کتاب با دست من گلوی کسی را بریده اند

کتاب با دست من گلوی کسی را بریده اند اثر حامد ابراهیم پور در انتشارات شانی به چاپ رسیده است.

این کتاب ششمین مجموعه ابراهیم پور است که در سال 91 در سه دفتر و 122 صفحه به چاپ رسیده است. قالب این اشعار غزل، مثنوی و چهارپاره می باشد. این مجموعه به سبک پست مدرن سروده شده است. اشعاراین مجموعه  از هم گسیخته می باشد و هر یک موضوعی جداگانه دارند. شاعر این مجموعه؛"حامد ابراهیم پور" متولد 24 آبان 1358 در تهران است. وی فارغ التحصیل کارشناسی رشته حقوق از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد حقوق عمومی می باشد. وی سبک جدیدی را به نام غزل فرافوم به مخاطب ارائه داده است. اولین مجموعه شعری او به نام "یک مرد بی ستاره آبانی" در سال 87 به چاپ رسیده است. ابراهیم پور برنده جایزه کتاب سال دانشجویی برای مجموعه "یک مرد بی ستاره آبانی"  در سال 79، جایزه مشترک قیصر امین پور برای "دروغ های مقدس" در سال 88، تندیس بلورین هشتمین دوره جشنواره بین المللی فجر، برگزیده نهمین جایزه کتاب سال شعر خبرنگاران برای کتاب "براندویی که عرق گیر خیس پوشیده"، رتبه اول شعر کلاسیک دانشجویان کشور در سال 82، رتبه اکل جشن فرهنگ و هنر دانشجویان در سال 84 می باشد. برخی آثار او عبارت اند از : یک مرد بی ستاره آبانی، دروغ های مقدس، مرده ها خواب نمی بینند، نگذار نقشه های وطنم را عوض کنند، آلن دولن لاغر می شود و کتک می خورد، به هزار دلیل دوست دارم، دور آخر رولت روسی، به احترام 35 سال گریه نکردن، براندویی که عرق گیر خیس پوشیده، اعترافات، آقای هیچ کس، آوازهایی از طبقه سوم.

برشی از متن کتاب

"تو را نوشتم تا انتظار زنده بماند مگر جنازه من روی دار زنده بماند   مرا نوشتی تا ریل ها بهانه نگیرند تن رها شده زیر قطار زنده بماند تو را نوشتم تا در زیر برف های لباست دو تا شکوفه داغ دار زنده بماند مرا نوشتی تا از دهان ارّه نترسم که این درخت به شوق بهار زنده بماند تو را نوشتم تا تیرها دقیق نباشند غزال گمشده بعد از شکار زنده بماند   مرا نوشتی تا هیچ کس مرا ننویسد.... تو را نوشتم تا چادرت سیاه نباشد   که آفتاب تو پشت حصار زنده بماند مرا نوشتی تا شد خزان... دوباره نیاید   که شانه ی من و موی سه تار زنده بماند تو را نوشتم تا برق چشم هات نخشکدپ   که این ستاره دنباله دار زنده بماند مرا نوشتی تا ساعتم دوباره نخوابد   زمین مرده پس از انفجار زنده بماند تو را نوشتم تا مثل قندهار نسوزی   که دست های تو زیر مزار زنده بماند مرا نوشتی تا تیرها تو را بنویسند   که قهرمان تو وقت فرار زنده بماند تو را نوشتم تا شعرهام خون تو باشد   صدای قلب تو روی نوار زنده بماند تو را نوشتم تا هیچ کس تو را ننویسد...

نویسنده: حامد ابراهیم پور انتشارات: شانی