کتاب پینوکیو (داستانهای چشم قلمبه 11)

برشی از متن کتاب

روزی روزگاری نجار پیری به نام ژپتو بود که آرزو داشت پسری داشته باشدروزی او یک عروسک خیمه شب بازی ساخت و اسم اون رو پینوکیو گذاشت پیرمرد در دلش آرزو کرد این عروسک کاش بچه واقعی بود.پری مهربان که صدای پیرمرد را شنیده بود عروسک رو به یک بچه واقعی تبدیل کرد پیرمرد هم خیلی خوشحال شد. پیرمرد گفت برای این که آدم معیدی شوی باید به مدرسه بروی، از ان جا که پیرمرد فقیر بود کت خود را فروخت و برای پینوکیو کتاب خرید و او را به مدرسه فرستاد.

روزی از روزها در راه رفتن به مدرسه پینوکیو صدایی شنید رفت جلو و دید نمایش عروسکی اجرا می شود پینوکیو برای این که بتواند نمایش را ببیند کتاب هایش را فروخت تا به دیدی نمایش برود پینوکیو در ان جا شروع به آواز خواندن با عروسک ها کرد مرد عروسک گردان اول از این کار پینوکیو عصبانی شد ولی بعد از مدتی خوشش آمد و به او اجازه داد تا کارش را ادامه دهد و در پایان مرد عروسک گردان چند سکه طلا به پینوکیو جایزه داد.

در بین راه برگشت روباه مکار و گربه پینوکیو را دیدند که سکه دارد پس تصمیم گرفتن تا پینوکیو را گول بزنن و سکه هایش را بگیرند ان ها گفتند اگر سکه هایت را در خاک بکاری درختی از سکه طلا خواهی داشت پینوکیو حرف آن ها را باور کرد وسکه ها را در خاک کاشت بعد از این کار روباه مکار و گربه سکه های پینوکیو را دزدیدند و اون رو هم از درخت آویزان کردند پری مهربان که همیشه مراقب پینوکیو بود سر رسید و اون رو نجات داد. پری مهربان از اون پرسید کتابت کو؟ پینوکیو گفت کتابم را فروختم و برای فقیری غذا خریدم یک دفعه دماغ پینوکیو دراز شد پری خندید و گفت دروغ نگو دماعت دراز می شه، پینوکیو پشیمان شد و راستش رو به پری گفت؛ پری هم پینوکیو را بخشید و گفت: یادت باشه اگه پسر خوبی نباشی…