کتاب گفته بودی به هر حال – انسیه ملکان

برشی از متن کتاب

مرد دستی به موهای خود کشید و آن‌ها را پشت سرش برد. کنار پنجره رفت و پرده‌ها را کنار کشید، برف بند آمده بود، اما هوا ابری و گرفته بود. مرد به آشپزخانه رفت و دو فنجان چای آورد. شمع‌ها خاموش شده بودند و بوی دود اتاق را گرفته بود. روبه‌روی زن روی مبل نشست. فنجان چای را روی میز نزدیک زن گذاشت.
زن خم شد و چای را برداشت و فنجان چای تلخ را هورت کشید. مرد نگاهش می‌کرد، زن نگاهش را از او دزدید و سرش را توی مجله فرو برد.
«هوا اینجا بو گرفته، می‌آیی بریم گشتی بزنیم.»
زن همان‌طور که مجله را ورق می‌زد. جوابی نداد.
«چه هوایی مثبل بلور، صاف و تمیز.»
سرش را بیرون برد.
«پسر همسایه داره پیانو می‌زنه.»
دود از دودکش خانه‌ی رو‌به ‌رو بالا می‌رفت، برف خانه‌ها و درخت‌ها را سفید کرده بود. زن تکانی به صندلی داد، صندلی به عقب رفت و برگشت، مجله را بیشتر به صورتش نزیدک کرد. باد به صورت مرد زد و توی اتاق آمد. آتش شومینه گر گرفت.
زن خودش را توی صندلی جمع کرد و پتو را به خود پیچید. مرد پنجره را بست، پالتویش را از جالباسی برداشت، به طرف در اتاق رفت و در چهارچوب در ایستاد.
«نمی‌آیی، هوا عالیه.»
زن پتو را تا روی شانه‌هایش بالا کشید. چشم‌هایش به زغال‌های توی شومینه خیره مانده بود. زغال‌ها رنگ به رنگ می‌شدند و جرقه‌های آتش بالا می‌پریدند. سایه‌ها روی دیوار می‌لرزیدند.
صدای پیانو هنوز از خانه‌ی همسایه بلند بود و دود از دودکش بالا می‌رفت. از خانه‌ای صدای دست زدن بلند شد. مرد میان حیاط ایستاده بود. از شیشه‌ی پنجره زن را دید که مجله از دستش آویزان شده بود و نگاهش خیره مانده بود به آتش شومینه.
خم شد و برف را گلوله کرد و به شیشه زد. زن سرش را بالا آورد و نگاهی به پنجره انداخت. مرد گلوله برف دیگری را به شیشه زد. ایستاد و زن را نگاه کرد. خم شد و برف‌ها را گلوله‌گلوله روی هم گذاشت و با دست‌هایش به آن شکل داد،‌برگشت و دوباره به زن نگاه کرد.
زن ته‌مانده‌ی چای را سر کشید و با پایش کنده چوب را داخل شومینه فرو برد؛ جرقه‌های آتش بیرون پریدند، مجله از دستش آویزان بود و نگاهش همان‌طور خیره مانده بود به آتش.
.
مجموعه داستان «گفته بودی به هرحال» اثری از انسیه ملکیان از سوی انتشارات مروارید منتشر شده است. این کتاب از مجموعه کتاب‌های عمومی، زیرمجموعه داستان فارسی می‌باشد.