کتاب سال های کملات 1 (در جستجوی افتخار)

کتاب سال های کملات جلد اول از مجموعه ی در جستجوی افتخار نوشته ی سومن چینانی و ترجمه ی رباب پورعسگر توسط نشر باژ به چاپ رسیده است.

آگاتا و تدروس پس از پشت سر گذاشتن ماجراهای بسیار در مدرسه‌ی افسانه ای گاوالدون، عاشق یکدیگر می شوند و قرار ازدواج می گذارند. پس از مرگ شاه آرتور، پدر تدروس، همه چیز در کملات به هم ریخته و فقر همه جا را فرا گرفته؛ قرار است تدروس بر تخت پادشاهی بنشیند و آگاتا نیز پس از ازدواج با او، ملکه‌ی سرزمین کملات خواهد شد. برای این کار، تدروس باید از آزمایش ساده ای که پادشاه در وصیت نامه اش تعیین کرده، سربلند بیرون بیاید و بتواند شمشیر افسانه ای اکسکالیبر را از میان یک سنگ معمولی بیرون بکشد. او قبلا توانسته کارهای بسیار دشوارتری را انجام دهد و مطمئن است که به راحتی از پس این کار بر می آید اما در روز تاجگذاری اشتباهات زیادی مرتکب می شود؛ در ابتدا با معرفی زود هنگام آگاتا به عنوان ملکه‌ی آینده، موجب نارضایتی مردمی می شود که انتظار داشتند یک شاهدخت واقعی ملکه شان شود؛ و در ادامه وقتی می خواهد برای اجرای وصیت پدرش، اکسکالیبر را که بر اثر یک اشتباه در سقف فرو رفته بیرون بکشد، در کمال ناباوری قادر به این کار نیست! در میان بهت حاضرین زورش به اکسکالیبر نمی رسد و مراسم تاجگذاری نیمه کاره می ماند. حالا تدروس که از توان خود برای حکمرانی بر کملات بیمناک است، باید اعتماد از دست رفته‌ی افرادی که شاهد ناتوانی او بوده اند را به دست بیاورد و از عشقش به آگاتا نیز حفاظت کند. در این میان اگاتا نیز به یاری او می شتابد تا هر چه زودتر آسایش و خوشی را به کملات برگردانند.

 

برشی از متن کتاب

آگاتا تند باد را تماشا کرد که در محوطه ی قصر می وزید. میان قطره های باران، چیزی به چشمش خورد. روی لبه ی پنجره خم شد تا با دقت بیشتری نگاه کند. در آن سوی مسیر باریک بین بالکن ها، پسری روی بالکن برج آبی بود که شلوار قهوه‌ای روشن و پیراهنی خاکستری و کلاه دار به تن داشت و کلاهش را روی سرش کشیده بود. نگهبان ها را مرخص کرد و تک و تنها آنجا ایستاد. لباس های خیسش به بدن ورزیده اش چسبیده بود. نگاهی به دوروبرش انداخت تا مطمئن شود کسی تماشایش نمی کند. آگاتا از پشت پنجره کنار رفت، سپس بازوهایش را کش و قوس داد و پاهایش را بدون هیچ تشویشی محکم روی بالکن گذاشت. نفس عمیقی کشید، قبضه ی اکسکالیبر را محکم گرفت و کشید. آگاتا در این شش ماه، هر شب تدروس را در این حالت تماشا می کرد: همیشه پنهانی روی بالکن می رفت، نگهبان ها را مرخص می کرد و قبل از دست و پنجه نرم کردن با شمشیر پدرش، بدنش را با جدیت گرم می کرد. در ماه های اول، شمشیر بازی های ماهر، آهنگرها و شوالیه های قدیمی برای بیرون کشیدن شمشیر راهنمایی اش می کردند و بانو گرملین با چشمانی باریک کرده بر آن ها نظارت می کرد. در آن روزها چیزی نمانده بود در سرزمین کملات جنگ راه بیفتد، چون نیمی از مردم طرف دار پادشاهی تدروس و نیمی دیگر خواستار عزلش بودند. شش ماه گذشته بود و هر دو طرف به توافقی موقتی رسیده بودند. شمشیر گرفتار در بالای بالکن، به نماد پادشاهی تبدیل شده بود که به اجبار تحملش می کردند. امروز خبری از راهنما یا مباشرهای ناظر نبود، ولی تدروس مدام تلاش می‌کرد شمشیر را بیرون بکشد. اولین بار بود که آگاتا او را در طول روز مشغول ور رفتن با شمشیرمی دید، چون تدروس همیشه منتظر می ماند تا خورشید غروب کند و کسی از اهالی قصر او را نبیند. شاید با خودش فکر می کرد طوفان مانع دیده شدنش است یا شاید امروز برایش مهم نبود کسی او را در حین خیز برداشتن، عرق کردن و کشیدن شمشیر از تمام جهت ها ببیند. اکسکالیبر از جایش تکان نخورد. این هم جزئی ارز اتفاق های تکراری روزانه بود و تدروس مثل تمام روزهای دیگر در این شش ماه، به شکستن این گونه عکس العمل نشان می داد: هنگام طلوع خورشید از خواب بیدار می شد وحتی سخت تر از قبل تلاش می کرد، انگار دقیقاً توانایی و قدرت خودش بود که او را مغلوب کرده بود. حقیقت این بود که آگاتا او را تا به حال آن قدر قوی ندیده بود؛ ماهیچه های ورزیده اش از زیر پیراهنش پیدا بود، طوری که انگار می توانست یک کشتی را از اقیانوس به بیرون پرتاب کند. تدروس با قدرتی جدید قبضه ی شمشیر را کشید. خون شفاف از کف دستانش جاری شد و قطره قطره از فولاد چکید. تدروس سرش را عقب برد و فریادی بی اثر کشید. آگاتا چشمانش را بست و نفسش را بیرون داد. وقتی چشمانش را دوباره باز کرد، تدروس را دید که به او خیره شده بود.    

نویسنده: سومن چینانی مترجم: رباب پور عسگر انتشارات: باژ