کتاب شماره صفر - اومبرتو اکو

درباره کتاب شماره صفر اثر اومبرتو اکو

کتاب "شماره ی صفر" رمانی معمایی و پر رمز و راز می باشد که حکایتی جذاب و سر به مهر را روایت می کند. شخصیت اصلی داستان، "کولونو"، مردی مجرد و ایتالیایی تبار است که از طریق شغل نویسندگی به امرار معاش می پردازد. وی در کودکی به دلیل اجبارهای مادر بزرگ اش، به زبان آلمانی سخن گفته و در نتیجه کاملا بر این زبان مسلط می گردد. از همین روی در دوران دانشجویی، با استفاده از این توانایی، حق الزحمه های فراوانی را در قبال ترجمه ی کتاب های آلمانی دریافت می نماید. همسرش، "آنا"، دو سال پس از ازدواج، او را ترک کرده و با این عمل، به زندگی زناشویی شان خاتمه می بخشد.

وی هم اکنون مردی پنجاه ساله است که با آرزوی تبدیل شدن به نویسنده ای موفق و بزرگ، در خانه ای قدیمی و متروک روزگار می گذارد تا این که روزی، از جانب "سیمئی"، مسئول ناشر روزنامه ای نو پا، دعوت نامه ای را دریافت می نماید. سیمئی در این دعوت نامه به کولونو پیشنهاد همکاری می دهد و او نیز این درخواست را پذیرفته و کارش را آغاز می کند. با حضور در دفتر تحریریه کولونو، با حقایق جنایی و بزرگ تاریخی رو به رو گشته و تصمیم می گیرد که این واقعیت ها را افشا کرده و همگان را از محتوای آن ها اگاه سازد؛ در پی این هدف، درگیر ماجراهایی غیر قابل پیش بینی و خطرناکی شده و داستانی مهیج را به وجود می آورد.

کتاب اومبرتو اکو با عنوان شماره صفر اثر اومبرتو اکو، با ترجمه ی دکتر مجتبی پردل و علی باش در انتشارات ترانه به چاپ رسیده است.

فهرست

یک: شنبه 6 ژوئن 1992، ساعت 8 صبح دو: دوشنبه 6 آوریل 1992 سه: سه شنبه 7 آوریل چهار: چهارشنبه 8 آوریل پنج: جمعه 10 آوریل شش: چهارشنبه 15 آوریل هفت: چهارشنبه 15 آوریل هشت: جمعه 17 آوریل نه: جمعه 24 آوریل ده: یک شنبه 3 مه یازده: آدینه 8 مه دوازده: دو شنبه 11 مه سیزده: اواخر ماه مه چهارده: چهار شنبه 27 مه پانزده: پنج شنبه 28 ماه مه شانزده: شنبه 6 ژوئیه هفده: شنبه 6 ژوئیه 1992، ظهر هجده: پنج شنبه 11 ژوئن

برشی از متن کتاب

چهارشنبه 8 آوریل فردای آن روز نخستین جلسه ی واقعی اعضای هیئت تحریریه بود. «بیایید کارمان را شروع کنیم» سیمئی گفت «بیایید با روزنامه ی 18 فوریه ی امسال شروع کنیم.» «چرا 18 فوریه؟» کامبریا، که در ادامه به عنوان کسی که احمقانه ترین سوال ها را می پرسد خود را متمایز می ساخت، پرسید. «چون این زمستان، 17 فوریه، ماموران پلیس به دفتر ماریو کی یزا، رئیس پی یو آلبرگو تریوولتسی یو و چهره ای سرشناس در حزب سوسیالیست میلان ریختند. همه ی شما حتما در جریان این موضوع هستید که: کی یزا برای بستن قرارداد با شرکت نظافتی مونزا درخواست رشوه کرده بود، قراردادی به ارزش 140 میلیون لیر که وی ده درصد مبلغ آن را درخواست کرده بود و می بینید که چطور حتی یک خانه ی سالمندان نیز می تواند به گاوی برای دوشیدن تبدیل شود. این مطمئنا بار اول هم نبوده است چون شرکت نظافتی مزبور از دادن پول خسته شده و از کی یزا به پلیس گزارش داده بود. بدین ترتیب شخصی برای تحویل نخستین پرداخت چهارده میلیون مورد توافق می رود، اما همراه خود یک میکروفون و یک دوربین مخفی نیز می برد به محض این که کی یزا دسته ی اسکناس را قبول می کند، ناگان ماموران پلیس به دفترش می ریزند. کی یزا که وحشت زده شده است از کشو دسته ای اسکناس دیگر را که بزرگ تر بود و از کس دیگری به جیب زده بود بر می دارد و به دست شویی می برد تا داخل چاه بیندازد، اما موفق نمی شود و قبل از آن که فرصت کند تمام آن پول ها را نابود کند دست بند به دست گرفتار می شود. این داستان را شما همه  به خاطر دارید و کامبریا، حالا شما می دانید که می بایستی چه چیزی را در روزنامه ی روز بعد بیاوریم. به بایگانی ها مراجعه کنید، دوباره تمام خبرهای آن روز را بخوانید و یک ستون کوچک افتتاحیه باز کنید یا نه، بهتر از آن یک مقاله ی پر و پیمان بنویسید، چون تا جایی که به خاطر دارم، اخبار تلویزیون آن شب، آن ماجرا هیچ حرفی نزدند.» «باشه، رئیس من رفتم.» «صبر کن، چون درست این جا است که ماموریت دومانی وارد صحنه می شود. به خاطر دارید که در روزهای پس از این اتفاق سعی می کردند تا اهمیت آن را کوچک جلوه دهند، بتینو کراکسی می گفت که کی یزا فقط یک خلاف کار خرده پا است و او را حزب سوسیالیست بیرون خواهد کرد، اما آن چه خوانندگان در 18 فوریه هنوز نمی توانستند بدانند این است که پی گردان قضایی هم چنان به تحقیقات خود ادامه خواهند داد و این که سر و کله ی قاضی جدیدی، قاضی دی پی یترو، پیدا خواهد شد. کسی که حالا دیگر همه او را می شناسند، اما در آن زمان کسی اسمش را هم نشنیده بود. دی پی یترو و زیر زبان کی یزا را می کشد، و حساب های او را در بانک های سوئیس پیدا می کند، کی یزا را وادار به اقرار می کند که تنها این مورد نبوده است...

نویسنده: اومبرتو اکو مترجمان: دکتر مجتبی پردل - علی باش انتشارات: ترانه