کتاب به آواز باد گوش بسپار | هاروکی موراکامی

درباره‌ی کتاب به آواز باد گوش بسپار اثر هاروکی موراکامی

کتاب به آواز باد گوش بسپار اولین کتاب هاروکی موراکامی نویسنده‌ی توانمند ژاپنی است که علی‌رغم این که نخستین تجربه اوست، جوایز متعددی را دریافت کرده است. فضای داستان، تنهایی و غربتی پر رمز و راز است که نویسنده با تبحر کلامش آن را برای مخاطب به تصویر درآورده است. زبان و لحن کتاب ساده و صمیمی است، بالاخص که مترجم از عبارات ثقیل و جابجایی افعال استفاده نکرده که این ترجمه‌ی روان، باطبع برگرفته از روانیِ متن اصلی است.

در عین حال، سادگیِ زبان موراکامی، خواننده را به فکر وا می دارد، فکر این که چرا فلان جمله گفته شد و فلان اتفاق برای شخصیت داستان رخ داد. در حقیقت نویسنده به خوبی توانسته در سرتاسر رمان، فکر و قلب خواننده را با خود همراه کند. داستان اگرچه دارای پیچپیدگی هایی است و ذهن خواننده را به چالش می کشاند، اما منسجم طراحی شده و اتفاقات در توالی یک دیگر به وقوع می پیوندند  که این نشان دهنده ی توانایی موراکامی در داستان پردازی است.

از ویژگی های اصلی رمان های هاروکی موراکامی، وجود قهرمان در آن هاست؛ این داستان نیز همانند دیگر آثاراو قهرمان پروربوده و خواننده هرچه به انتهای آن نزدیک تر می شود، ویژگی های قهرمان برایش بارز تر می گردد. ضمن این که مخاطب در مواجهه با رمان، با خطِ سیرِ افقی رو به رو نیست؛ روایت ها پیچیده و تو در تو هستند که بر جذابیت آن می افزاید و خواننده به مرور متوجه تسریع روند کتاب می شود. ماجرای رمان در سال 1970 آغاز می شود؛ داستان در مورد جوانی است که به تعریف بخشی از زندگی گذشته ی خود می پردازد و از فقدان ها، ناکامی ها و شکست هایش سخن می گوید...

بخشی از کتاب به آواز باد گوش بسپار؛ نشر چشمه

" دختر نُه انگشتی و من به رستوران کوچکی نزدیک اسکله رفتیم و غذایی ساده و پشت بندش، یک بلادی مری و یک بوربون خوردیم.

پرسید:« می خوای بدونی واقعا چه اتفاقی افتاد؟»

« می دونی پارسال ما یک گاو را کالبد شکافی کردیم؟»

« واقعا؟»

« وقتی شکمش رو باز کردیم، فقط یه مشت علف نشخوار شده اون تو بود. علف رو تو ی کیسه پلاستیکی ریختم و با خودم بردم خونه رو میزم گذاشتمش. ازون به بعد، وقتی اوضاع سخت می شه، به اون توده ی نیمه حذف شده ی علف نگاه می کنم و به این فکر می کنم که چرا یه گاو چنین دردهایی رو تحمل می کنه تا همچین چیز بدمزه ی رقت انگیزی رو بارها و بارها بالا بیاره و بجوه؟»

لب هایش را به هم فشار داد و لبخندی نصفه نیمه زد و برای لحظاتی صورتم را تماشا کرد.

گفت: « فهمیدم. دیگه یک کلمه ام درباره ش نمی گم.»

سر تکان دادم.

گفت:« میشه یه چیزی ازت بپرسم؟»

« بفرما. »

« چرا مردم می میرن؟»

« به خاطر تکامل. ارگانیسم های یه نفر، توان تحمل مقدار انرژی مورد نیاز تکامل رو نداره؛ تکامل باید از طریق نسل ها کارش رو بکنه. البته این فقط یه نظریه است.»

« پس ما هنوز هم داریم تکامل پیدا می کنیم؟»

« ذره ذره.»

« چه ضرورتی داره؟»

« در این باره هم عقاید متفاوتی وجود داره. تنها چیزی که ما با قاطعیت می دونیم اینه که خود جهان در حال تکامله. نمی تونیم بگیم در جهت خاصی داره حرکت می کنه، یا یه نیروی بزرگ تری داره توش مداخله می کنه. اما می دونیم تکامل واقعیت داره و ما بخشی از فرآیندشیم.» لیوان بوربونم را پایین آوردم و سیگاری روشن کردم.

گفتم:« هیچ کس نمی دونه این انرژی از کجا می آد.»

« واقعا؟»

« واقعا.»

با انگشت هایش یخ را در لیوانش هم می زد و به رومیزی سفید نگاه می کرد.

« فکر کنم صد سال بعد مرگم، هیچکی یادش نباشه که من یه وقتی وجود داشتم.»

گفتم:« احتمالا.»

رستوران را ترک کردیم و در خیابان های آرام پشت انبارها پرسه زدیم. شفق بود و همه چیز به طرز عجیبی واضح بود. کنارش که راه می رفتم، می توانستم بوی محو شامپویش را حس کنم. باد که برگ درختان بید را می لرزاند، ردی از پایان تابستان داشت. مدت زیادی از راه رفتنمان نگذشته بود که دستش را دراز کرد و دستم را گرفت. دست پنچ انگشتی اش بود.« کِی بر می گردی توکیو؟» "

کتاب به آواز باد گوش بسپار اثر هاروکی موراکامی با ترجمه‌ی محمدحسین واقف توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

• نویسنده: هاروکی موراکامی
• مترجم: محمدحسین واقف
• انتشارات: چشمه