کتاب هنر همچون درمان | نشر چشمه

درباره‌ی کتاب هنر همچون درمان آلن دوباتن

"آلن دوباتن" و "جان آمسترانگ" در کتاب هنر همچون درمان، بُعد دیگری از هنر را برایمان نمایان می‌کنند. آن‌ها نشان می‌دهند، چطور می‌توان با دیدن آثار هنری، به جایی رسید که از درس‌های نهفته در عمق آن‌ها، در خلال زندگی استفاده کرد و همچنین نشان می‌دهند که چگونه یک مجسمه و یا یک معماریِ زیبا می‌تواند به انسان آموزش دهد که غم نیز بخشی از زندگی است. کتاب هنر همچون درمان، روشی جدید برای تفسیر هنر را بیان کرده و جایگاه هنر  در زندگیمان را کاربردی‌تر می‌کند.

کتاب هنر همچون درمان، هنر را رسانه ای درمانی معرفی می کند که به هدایت، ترغیب و تسلیِ همه کسانی که با این رسانه در ارتباط هستند، کمک کرده و آن ها را قادر می سازد که نسخه های بهتری از خودشان باشند. هنر درواقع مقوله ای است که آثار طراحی، معماری و خیلی از موارد دیگری را در بر می گیرد که در زندگی امروز بشر نقش پر رنگی دارند. در دنیای مدرن امروز، نقش هنر، نقشی حیاتی است که بدون شک نمی توان آن را نادیده گرفت. ما انسان ها، در بسیاری از موارد شاهد نقش پر رنگ هنر هستیم اما با این وجود مواجهه ی ما با آن، همیشه به گونه ای که انتظارش را داریم، نیست.

کتاب هنر همچون درمان قصد دارد این موضوع را به چالش بکشد و روشن کند که در دور شدن انسان ها از هنر، صرفا خود شخص نیست که مقصر است، بلکه عوامل بیرونی و درونی متعددی در ایجاد این فاصله نقش دارند. این که این عوامل، دقیقا چه چیزهایی را شامل می شوند، موضوعی است که در این کتاب درباره ی آن صحبت می شود. "هنر همچون درمان" منبع جامعی برای شناخت واقعیِ هنر و علت وجود آن در زندگی می باشد. همانند چاقو که واکنشی است به نیاز ما، اما می تواند ناتوانی ما در بریدن را نشان دهد؛ هنر نیز مقوله ای است که نشان می دهد چه چیزهایی را لازم است با احساسات مان انجام دهیم اما در انجامش مشکل داریم.

بخشی از کتاب هنر همچون درمان؛ نشر چشمه

عمدتا به دلیل گرانی، مردم آثار هنری را از گالری ها نمی خرند. رسانه اصلی برای فروش هنر در ابعاد وسیع کادو فروشی های موزه هاست. این مغازه ها مهم ترین ابزار برای نشر و درک هنر در جهان مدرن هستند. هرچند به نظر می رسد این مغازه ها صرفاً ضمیمه ای بر موزه ها باشند، نقش اصلی را در پروژه موسسات هنری بازی می‌کنند. وظیفه شان این است که اطمینان حاصل کنند درس های موزه ها در باب زیبایی و معنا و بزرگی روح می تواند بعد از خروج بازدیدکننده از ساختمان هم در او ادامه یابد و در زندگی روزانه استفاده شود.

اما ابزار به کار گرفته شده ممکن است همیشه مستقیماً در راستای هدف نباشند. کادو فروشی های گالری ها علاوه بر کتاب معمولا کارت پستال و اشیای مرتبط هم می فروشند. کارت پستالها مکانیسم‌های موفق و مهمی برای گسترش ارتباط ما با هنر هستند. فرهنگ ما کارت پستال ها را سایه های رنگ پریده و کوچکی از نسخه های برتر اصلی می ‌داند که چند متر آن ‌طرف ‌تر بر دیوار آویزان هستند اما مواجهه‌ای که ما با کارت پستال ها داریم ممکن است برای مان عمیق تر و حساس تر و ارزشمندتر باشد. چون کارت به ما اجازه می‌دهد واکنش خودمان را نسبت به آن داشته باشیم، با خیال راحت می شود به دیوار میخش کرد، دور انداخت، رویش را خط خطی کرد. وقتی بشود اینطور راحت با آن برخورد کرد واکنش های زنده نسبت به آن خواهیم داشت، به نیازها و علایق خودمان رجوع می ‌کنیم، مالکیت واقعی اشیا را به دست می آوریم و از آنجا که همیشه در دسترس است، مدام به آن نگاه می کنیم. در کنار کارت پستال می توانیم خودمان باشیم، در حالی که اغلب متاسفانه در برابر خود شاهکار این گونه نیستیم.

گردانندگان کادو فروشی ها کشف کرده اند که مردم دوست دارند اشیایی بخرند که حسابی با اسم و آثار هنرمندان تزیین شده باشد. به همین سبب است که زیر بشقابی های پیکاسو را داریم و دستمال آشپزخانه مونه را. اشیایی که تلاش می ‌کنند به هنرمندان ادای دین کنند. دوست دارند جهان را زیبا کنند و پیغام هنرمندان را در اعماق خانه‌های مان ببرند، تا وقتی داریم چای صبحانه را آماده می ‌کنیم روح مونه زنده باشد و وقتی آب پرتقال را از روی کانتر آشپزخانه پاک می کنیم پیکاسو با ما باشد. آرزوی باشکوهی است اما شیوه اجرایش شاید چندان با شکوه نباشد.

اشیای مغازه کادو فروشی ارتباط ضعیفی با نام هایی دارند که به آن احترام می ‌گذارند. شاید مونه از دستمال آشپزخانه خوشش می آمده اما بعید است از این که نقاشی خودش روی آنها چاپ شده باشد هم خوشش آمده باشد. روح بهترین کارهای هنری اش، همان چیزهایی است که ما درباره آثارش دوست داریم، شاید بیشتر با، مثلا یک دستمال کاملا ساده دارای بافتی زیبا هماهنگ باشد. این بیشتر یک دستمال مونه وار خواهد بود تا دستمالی با نام مونه روی آن. نکته این نیست که دور و برمان را پر کنیم از اشیایی که هویت واقعی هنرمند و آثارش را در خود داشته باشند بلکه داشتن اشیایی است که هنرمندان می‌توانستند آنها را دوست داشته باشند و آن اشیا با روح آثار آنها هماهنگ باشند و به معنای وسیع تر این که از نگاه آنها به جهان بنگریم و در نتیجه نسبت به آنچه آنها در آن می دیدند حساس بمانیم.

کتاب هنر همچون درمان اثر آلن دوباتن و جان آرمسترانگ با ترجمه‌ی مهرناز مصباح توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

فهرست

فهرست کتاب هنر همچون درمان

هنر به چه کار می آید؟

هنر به مثابه ابزار

روش شناسی

هفت کارکرد هنر

به یاد آوردن

امید

اندوه

ایجاد توازن

خودشناسی

رشد

قدردانی

فایده ی هنر چیست؟

چه هنری خوب محسوب می شود؟

خوانش فنی

خوانش سیاسی

خوانش تاریخی

خوانش شوک - ارزش

خوانش درمانی

چه نوع هنری باید خلق کرد؟

هنر را چگونه باید خرید و فروش کرد؟

چگونه باید هنر را مطالعه کرد؟

هنر را چگونه باید نمایش داد؟

عشق

آیا می توانیم مهارت بیش تری در عشق به دست آوریم؟

آیا هنر می تواند کمک کننده باشد؟

عاشقی خوب بودن چه شکلی است؟

توجه به جزئیات

صبوری

کنجکاوی

انعطاف پذیری

لذت

عقل

چشم انداز

آیا به خودم مجال تحت تاثیر واقع شدن خواهم داد؟

چه کنیم که عشق دوام یابد؟

شجاعت

سفر

طبیعت

به یاد داشتن طبیعت

اهمیت جنوب

پیش بینی پاییز

ادراک آن چه زیباست

هنرمندان جدید طبیعت

پول

هنر همچون راهنمای کاپیتالیسم

مسئله ی سلیقه

نقش منتقد در تربیت سلیقه

به سوی کاپیتالیسمی روشن فکرانه

سرمایه گذاری روشن فکرانه

مشاوره ی شغلی از سوی هنرمندان

سیاست

هنر سیاسی باید چه چیز را نشانه بگیرد؟

به چه چیز می توان مفتخر بود؟

باید سعی کنیم چه کسی بشویم؟

دفاعیه ای بر سانسور

و اکنون برای تغییر جهان

ضمیمه: دستور کاری برای هنر

برنامه ای فرضی برای سفارش دادن

• نویسندگان: آلن دوباتن و جان آرمسترانگ
• مترجم: مهرناز مصباح
• انتشارات: چشمه