کتاب خاله بازی - بلقیس سلیمانی

درباره کتاب خاله بازی

داستان کتاب در مورد دو دوست قدیمی به نام های "ناهید" و "حمیرا" می باشد که پس از سال ها از طریق اینترنت بار دیگر یکدیگر را پیدا می کنند و در خلال این دیدارها ناهید از زندگی شخصی اش برای دوست قدیمی اش می گوید. او از شوهرش "مسعود" می گوید که بنا به اصرار ناهید تجدید فراش کرده تا هوو بتواند آرزوی داشتن فرزند را که خودش از پس تحقق آن بر نیامده است، محقق کند.

ناهید همسرش را وادار می کند که با زنی روستایی به نام "سیما" ازدواج کند تا بتواند طعم پدر شدن را تجربه کند. "خاله بازی" آیین کهنه مرد سالاری را از یک زندگی شهرنشینی مدرن به یک روستای دورافتاده می کشاند و ازدواج مجدد مردی که همسری تحصیل کرده و متمدن دارد، اما به خاطر داشتن فرزند با یک زن عامی، ازدواج می کند را به تصویر می کشد تا مخاطب مشتاق شود که مسعود را برای داشتن یا نداشتن این حق، قضاوت کند.

درواقع قصه با صبوری، متانت و ازخودگذشتگی های ناهید پیش می رود اما از زمانی که پای حمیرا به قصه باز می شود نگاه خواننده نسبت به این زن فداکار عوض می شود. حمیرا دوستی است که اشتباهات ناهید را به راحتی به او گوشزد می کند و اصولاً برای سرزنش کردن او تعارف ندارد. به همین دلیل مخاطب در پس سرزنش های حمیرا، بعد دیگری از شخصیت ناهید را می شناسد و این بار از نگاه ملامت گر حمیرا به فداکاری های او نگاه می کند.

کتاب بلقیس سلیمانی با عنوان خاله بازی نوشته بلقیس سلیمانی توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

مقبره بی بی سکینه تا روستای ابراهیم آباد دو کیلومتر فاصله دارد. آقا مرتضی با من پیاده می ‌شود، دست و رویش را توی چشمه کنار مقبره می شوید. بعد که به نماز می ‌ایستد، می ‌فهمم وضو گرفته است. به نظرم نماز حاجت می خواند و حتم حاجتش به احسان و آینده اش ربط دارد. وقتی ضریح بی بی سکینه را می بوسم، چشمم به کاغذ تا شده ای می ‌افتد که میان اسکناس‌های روی مقبره افتاده، تلاش فراوان می کنم تا نوشته روی آن را بخوانم، جز کلمه خدایا چیزی دستگیرم نمی شود. حکم استغاثه ای است مکتوب و طرف فکر کرده با نوشتن درخواست هایش، گرفتن جواب حتمی است. وقتی آقا مرتضی می ‌رود برمیگ ردم سرچشمه، پاهایم را برهنه می کنم و داخل آب می گذارم. آب سرد است و بدنم برای لحظاتی مور مور می شود. ذهنم مغشوش است اما درونم پر از خشم است. به نحوپ شگفتی نومید هستم. چیزی که آزارم م یدهد غیبت یک شبانه روزی مسعود است، احساس بدی دارم و فکر می ‌کنم این دکتر زینلی زخم ‌خورده، حتم در تدارک زدن یک زخم کشنده به من است. ماهی کوچکی دور پایم شنا می کند، برای لحظاتی سبک می شوم و خالی. حرکت ماهی را دنبال می کنم، به نوک انگشت شستم توک می زند، چیزی نصیبش نمی شود. ماهی از پایم دور می شود و به طرف استخر کوچک حرکت می ‌کند، آهسته از کنار جوی می لغزم و درون آب فرو می روم. اول تن و بعد سرم را زیر آب می کنم و در جهت حرکت ماهی شناور می شوم. خودم را رها می کنم و درون استخر کوچک تقریبا روی آب می مانم. چشم هایم را می بندم و به بی بی سکینه فکر می ‌کنم که ملجاء زنان منطقه است و تا به حال چه دامن ها که سبز نکرده و چه شوهرها که به خانه برنگردانده است. باید در خود چشمه شنا بکنم و غسل و البته استغاثه. به طرف سرچشمه حرکت می کنم. جوی، کم عمق است. بلند می ‌شوم و در جوی راه می روم. لباس هایم به تنم چسبیده اند و راه رفتن را برایم مشکل کرده ‌اند. درون گودی چشمه می نشینم و با ماسه های چشمه ور می روم و به مسعود فکر می ‌کنم، به مردی که از خانه و از من گریخته است. می دانم واسطه کردن بی بی سکینه برای سبز کردن دامن لم یزرعم بی فایده است. سرم را زیر آب می کنم و می خندم. نمی دانم به چی و برای چی، اما می خندم. ماهی های چشمه دور لب هایم حلقه می ‌زنند، اگر یکی از آنها را قورت بدهم معنایش اجابت حاجت است. لب هایم را غنچه می کنم و ماهی‌های چشمه لب هایم را می بوسند. سرم را که بالا می آورم مردی را درون استخر کوچک می بینم که شنا می کند. در گودی چشم فرو می روم ، مرد موهای بلندی دارد و چهره ای ستبر و کهن، باید او را جایی دیده باشم. مرد از آب بیرون می آید، جامه ای بلند به تن دارد، کنار استخر می ایستد و لبخند می زند. خورشید گرم و نورانی بر او می تابد، لحظه ای حس می کنم خورشید فقط برای او و بر او می تابد. صفحه 173  

نویسنده: بلقیس سلیمانی انتشارات: ققنوس