کتاب سیمین بهبهانی (شعر زمان ما 6)

معرفی کتاب شعر زمان ما

کتاب سیمین بهبهانی (شعر زمان ما 6) به قلم فیض شریفی توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

زنده یاد محمد حقوقی مجموعه ی پنج جلدی «شعر زمان ما» را در تفسیر و تحلیل گزیده شعرهای پنج شاعر بزرگ معاصر یعنی نیما، اخوان، شاملو، سپهری و فروغ ارائه کرد. با استقبال از این مجموعه که از بهترین کتاب های انتشارات نگاه است ، این کار نیکو ادامه یافت تا ادب دوستان، دانشجویان، شاعران جوان و هرآنکس که علاقه ای به شعر و شاعری دارد بتواند از اطلاعات جمع آوری شده درباره ی شاعران دیگر نیز اطلاعاتی جامع بدست آورد. مجموعه ی جدید سیمین بهبهانی، نادر نادرپور، سیاوش کسرایی، نصرت رحمانی و.... را نیز شامل می شود. در این کتاب ابتدا زندگی نامه ی سیمین بهبهانی ارائه شده، سپس شاخصه های شعری این بانوی شعر و ادب فارسی بررسی می شود. در ادامه گزیده ای از بهترین اشعار وی ارائه می شود. از جمله ویژگی های این مجموعه این است که علاوه بر نقاط قوت و برجستگی های شعری به نقد و بررسی نقاط ضعف هر شاعر نیز پرداخته می شود که موجب تاثیرگذاری بیش تر این کتاب شده است. سیمین بهبهانی که در سال 1306 در تهران به دنیا آمد یکی از برجسته ترین شاعران معاصر ایران است. شکل سنتی غزل از علاقه مندی های سیمین بهبهانی بوده است. وی همچنین در کشف اوزان جدید خلاقیت منحصر به فردی داشته است و از شعر برای بیان مسائل اجتماعی و سیاسی و نه تنها بیان عاشقانه استفاده می کرد. این کتاب بهترین بهترین های سیمین بهبهانی را در خود گنجانده است. اشعاری چون خون مسموم شقایق و دوباره می سازمت، وطن در این مجموعه گردآوری شده اند.

فهرست

برشی از متن کتاب

اگر دردی نباشد اگر دستی کسی سوی من آرد گریزم از وی و دستش نگیرم. به چشمم بنگرد گر چشم شوخی سیاه و دلکش و مستش نگیرم به رویم گر لبی شیرین بخندد به خود گویم که:این دام فریب است. خدایا حال من دانی که داند؟ -نگون بختی که در شهری غریب است! گهی عقل آید و رندانه گوید که: با آن سرکشی ها رام گشتی گذشت زندگی درمان خامی است متین و پخته و آرام گشتی ز خود پرسم به زاری گاه و بیگاه که:«از این پختگی حاصل چه دارم» به جز نفرت بجز سردی بجز یاس ز یاران عاقبت در دل چه دارم مرا بهتر نبود آن زندگانی که هر شب بر امیدی دل ببندم؟ سحرگه با دو چشم گریه آلود بر آن رویای بی حاصل بخندم؟ مرا بهتر نبود آن زندگانی که هرکس یار شد گویم وفا داشت؟ مرا آن سادگی ها چون ز کف رفت؟ کجا شد آن دل خوش باور من؟ چه شد آن اشک ها کز جور یاران فرو می ریخت از چشم تر من؟

شاعر: سیمین بهبهانی انتشارات: نگاه