کتاب استونر - جان ویلیامز

کتاب استونر اثر جان ویلیامز و ترجمه ی سعید مقدم توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

شخصیت اصلی داستان "ویلیام استونر"، پسری باهوش و مستعد است که در خانواده ای فقیر، در روستای "بونویل" متولد می گردد. خانواده ی او صاحب یک قطعه زمین خشک و بی حاصل هستند که با کشاورزی بر روی آن، هزینه های زندگی شان را به سختی تامین می کنند. در واقع ویلیام تنها فرزند خانواده است که از سن شش سالگی با پذیرش وظایفی، هم چون دوشیدن گاوها و تمیز کردن لانه ی خوک ها، نقش مهمی را در پیشبرد امور روزانه ی خانه ایفا کرده و به فعالیت و یاری والدینش می پردازد. روزها و سال ها برای ویلیام، همین طور سخت و دشوار از پی هم می گذرد تا این که با اتمام دوره ی دبیرستان، پدرش به وی پیشنهاد می دهد که جهت تحصیل در رشته ی کشاورزی به شهر "کلمبیا" سفر کرده و در آن جا، به منظور تامین بخشی از هزینه های زندگی و تحصیل خود، به انجام فعالیت های مختلفی برای "جیم فوت"، پسر عموی مادرش بپردازد که در "اشلند گرول"، یکی از مناطق حومه ی شهر کلمبیا، زندگی می کند. به دنبال موافقت استونر با این پیشنهاد و ورودش به کلمبیا و ملاقات و دیوار اولیه اش با جیم فوت، با ماجراهایی پر فراز و نشیب و خواندنی مواجه شده و داستانی جذاب را خلق می کند.

برشی از متن کتاب

ویلیام استونر در سال 1910 در نوزده سالگی وارد دانشگاه میزوری شد. هشت سال بعد، در اوج جنگ جهانی اول، دکتری خود را در رشته ی ادبیات گرفت، و در همان دانشگاه با رتبه ی مربی استخدام شد، و تا زمان مرگش در 1956 همان جا تدریس می کرد. او هرگز به رتبه ای بالاتر از استاد یاری نرسید و بیش تر دانشجویان وقتی دوره شان را پیش او تمام می کردند او را از یاد می بردند. هنگامی که درگذشت، همکارانش نسخه ی دست نوشته ای از سده های میانه را به رسم یادبود به کتاب خانه ی دانشگاه هدیه کردند. این دست نوشته را شاید هنوز بتوان با این یادداشت در میان مجموعه ی کتاب های نادر یافت: «هدیه به کتاب خانه ی دانشگاه میزوری، به یاد ویلیام استونر، از طرف همکارانش در دانشکده ی ادبیات». دانشجوی متفرقه ای که با نام او برخورد می کند ممکن است بی منظور از خودش بپرسد ویلیام استونر که بود، اما کنجکاوی اش به ندرت از این پرسش سرسری فراتر می رود. همکاران استونر، که در زمان حیاتش شان خاصی برایش قائل نبودند، بعد از مرگش به ندرت از او صحبت می کردند. نام او برای همکاران مسن ترش یادآور پایانی بود که هیچ حسی از گذشته را در آن ها بر نمی انگیخت و هویتی را هم نمی رساند که خود یا حرفه شان را با آن تداعی کنند. استونر در سال 1891 در مزرعه ی کوچکی در مرکز ایالت میزوری در نزدیکی روستای بونویل زاده شد. این روستا حدود چهل مایل با شهر کلمبیا، که محل دانشگاه میزوری است، فاصله دارد. گرچه پدر و مادر استونر زمان تولدش جوان بودند – پدرش بیست و پنج ساله بود و مادرش هنوز بیست سال نداشت – اما او همواره آن ها را، حتی وقتی که بچه بود، پیر می دید. پدرش در سی سالگی پنجاه ساله به نظر می رسید؛ سختی کار او را خمیده کرده بود و با ناامیدی به قطعه زمین خشک و کم حاصلی خیره می شد که هر سال معیشت خانواده را از آن فراهم می کرد. مادرش به زندگی خود با شکیبایی می نگریست، گویا زندگی لحظه ای طولانی است که آدمی مجبور به تحمل آن است. چشمانش کم رنگ و تار بود، و موهایی که داشت سفید می شد و روی سرش صاف کشیده شده و پشت سرش جمع شده بود، چین های ریز دور چشمانش را آشکارتر می کرد. ویلیام استونر تا جایی که به یاد می آورد وظایفی داشت.  در شش سالگی گاوهای لاغر را می دوشید، خوک دانی را که در چند متری خانه قرار داشت تمیز می کرد و تخم مرغ های کوچک دسته ای مرغ لاغر را جمع می کرد. و حتی وقتی مدرسه را که در هشت مایلی مزرعه بود شروع کرد روزش، پیش از برآمدن آفتاب تا پس از تاریک شدن هوا، با این جور کارها پر می شد. در هفده سالگی شانه هایش دیگر کم کم داشت زیر فشار کار خم می شد. خانه ی آن ها خلوت بود، و او تنها فرزند خانواده بود و آن چه آن ها را به هم ...  

نویسنده: جان ویلیامز مترجم: سعید مقدم انتشارات: مرکز