کتاب شوکران شیرین - امرایی

کتاب شوکران شیرین با گردآوری و ترجمه اسدالله امرایی توسط انتشارات مروارید به چاپ رسیده است.

دنیایی که در آن طنز نباشد، تاریک و نارساست.«ویل کاپی» طنز پرداز شهیر، زندگی بدون طنز را مثل آدمی بی دست و پا می داند، باید بیوفتی در گوشه ای و عذاب بکشی. کم نیستند کسانی که از گهواره تا گور جدی هستند و طوری خود را می گیرند که حتی نگاه کردن به آن ها هم طنز می شود و موجب انبساط خاطر.
در این کتاب منتخبی از آثار طنزپردازان جهان جمع آوری شده که هر کدامشان ویژگی خاصی از طنز را در خود بازتابانده اند. در این مجموعه، از میان آثار نویسندگان گذشته تا به حال کشورهای مختلفی از جمله مکزیک، گواتمالا، آرژانتین، آمریکا، کانادا، آلمان و... انتخاب شده است تا معلوم شود که همه طنز پردازان جهان به یک زبان حرف می زنند؛ آن هم زبان طنز است. اغلب نویسندگان این مجموعه با ما هم روزگارند ؛ به جز«جلیل محمد قلی زاده» که کار او نمونه ای از طنز دوران مشروطیت است . از همان مقدمه، کتاب، شروع به صحبت کردن با مخاطب، به زبان عامیانه و طنز کرده است و سید ابراهیم نبوی که نویسنده مقدمه است اظهار می کند با همه فرق دارد، و این موضوع را آنقدر به زبان طنز با استدلال های بامزه ی خودش توضیح می دهد تا خواننده تفاوت او را با بقیه انسان ها قبول کند. مجموعه حاضر شامل 28 داستان طنز از نویسندگان مختلف می باشد؛ در ابتدای هر داستان مختصری از نویسنده و مترجم آمده است که برای خواننده می تواند جالب باشد.

فهرست

١. سوزنبان، خوان خوسه آرئولا / عبدالله کوثری 2. محکوم، وودی آلن / میترا کدخدایان ٣. دفاعیه من، وودی آلن / روزبه صالحی علوی 4. راننده حواس جمع، ایوان ایگوئت / اسدالله امرایی 5. مصاحبه با دیوارهای مترو، کریس افیوت / مرتضی هاشم پور 6. کوه شیشه ای، دونالد بارتلمی / مهسا ملک مرزبان 7. زن، خوان بوش / اسدالله امرایی 8 تعطیلات، آرت بوخوالد /روزبه صالحی علوی 9. سفر، ماریا لوئیسا پوگا / مهدی غبرائی 10. آقای پرابل از دست زنش خلاص می شود، جیمز تربر/ اصفدر تقی زاد 11. شبی که تختخواب افتاد، جیمز تربر / سعید سعیدپور 12. روانکاو، ژواکیم ماریا ماچادو دو آسیس / محمدحسن سجودی 13. رودابه، روشنی روستو مجی / هدایت امیریان 14. مشکل صبحانه، یوهانس روسلر / مهشید میرمعزی 15. رزهای آقای ز، یوهانس روسلر / مهشید میر معزی 16. حال شما چطور است؟، یوهانس روسلر / مهشید میرمعزی 17. حکایت جزیره ناشناخته، ژوزه ساراماگو / اسدالله امرایی 18. روش مقابله با عقرب، فرناندو سورنتینو /روزبه صالحی علوی 19. پیروزی عدالت، ایروین شار / سعید ادریسی 20. کسی که باروت را اختراع کرد، کارلوس فوئنتس اکبری ولدخانی 21. تنهای تنها، ریوبیم فونسکا / اسدالله امرایی 22. ماجرای یک آدم نزدیک بین، ایتالو کالوینو / مژده دقیقی 23. زن و شوهر، ایتالو کالوینو / اسدالله امرایی 24. لوله ها، کورت کوزنبرگ / پریسا رضایی 25. آزادی، جلال محمد قلی زاده / عمران صلاحی 26. طنزنویس درمانده، آثوگوستو مونته روسو / رامین مولایی 27. غلبه، مایکل هامبورگر / اسدالله امرایی 28. قیمت عشق چقدر است؟، آرسله هاوکه / مهشید میرمعزی

برشی از متن کتاب

در دالان مسجد محله ما، روی سکوی در، مردی پنجاه و پنج ساله نشسته و کاسبی می کند، شغل او نامه نوشتن برای افراد بی سواد و عمدتا ایرانی های غریب است. نام این مرد مشهدی ملاحسن» است. مشهدی را می توان هم تابستان این جا دید، هم زمستان، هم پاییز و هم بهار گاهی اوقات در فصل تابستان، از کوچه که میگذری، می بینی مشهدی ملاحسن سرش را به گوشه سکو تکیه داده و دارد چرت می زند، و زمانی دیگر میبینی یک نفر ایرانی جلو مشهدی چمباتمه زده است؛ مشهدی عینکش را روی دماغش گذاشته، با دست چپش کاغذ چرک و چروکی را روی زانوی چیش نهاده، سرش را بالا گرفته و از بالای عینک، کاغذ را نگاه می کند و به فارسی می خواند: «و ثانیا، اگر از احوالات ولایت ما خواسته باشید، بحمدالله صحیح و سالم هستیم و به دعاگویی مشغولیم و ملالی نیست به جز دوری دیدار شما که آن هم به یاری خدا به زودی زود برطرف میگردد...» فصل زمستان اگر از جلوی مسجد عبور کنی، می بینی مشهدی ملاحسن خود را در عبا پیچیده، در برابر خود منقلی گذاشته و طوری خم شده که انگار می خواهد منقل را بغل کند. یا زمانی دیگر، وقتی میگذری، می بینی غریبهای در برابر مشهدی چمباتمه زده و با دست هایش آتش منقل را میگیراندو ملاحسن در دست چپ، کاغذ نوشته شده ای را گرفته، دست راستش را زیر بغل فرو برده، کاغذ را می خواند: «سلام مرا برسانید به پسر عمویم کربلایی قاسم به پسر دایی ام جعفر، به عمه ام، به خاله سکینه ام، به دختر عمویم کلثوم، سلام مرا برسانید به حیدر، به کربلایی علی، سلام مرا برسانید به مشهدی خلیل، به مشهدی اسکندر، به حسین، به غلامعلی، به مشهدی ذوالفقار، به اوستا زینال، از من خیلی خیلی سلام برسانید به عمویم مشهدی رستم، به نجفعلی، به بایرام، به کربلایی اروجعلی، به سبزعلی، به کربلایی اسماعیل، به محمد. به محمد بگو که برادرش مرتضی قلی صحیح و سالم است و در ایروان در باغ حاجی حمید باغبانی می کند. یک زن هم گرفته، بچه ای هم خدا به او داده و خیلی خیلی سلام می رساند و چشم های بچه درد می کند، اما شکر خدا، خودش سلامت است و خیلی خیلی سلام می رساند...» مشهدی ملاحسن اهل ایران است. ده دوازده سال پیش از این، مشهدی در ایروان، هفت هشت نفر بچه مسلمان را دور خودش جمع کرده بود و معلمی می کرد؛ اما بچه ها اخرش هر یک از گوشه ای فرا رفتند، به این دلیل که اگر بچه ای درسش را بلد نبود، مشهدی تف میکرد توی صورت بچه. چند بار هم پدر صاحب بچه آمده بود و تف کرده بود توی صورت ملا. اما اگر بچه ها پراکنده نمی شدند، همه اینها قابل تحمل بود. حیف که بچه ها پخش و پلا شدند. آن اوایل مشهدی ملاحسن کتاب هم می فروخت. همین حالا هم روی سکویش چند جلد کتاب کهنه وجود دارد: دو جلد « گلستان»، چهار جلد «جامع عباسی»، یک جلد «قرآن»، دو جلد «نصاب» خیلی کهنه، یک جلد «ترسل» که درب و داغان شده و یک جلد هم «ابواب» که نو است. اما مشهدی ملاحسن در عرض سال، بیش از هفت هشت جلد از این کتاب ها را نمی تواند بفروشد. به همین دلیل، امورات مش کرد، روزی نیست که سه چهار نفر غریبه و دهاتی نیایند و از مشهدی خواهند که برایشان کاغذ بنویسد. مشهدی برای هر نامه، دو کوپک، سه کوپک، و اگر پایش بیفتد، یک شاهی می گیرد. اگر طرف خیلی فقیر باشد، با یک کوپک راضی می شود. به این شرط که کاغذ را خودش بخرد و بیاورد.

گردآورنده: اسدالله امرایی انتشارات: مروارید