کتاب وضع بشر - هانا آرنت

معرفی کتاب وضع بشر

کتاب وضع بشر به قلم هانا آرنت و ترجمه ی مسعود علیا در انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

"وضع بشر" کتابی تامل برانگیز در رابطه با تفکر و عمل می باشد و به شیوه ای ماهرانه، وضعیت بشر و انسان مدرن را به نقد و تفسیر کشیده و مطالبی ارزشمند را برای مخاطب خویش بیان می کند. "آرنت" در این کتاب انتشارات ققنوس جهت تفهیم و ارائه ی مقاصد خود، برخی از عباراتی هم چون زحمت، کار، عمل، سیاست و سایر لغات و عبارات وابسته به آن ها را به گونه ای دیگر از معانی متعارف خود، توضیح داده و تحلیل هایی مفصل را در باب زحمت، کار، لوازم و پیامدهای علم مدرن و رشد اقتصادی و در زمینه و محیط سیاسی ارائه نموده که اطلاعاتی پر محتوا و ارزشمند را در بر می گیرند. وی به نقد جامعه ی مدرن پرداخته و معتقد می باشد که هر عملی حتی در وضعیت هایی دشوار و دور از ذهن نیز قابلیت اجرا دارند.

قابل ذکر است، با وجودی که از نگارش محتوای کتاب حاضر بیش از چهل سال می گذرد اما هم اکنون نیز مطالب آن از تازگی خاصی برخوردار بوده و هم چنان برای جوامع امروزی قابل استفاده و معتبر می باشد و هر بار که مجددا توسط خواننده مورد مطالعه قرار می گیرد، نکاتی برجسته را برای او آشکار می سازد. به عبارتی ساده تر می توان گفت که این اثر حاوی اندیشه هایی متفکرانه است که موجب خلق اثری نفیس شده و جزو برترین آثار نویسنده به حساب می آید.

فهرست

یادداشت مترجم مقدمه سپاس گزاری سرآغاز

1. وضع بشر

زندگی وقف عمل و وضع بشر اصطلاح زندگی وقف عمل ابدیت در برابر نامیرندگی یادداشت ها

2. حیطه ی عمومی و حیطه ی خصوصی

انسان: حیوانی اجتماعی یا سیاسی (؟) پولیس و خانه برآمدن امر اجتماعی حیطه ی عمومی: امر مشترک حیطه ی خصوصی: مالکیت امر اجتماعی و امر خصوصی جا و مکان فعالیت های بشری یادداشت ها

3. زحمت

زحمت بدن مان و کار دست های مان سرشت شیء گونه ی جهان زحمت و زندگی زحمت و ثمردهی شکل خصوصی مالکیت و ثروت ابزارهای کار و تقسیم زحمت جامعه ی مصرف کنندگان یادداشت ها

4. کار

دوام جهان شیء گردانی حیث ابزاری و حیوان زحمت کش حیث ابزاری و انسان سازنده بازار مبادله ماندگاری جهان و اثر هنری یاداشت ها

5. عمل

انکشاف اهل عمل در سخن و عمل شبکه ی تو در توی روابط و داستان هایی که به اجرا در می آیند شکنندگی امور بشری راه حل یونانی قدرت و فضای نمود انسان سازنده و فضای نمود جنبش زحمت کشان نشاندن ساختن به جای عمل، بر وفق سنت سرشت روند گونه ی عمل برگشت ناپذیری و قدرت بخشایش پیش بینی ناپذیری و قدرت عهد بستن یادداشت ها

6. زندگی وقف عمل و عصر مدرن

بیگانگی از جهان کشف نقطه ی [اتکای] ارشمیدسی علم عالم گیر در برابر علم طبیعی برامدن شک دکارتی درون نگری و از دست رفتن حس مشترک تفکر و جهان نگری مدرن باژگونی ترتیب نظر و عمل [از حیث تقدم] باژگونی مراتب زندگی وقف عمل و غلبه ی انسان سازنده شکست انسان سازنده و اصل شادکامی زندگی به منزله ی خیر اعلی پیروزی حیوان زحمت کش یادداشت ها وازه نامه ی انگلیسی – فارسی نمایه

برشی از متن کتاب

حیطه ی عمومی و حیطه ی خصوصی

4. انسان: حیوانی اجتماعی یا سیاسی (؟)

زندگی وقف عمل، حیات بشری تا جایی که فعالانه درگیر عمل است، همواره در جهانی از انسان ها و اشیای ساخته ی انسان ریشه دارد که این زندگی هیچ گاه آن را پشت سر نمی گذارد یا به تمامی از آن تعالی نمی جوید. اشیا و انسان ها محیط همه ی فعالیت های آدمی را تشکیل می دهند، فعالیت هایی که بدون هیچ محملی معنایی نمی داشتند. با این حال، این محیط، جهانی که در آن زاده می شویم، بدون فعالیت بشری ای که آن را پدید آورده است، چنان که در مورد اشیای مصنوع شاهدیم، یا مراقب آن است، چنان که درباره ی مزرعه ی زیر کشت می بینیم، یا از طریق سازمان دهی آن را بر پا و برقرار می دارد، چنان چه در مورد تن واره ی سیاسی مشاهده می کنیم، وجود نمی داشت. هیچ گونه حیات بشری، حتی حیات معتکفی که در پهنه ی طبیعت گوشه گرفته است، بدون جهانی که، مستقیم یا غیر مستقیم، بر حضور دیگران گواهی دهد امکان پذیر نیست. همه ی فعالیت های بشری مشروط به واقعیت اند که انسان ها با هم به سر می برند، اما تنها عمل است که خارج از جامعه ی انسان ها حتی قابل تصور هم نیست. فعالیت زحمت مستلزم حضور دیگران نیست، گو این که موجود زحمت کشی که در انزوای کامل به سر می برد نه انسان بلکه animal laborans [حیوان زحمت کش] به حقیقی ترین معنای کلمه است. کسی که کار و تولید می کند و جهانی را می سازد که تنها مسکون خود او است هم چنان سازده است اما homo faber [انسان سازنده یا ابزار ساز] نیست: او کیفیت اختصاصا بشری اش را از کف داده و به بیانی دقیق تر نوعی خدا است – البته نه خدای خالق، بلکه صانعی الهی آن چنان که افلاطون در یکی از اسطوره هایش او را توصیف کرده است. تنها عمل امتیاز انحصاری انسان است؛ نه حیوان و نه خدا هیچ کدام توانایی عمل ندارند، و تنها عمل است که به تمامی در گرو حضور پیوسته ی دیگران است. به نظر می رسد همین رابطه ی خاص عمل و با هم بودن ترجمه ی قدیم عبارت ارسطویی zoon politikom به animal socialis را، که پیشاپیش نزد سنکا دیده می شود، به تمام و کمال توجیه می کند، ترجمه ای که سپس از طریق توماس آکویناس به صورت ترجمه ی معیار در می آید: homo est naturaliter politicus, id est, socialis («انسان بنا به طبع خویش سیاسی [یا اهل مدینه]، یعنی اجتماعی، است»). همین نشاندن ناخودآگاه صفت اجتماعی به جای صفت سیاسی بیش از هر نظریه...
 

• نویسنده: هانا آرنت
• مترجم: مسعود علیا
• انتشارات: ققنوس