کتاب رفتارهای سرمیزی (کتاب های جولیا)

کتاب رفتارهای سرمیزی از مجموعه کتاب های جولیا اثر جولیا کوک و ترجمه ی هایده عبدالحسین زاده از سوی انتشارات فنی ایران به چاپ رسیده است.

در کتاب فوق کودکان از زبان میز با آداب نشستن سر میز و غذا خوردن آشنا می شوند. میز به آن ها می گوید انجام چه کارهایی شایسته و چه رفتارهایی نامناسی است. مثلا می گوید: قبل از نشستن سر میز، باید دست و صورت تمیز شسته شود، یا هنگامی که شخصی با عده ای دور یک میز نشسته است نباید از تلفن همراه و بازی های یارانه ای استفاده کند، در جمع خانوادگی یا دوستان تا زمانی که همه برای خوردن غذا دور میز جمع نشده اند به تنهایی شروع به خوردن غذا نکند، اگر از طعم غذایی خوشش نیامد، نباید مستقیم به آشپز بگوید چون این کار باعث ناراحتی او می شود. هنگام غذا خوردن درست نیست که صدای ملچ و ملوچ از دهان شنیده شود، موقع خوردن نوشیدنی ها نباید هورت کشید و در نهایت آرامش باید غذا خورد، هرگز با دهان پر نباید صحبت کرد و ده ها مورد آموزشی دیگر. آداب صحیح غذا خوردن مجموعه ای از آداب اجتماعی است که به کودکان (و بزرگسالان) کمک می کند تا در محیط های عمومی چون رستوران ها، و یا در جمع خانوادگیشان رفتار مناسبی سر میز غذا از خود  نشان دهند. قضاوت اطرافیان در مورد شخصی که رفتار خوبی سر میز غذا ندارد، اغلب انتقاد آمیز است و یک نقطه ضعف شخصیتی برای فرد تلقی می شود. کتاب رفتارهای سرمیزی با جملاتی کوتاه و فوق العاده آموزنده نه تنها برای کودکان بلکه همه ی گروه های سنی جالب و تاثیر گذار است. تصاویر شاد و رنگی این مجموعه سبب جذب هر چه بیشتر مخاطب می شود.

 

برشی از متن کتاب

من میز هستم. بلند شو و پیش من بشین و به حرف های سر میزی من گوش بده. من به تو می گویم که چه طوری باشی! تو قشنگ و با نمک و مهم و باهوش و زرنگ هم که باشی، مطمئن باش که اگر رفتارت سر میز غذا خوب نباشد دیگران می بینند، و از روی همان درباره ی تو نظر می دهند. قبل از آن که پیش من بشینی، دقت کن که صورت و دست هایت تمیز باشد. نمی خواهم که میکروب ها روی من پخش شوند! من خوش شانسم که میز شده ام. آدم ها دور من می نشینند و با هم یک جا جمع می شوند و از صحبت کردن با هم دیگر لذت می برند. پشت میز با تلفنت صحبت نکن یا پیامک نفرست. من همه ی روز این جا صبر کرده ام. بی صبرانه منتظرم که پیش من بشینی. می خواهم بشنوم چه حرف هایی برای گفتن داری! وقت غذا یعنی یک فرصت خیلی مخصوص. تو این فرصت را با دیگران می گذرانی. اگر سرت توی بازی یارانه ای باشد، نمی توانی با بقیه حرف بزنی. لطفا بگذار بازی در اتاقت بماند. یا آن را بگذار این جا! یکی از ترس های بزرگ من این است که آدم ها حرف زدن با یکدیگر را فراموش کنند! روی صندلی می نشینی، لم نده یا خم نشو روی بشقابت. ساعد دستت (و نه آرنجت) را روی میز بگذار. و تا می توانی سعی کن راست بنشینی. یکی دیگر از آداب غذا خوردن این است که تنهایی شروع به خوردن نکنی و منتظر باشی تا همه بشینند و غذا بکشند و خوردن را با بقیه شروع کنی. وقتی کسی غذایی توی بشقاب می گذارد بگو: «متشکرم» و مزه اش را امتحان کن. اگر مثلا بگویی: «قیافه ی این غذا حالم را بهم می زند، ممکن است اشک آشپز را در بیاوری.» اگر غذا بد مزه است، دستمال بردار و وانمود کن که داری دهانت را پاک می کنی و غذا را با احتیاط توی دستمال از دهانت بیرون بیاور. تف کردن غذا جلوی چشم دیگران کار خیلی زشتی است! لطفا با قاشق و چنگال غذا بخور. فقط بچه کوچولوها با دست غذا می خورند. یا بعضی غذاهای لقمه ای را می شود با دست خورد. دهانت را بیش از حد از غذا پر نکن، لقمه های خیلی بزرگ برندار. این طوری هم بد ریخت نمی شوی و هم غذا در گلویت گیر نمی کند. اشتباه بزرگی می کنی اگر سعی کنی با دهان پر حرف بزنی. بقیه نمی فهمند که داری چه می گویی، و چیزهای توی دهانت هم می پاشد روی دور و بری هایت!!! داری سر به سرم می گذاری؟ آن دهان پر را ببند! من دوست ندارم چیزهایی را که می جوی ببینم! تف و غذا با هم ؟؟؟ حالم بهم می خورد ... ای!! این را هم دوست ندارم که صدای خوردنت را بشنوم. پس لطفا موقع جویدن غذا ملچ ملوچ نکن، غر نزن یا برای خودت آهنگ زمزمه نکن. دیگران اصلا این کار را دوست ندارند!!! آهسته غذا بخور، لقمه ها را تند تند در دهانت فرو نکن، از غذایت لذت ببر. برای آماده کردن هر وعده غذایی که می خوری وقت صرف می شود، پس تو هم در خوردنش حوصله به خرج بده! هر لقمه ای که می خوری تا پنج بشمار و بعد یک لقمه ی دیگر بخور و به آشپز نشان بده غذایش را خیلی دوست داری.      

• کتاب های جولیا - از سری کتاب های نردبان
• نویسنده: جولیا کوک
• مترجم: هایده عبدالحسینی
• انتشارات: فنی ایران