کتاب اوضاع خیلی خراب است! - مارک منسن

کتاب اوضاع خیلی خراب است، به قلم مارک منسن و ترجمه ی سمانه پرهیزکاری در نشر میلکان به چاپ رسیده است.

کتاب درباره ی امید

ناامیدی نوعی پوچ گراییِ سرد و افسرده کننده است، احساسی که می گوید هیچ چیز اهمیت ندارد، پس گندش بزنند! خب پس چرا قیچی به دست ندویم، یا مدرسه ای را به رگبار نبندیم؟ این همان حقیقتِ ناخوشایند است، درکی بی صدا. این که در مقابل جهان بی نهایت، تمام چیزهایی که ممکن است برای مان اهمیت داشته باشند، به سرعت رو به نیستی می روند. ناامیدی ریشه ی اضطراب، بیماری های روانی و افسردگی است. منبع تمام بدبختی ها و اعتیادهاست. اغراق نمی کنم؛ اما اضطراب مزمن بحرانی مربوط به امید است، ترس از آینده ای نا موفق. افسردگی هم بحرانی مربوط به امید است. اعتقاد به آینده بی معنی ست توهم، اعتیاد و وسواس، همه ی این ها تلاش های بی اختیار و از سر ناچاری ذهن برای خلقِ امیدند: از یک تیک عصبی یا میل وسواسی بگیر تا چیزهای دیگر. در نتیجه اجتناب از ناامیدی یا همان خلق امید به ماموریت اصلی ذهن ما تبدیل می شود. تمام معنا، هر چیزی که درباره ی خودمان و جهان می فهمیم، همه در راستای حفظ امید بنا می شوند. بنابراین امید می شود تنها چیزی که هر کدام از ما حاضریم جان مان را برایش بدهیم. امید چیزی ست که باور داریم از خودمان هم والاتر است. ما باور داریم بدون امید هیچیم. این کتاب بارقه ی کوچک امید من است و به معنا و هدف می بخشد. روایتی که من حول امید ایجاد کرده ام این است که اعتقاد دارم این کتاب می تواند به بعضی ها کمک کرده یا حتی وضعیت خودم و جهان را کمی بهتر کند. مشکلاتی کخ از پیش حل شده اند برای امید اهمیتی ندارند. فقط مشکلاتی که هنوز نیازمند حل شدن هستند برای امید مهم اند؛ چون هر چقدر جهان بهتر شود، ما هم چیزهای بیشتری برای از دست دادن داریم و هر چقدر چیزهای بیشتری برای از دست دادن داشته باشیم، احساس می کنیم چیزهای کمتری برای امید بستن به آنها داریم. برای ایجاد و حفظ امید به سه چیز نیاز داریم: احساس کنترل، اعتقاد به ارزش هر چیزی، و جامعه. کنترل یعنی احساس کنیم مهار زندگی مان را در دست داریم، یعنی در تقدیر خود نقش داریم. ارزش یعنی چیزی را بیابیم که به قدری برای مان اهمیت داشته باشد که در راستای رسیدن به آن کار کنیم، چیزی بهتر، چیزی که ارزش تلاش کردن داشته باشد. جامعه هم یعنی ما بخشی از گروهی هستیم که برای چیزهای مشترکی ارزش قائل هستند و برای دستیابی به چیزهای مشترکی تلاش می کنند. بدون وجود جامعه، احساس انزوا می کنیم و ارزش هامان بی معنی می شوند. بدون ارزش ها دیگر هیچ چیزی ارزش دنبال کردن ندارد. بدون کنترل، حس می کنیم دیگر قدرتی برای دنبال کردن چیزی نداریم. اگر یکی از این سه را از دست بدهید، آن دو مورد دیگر را هم از دست داده اید. اگر یکی از آنها را از دست بدهید، انگار امید را از دست داده اید.

فهرست

• کتابی درباره ی امید
• نویسنده: مارک منسن
• مترجم: سمانه پرهیزکاری
• انتشارات: میلکان