کتاب غزلهای سعدی - یوسفی

درباره‌ی کتاب غزلهای سعدی با تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی

"غزل های سعدی" از مجموعه اشعار زیبا، دل انگیز و ماندگار شاعر بزرگ و نام آور، سعدی شیرازی می باشد که تجلی گر احساسات پاک و عاشقانه ی این استاد فقید و پارسی زبان است. سعدی در سرودن غزلیات تبحر بسیاری داشت و توانست، با بهره گیری از این مهارت و ذوق و استعداد خویش، شعرهایی این چنین ارزشمند را خلق نماید که هنوز هم، با گذشت قرن ها، موجب ایجاد شور و شعف در خواننده می گردد. تاکنون غزلیات سعدی توسط اندیشمندان بسیاری مورد تصحیح قرار گرفته تا علاقه مندان قادر گردند، به سادگی و با سرعت زیادی، تمامی نکات و مفاهیم آن را درک کرده و بدون ایجاد هیچ گونه ابهامی، از محتویات آن به طور کامل بهره مند گردند. در همین راستا، مولف اثر حاضر نیز، با به کارگیری از گفتاری ساده و روان و تکیه بر مهارت و علم و علاقه ی شخصی خویش به شعر و ادبیات فارسی و به ویژه اشعار این شاعر گران قدر، به شرح ابیات آن پرداخته و به جهت نگارش هر چه صحیح تر و قابل اعتماد تر کتاب، از نسخه های خطی و قابل استنادی استفاده کرده است. بنابراین اگر شما نیز از دوستداران سعدی هستید، توصیه می کنم به هیچ وجه این کتاب را از دست نداده و حتما آن را مطالعه بفرمایید.

کتاب غزلهای سعدی با تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی توسط انتشارات سخن به چاپ رسیده است.

فهرست

منت خدای را توضیحی در مورد این چاپ از غزل های سعدی مقدمه تصویر دو یادداشت از دکتر غلام حسین یوسفی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی متن غزلیات کتاب الطیبات بدایع خواتیم ترجیعات غزل های الحاقی شرح نسخه ی بدل ها طیبات بدایع خواتیم ترجیعات غزل های الحاقی فهرست اشعار (به ترتیب حروف اول) فهرست اشعار (به ترتیب حروف قافیه) کشف الابیات

برشی از متن کتاب

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی هر وقت این غزل سعدی را می خوانم و یا می شنوم که «همه عمر برندارم سر از این خمار مستی ...» بی اختیار یاد خواننده ی هنرمند نیم قرن اخیر ایران غلام حسین بنان در خاطرم جان می گیرد که غزل مذکور را، در برنامه ی شماره ی 237 «گل های رنگارنگ در دستگاه ماهور با آهنگی از روح الله خالقی همراه پیانو جواد معروفی و ترانه ای دل ربا از رهی معیری، با کمال زیبایی و مهارت خوانده و اثری ارجمند از خود به یادگار نهاده است. به خصوص لطف ابتکار و تابش قریحه  و استادی بنان در خوانندگی از همان آغاز قطعه جلوه گر است که با زمزمه ی بم و ممتد، فارغ از هر نوع کلام اما گرم و دل انگیز، هم گام با آهنگ خالقی و همراه با تحریری به همان آهنگ، آواز را آغاز کرده است، نظیر آن که نوازنده ای آهنگی بم بنوازد و زمینه ی روحی ما را پذیرای القای حالتی خاص بنماید. در این جا خواننده با زمزمه ای خاموش و گویا و تحریری گرم و زیبا این زمینه را فراهم آورده است. چنین حسن مطلعی را در آواز هیچ خواننده ای، آن هم با این کیفیت مناسب، نشنیده ام و شاید به کلی بی سابقه باشد. به علاوه هم آهنگی آواز و ساز با روح غزل، رعایت به جای تکیه ها، اوج و فرودها، تحریرها، وقفه ها و ادای حق شعر چنان استادانه صورت گرفته است که این قطعه را به حق باید از شاهکارهای خوانندگی بنان و از آثار پر ارزش موسیقی اصیل ایرانی شمرد، هم چنان که غزل آن نیز از بهترین غزل های سعدی است. در حقیقت همه ی شرایط یک اثر درخشان هنری یعنی کمال حسن ترکیب در همه ی اجزای این قطعه از شعر و آهنگ و آواز جمع است. هر گاه مجال دست داد این اثر را بشنوید بی گمان با من هم داستان خواهید بود. توفیق بنان و آهنگ ساز و نوازندگان در این است که توانسته اند این غزل بسیار زیبا را به صورت دل پذیر و هنرمندانه عرضه کنند و لطف و سخن شور انگیز سعدی را بیش تر و بهتر به ما بچشانند و در این کار کامیاب شده اند، چندان که شعر سعدی و آهنگ ساز و نوای دل نواز بنان هم آهنگ با یک دیگر، روح ما را به جهانی برتر پرواز می دهند، جهان زیبایی و عشق، پاکی و نور که اگر چه دور می نماید رسیدن به آن به برکت بال و پر هنر مقدور شده است. این است آن غزل: همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی / که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد / دگر آن روند و آیند و تو هم چنان که هستی چه شکایت از فراغت که نداشتم و لیکن / تو چه روی باز کردی در ماجرا ببستی نظری به دوستان کن که هزار بار از آن به / که تحیتی نویسی و هدیتی فرستی دل دردمند ما را که اسیر توست یارا...

شاعر: سعدی تصحیح و توضیح: غلامحسین یوسفی انتشارات: سخن