کتاب هدا گابلر - هنریک ایبسن

کتاب هدا گابلر نوشته ی هنریک ایبسن با ترجمه ی مینو مشیری توسط انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است.

شخصیت اصلی نمایش نامه، "هدا گابلر"، زنی 29 ساله و بسیار زیبا، با چهره ای رنگ پریده، چشمانی سرد و آرام و موهایی کم پشت و بلوطی رنگ می باشد که فرزند "ژنرال گابلر" بوده و در آسایش و رفاهی وصف ناشدنی پرورش یافته است. جذابیت و زیبایی این زن، همواره مورد توجه همگان قرار گرفته و سبب شده تا خواستگاران زیادی داشته باشد. تا این که هدا، از میان تمام خواستگاران خود، "جرج تسمان"، مردی جوان و 33 ساله، با اندامی درشت و صورتی گرد، ریش و موهایی بور را به عنوان همسر آینده و شریک زندگی اش برگزیده و با او پیمان زناشویی می بندد. داستان از لحظه ی بازگشت این زوج جوان، از سفر ماه عسلی شش ماهه آغاز می گردد. جرج در طی این سفر، علاوه بر تفریح و خوش گذرانی، به فعالیت شغلی و مطالعات خویش در زمینه ی جمع آوری و نگارش مطالب تاریخی نیز پرداخته و موفق می شود، مدرک دکترای افتخاری کسب نماید. ازدواج با دختر مورد علاقه و زیبای شهر و هم چنین کسب درجه ی دکترا، موجب شور و شعف و احساس شادمانی در قلب و روح جرج می گردد. اما عصیان و انتظارات بی حد و حصر هدا، داستان زندگی این زوج را به گونه ای دیگر رقم زده و روایتی پر فراز و نشیب را خلق می کند.

برشی از متن کتاب

پرده ی اول صحنه، اتاق نشیمن وسیع و زیبایی است که در نهایت سلیقه به رنگ های تیره تزیین و مبله شده است. در قسمت عقب، درگاه پهنی با پرده های کنار زده این سالن را به اتاق کوچک تری، که به همان طرز تزیین شده است، متصل می سازد. یک در کشویی، در دیوار سمت راست سالن جلو به دالان باز می شود. در سمت چپ پنجره های بلند شیشه ای با پرده های کناز زده شده به چشم می خورد. قسمتی از بالکن و چند درخت خزان زده از پشت شیشه ها نمایان است. در وسط و جلوی صحنه میزی بیضی شکل قرار دارد که رویش رومیزی و دورش صندلی است. در سمت راست جلوی صحنه یک بخاری بزرگ چینی به رنگ تیره، یک صندلی پشت بلند و دو چهار پایه گذارده شده است. یک نیمکت و در مقابلش میز گرد کوچک قسمت جلوی سمت رست صحنه را تکمیل می کند. در سمت چپ جلوی صحنه یک کاناپه و قدری عقب تر از پنجره های شیشه ای یک پیانو دیده می شود. در هر دو طرف درگاه وسط سالن قفسه های کتاب قرار دارد. در انتهای اتاق کوچک عقبی یک نیمکت و یک میز و چند صندلی چیده شده است. بالای نیمکت تابلوی مرد مسنی در لباس نظامی به دیوار آویخته است. چندین گلدان گل در قسمت های مختلف سالن دیده می شود. کف هر دو اتاق با فرش های ضخیم پوشانده شده است. صبح است و آفتاب از پنجره های شیشه ای به درون سالن تابیده. دوشیزه تسمان کلاه به سر و چتر به دست از در راهرو وارد می شود. برتا، در حالی که دسته گلی در روزنامه پیچیده و به دست دارد، دنبال اوست. دوشیزه تسمان خانم خوش رو و مطبوعی است، حدود 65 ساله، لباس خاکستری اش برازنده، ولی ساده است. دوشیزه تسمان: [کنار در گوش فرا داده و آهسته می گوید] ماشاالله، مثل این که هنوز خوابند. برتا: [با صدای آهسته] من که به شما گفتم خانم، مگر یادتان رفته دیشب کشتی آن ها چقدر دیر وارد بندر شد؟ بعد هم تازه موقعی که به منزل آمدند خدا می داند خانم بیچاره قبل از این که بتواند به رخت خواب برود چقدر معطل چمدان باز کردن شد. دوشیزه تسمان: خوب، خوب، پس بهتر است بگذاریم تا دل شان می خواهد بخوابند، ولی باید لااقل هر وقت بلند شدند بتوانند از این هوای لطیف صبحگاهی استفاده کنند. [به طرف در شیشه ای می رود و آن را باز می کند] برتا: [کنار میز ایستاده، گویی نمی داند با دسته گلی که در دست دارد چه کند] این جا که اصلا یک وجب هم جای خالی باقی نمانده، فکر می کنم این جا بگذارم بهتر باشد. [دسته گل را روی پیانو قرار می دهد] دوشیزه تسمان: خوب، برتای عزیزم، خانم جدیدی پیدا کرده ای، خدا می داند چقدر جدا شدن از تو برایم سخت بود. برتا: [با تاثر] پس برای من چه، خانم؟ بعد از این همه خدمت پیش شما و رینا خانم. دوشیزه تسمان: باید بسازیم برتا، چاره ی دیگری نبود، جرج حقیقتا نمی تواند بدون تو سر کند ...

(ادبیات کلاسیک جهان) نویسنده: هنریک ایبسن مترجم: مینو مشیری انتشارات: علمی و فرهنگی