کتاب خدایا اجازه!

درباره کتاب خدایا اجازه!

این کتاب با زبانی بسیار ساده و دل نشین در قالب پرسش و پاسخ هایی که بین کودکان و خداوند وجود دارد، سعی کرده است تا خدای مهربان را به ما و کودکان معرفی کند و نشان دهد خداوند، پروردگار این دنیا و آخرت است. همچنین کلام شیوا و روان این کتاب در کنار تصویرگری رنگارنگ و کودکانه ای که دارد بسیار جذاب شده است. شیوه ی ارائه پاسخ ها و مطالب به گونه ای است که کودکان به همان صورت که صدای خدا را در وجودشان می شنوند، از این کتاب نیز آن را دریافت کنند. همچنین باید گفت مطالب ارائه شده از پاسخ به اکثریت و مهم ترین سوالات کودکان و موضوعات مورد علاقه شان می باشد.

این اثر کاملاً تکیه بر قرآن و روایات اهل بیت دارد و در پنج بخش مختلف دارای سوالاتی مانند: پرسش از خودِ خداوند و خداشناسی، پرسش درباره ی دعا کردن، آفرینش، بهشت و جهنم، اخلاق و غیره می باشد. در هر قسمت از این کتاب بیش از سی سوال مطرح و پاسخ داده شده است. می توان گفت مهم ترین چیزی که این کتاب را از دیگر کتاب های خداشناسی کودکانه متمایز می کند، کلام ساده، دل نشین و کودکانه ای که دارد است. از جمله سوالاتِ موجود در این کتاب: خدایا تو کجا زندگی می کنی، خدایا آیا تو هم یک روزی می میری، خدایا ببخشید! من تو را دوست دارم و می خواهم تو را ببوسم، خدایا چرا به ماها مثل گوسفند ها لباس پشمی نداده ای، خدایا آیا در بهشت می توانم پدر و مادرم را ببینم، خدایا چرا تو ما را آفریدی و ... می باشد.

بخشی از کتاب خدایا اجازه!

خدایا! تو را چه کسی آفریده است؟

هیچ کس مرا نیافریده است. من همیشه بوده ام و همیشه خواهم بود. هر چیزی را که تو می بینی و نمی بینی، من آفریده ام. من همه چیز را آفریده ام؛ ولی خودم آفریده ی کسی نیستم. کسی مرا به وجود نیاورده است. کسی مرا نساخته است. کسی مرا نزاییده است. اگر کسی مرا آفریده بود، آن وقت او را باید خدای خودتان می دانستید. خدا یعنی کسی که به سازنده و آفریننده و پدر و مادر نیاز ندارد. من به هیچ کس نیاز نداشته و ندارم.

خدایا! چرا گاهی دعا های ما را انجام نمی دهی؟

اگر کودک خردسالی از مادرش کبریت بخواهد، آیا مادرش به او می دهد؟ معلوم است که نمی دهد. مادر، فرزند خودش را دوست دارد. برای همین، این جور خواسته های فرزندش را انجام نمی دهد. او نمی خواهد که دست فرزندش بسوزد و لباس فرزندش آتش بگیرد و بدنش آسیب ببیند. من هم بندگانم را دوست دارم. می دانم که بعضی خواسته های آنان، برایشان درد سر درست می کند. برای همین، آن خواسته ها را انجام نمی دهم. مثلا می دانم که فلان بنده ی من اگر پولدار شود، پولش را در راه های بد خرج می کند. پول او را به جهنم می برد. پول، او را گرفتار غرور و خودخواهی می سازد. به همین خاطر، دعای او را برای پولدار شدن نمی پذیرم. این خواسته ی او را انجام نمی دهم.

خدایا! همکلاسی ام، هم سن من است. پس چرا او را قد بلندتر از من آفریده ای؟

من همه ی گل ها را به یک اندازه نیافریده ام. من همه ی درخت ها را به یک اندازه نیافریده ام. من همه ی کوه ها را به یک اندازه نیافریده ام. رنگ، قد و قیافه ی آدم ها با هم فرق می کند. اگر همه ی آدم ها به یک رنگ و به یک شکل و به یک اندازه بودند، تو از کجا می فهمیدی که برادر، پدر و دوست تو چه کسی است؟ ولی الان خیلی راحت می توانی برادر ، پدر و دوستت را پیدا کنی. ناراحت نباش که قد دانیال بلندتر از توست. اگر او از تو قد بلند تر است، در عوض زور تو بیش تر و مویت قشنگ تر است.

خدایا! آیا وقتی می می ریم، نابود می شویم؟

بر روی خیلی از رودها، مردم پل می سازند. کار پل این است که شما را از این طرف رود به آن طرف رود می رساند. پل به شما کمک می کند که از این طرف رود به آن سوی روی بروید. اگر پل نباشد، همیشه باید یک طرف رود بمانید. مردن هم یک پل است. پلی است که شما را از این دنیا به آن دنیا می برد. مردن، نابود شدن نیست. مردن یک مسافرت است. وقتی شما می میرید، نابود نمی شوید؛ بلکه از این جهان به یک جهان بزرگ تر می روید. من شما را نیافریده ام که بعد از مدتی از بین بروید و زندگی تمام بشود. من شما را آفریده ام که مدتی در این دنیا بمانید و بعد هم در آن دنیا به زندگی خود ادامه دهید.

خدایا! آیا به خاطر غذاهایی که دوست نداریم هم باید شکر گزاری کنیم؟

بدن تو به مواد گوناگونی نیاز دارد که همه ی این ها در غذاهایی که مادرت درست می کند هست. آن غذاهایی که خیلی دوست نداری نیز پر از مواد مفید و لازم است. مثلا تو آب گوشت را خیلی دوست نداری. آب گوشت، از گوشت، پیاز، نخود و لوبیا درست می شود. در این خوردنی ها، مواد خیلی مفید برای بدن تو وجود دارد. حالا که فهمیدی هر غذایی برای بدن فایده ای دارد، آیا نباید بعد از خوردن آبگوشت هم از من تشکّر کنی؟ البته، مادر تو آشپز ماهری است. غذاهای او خیلی خوشمزه است. همه از دست پخت او تعریف می کنند. تو بعضی از غذاهای او را بیش تر دوست داری. اما بقیه ی غذاهای او هم خوب و خوشمزه است.

خدایا! آیا وقتی ما مداد را می تراشیم، دردش نمی آید؟

نه، مداد جان ندارد. او مثل سنگ، شیشه و آهن است. اگر سنگی را خرد کنی، دردش نمی آید. اگر شیشه ای را بشکنی دردش نمی آید. اگر با چکش روی آهنی بزنی، دردش نمی آید. اگر مدادی را هم بتراشی، دردش نمی آید. او زنده نیست. چیزی را احساس نمی کند. تو باید مواظب جاندار ها باشی. مبادا به کسی مشت بزنی. مبادا مورچه ای را زیر پا له کنی. مبادا پرهای کبوتری را بکنی. مبادا دم گاوی را بکشی. این ها دردشان می آید. حتی شاخه درختان را نباید بی جهت بکنی.

درباره غلامرضا حیدری ابهری

آقای غلامرضا حیدری ابهری، نویسنده و محقق در حوزه ی تعلیم و تربیت کودکان متولد سال 1348 در تهران به گذراندن دوره ابتدایی و راهنمایی پرداخته است. وی به دلیل علاقه ی بسیار به علوم دینی، در دوره ی دبیرستان به قم رفته و تحصیل علوم دینی را در حوزه ی علمی قم آغاز کرده است. وی با دارالحدیث همکاری داشته و در مرکز فرهنگ و معارف قرآن پاسخگوی سوالات دینی کودک و نوجوانان بوده است. همچنین از آثار نویسندگی ایشان می توان خدا و قصه هایش، نان و نمک، فرهنگ نامه ی قصه های قرآن، خدایا اجازه، خدا شناسی قرآن کودکان و... را نام برد.

کتاب خدایا اجازه! اثر غلامرضا حیدری ابهری با تصویرگری سام سلماسی توسط نشر جمال به چاپ رسیده است.

• نویسنده: غلامرضا حیدری ابهری
• تصویرگر: سام سلماسی
• انتشارات: جمال