان ما حرف می زنند و همه چیز جریان طبیعی خود را سیر می کند. ولیکن، ناگهان احساس دلهره آوری یخه مان را می گیرد! همه ی چیزهایی که برای ما جدی و منطقی و عادی بود، یکباره معنی خود را گم می کنند، عقربک ساعت جور دیگر به کار می افتد، مسافت ها با اندازه گیری ما جور در نمی آید، هوا رقیق می شود و نفسمان پس می زند. آیا برای اینکه منطقی نیست؟ برعکس؛ همه چیز دلیل و برهان دارد، یک جور دلیل وارونه؛ منطق افسار گسیخته ای که نمی شود جلویش را گرفت.

اما برای اینست که می بینیم همه ی این آدم های معمولی سر به زیر که در کار خود دقیق بودند و با ما همدردی داشتند و مثل ما فکر می کردند، همه کارگزار و پشتیبان « پوچ » می باشند. ماشین های خودکار بدبختی هستند که کار آنها هر چه جدی تر و مهمتر باشد، مضحک تر جلوه می کند. کارهای روزانه و انجام وظیفه و تک و دوها و همه ی چیزهایی که به آن خو کرده بودیم و برایمان اموری طبیعی است، زیر قلم کافکا معنی مضحک و پوچ و گاهی هراسناک به خود می گیرد.

آدمیزاد، یکه و تنها و بی پشت و پناه است و در سرزمین ناسازگار گمنامی زیست می کند که زاد و بوم او نیست. با هیچ کس نمی تواند پیوند و دلبستگی داشته باشد، خودش هم می داند، چون از نگاه وجناتش پیداست. می خواهد چیزی را لاپوشانی بکند، خودش را به زور جا بزند، گیرم مچش باز می شود: می داند که زیادی است. حتی در اندیشه و کردار و رفتارش هم آزاد نیست، از دیگران رودرواسی دارد، می خواهد خودش را تبرئه بکند. دلیل می تراشد از دلیلی به دلیل دیگر می گریزد، اما اسیر دلیل خودش است، چون از خیطی که به دور او کشیده شده، نمی تواند پایش را بیرون بگذارد.

گمنامی هستیم در دنیایی که دام های بی شمار در پیش ما گسترده اند و فقط برخوردمان با پوچ است. همین تولید بیم و هراس می کند.

• متن کامل
• نویسنده: فرانتس کافکا
• مترجم: صادق هدایت
• انتشارات: جامه‌دران