کتاب پرنده ی خارزار – کالین مکالو

برشی از متن کتاب

روزهای یکشنبه هنگامی که خانواده کلیری به کلیسا می رفتند، مگی با یکی از برادرانش در خانه می ماند و به امید روزی بود که به اندازه کافی بزرگ شده باشد تا بتواند در مراسم نماز کلیسا شرکت کند. پادریک کلیری عقیده داشت که بچه ها جایشان جز در خانه خودشان نیست و این عقیده حتی درباره خانه خدا هم صدق می کرد. او می گفت: وقتی مگی به سن مدرسه برسد و قادر باشد که ساکت بنشیند ، می تواند به کلیسا هم برود، اما نه قبل از آن. بنابراین، در هر صبح یکشنبه که افراد خانواده ، در گاری کهنه روی هم انباشته می شدند تا به کلیسا بروند، مگی ناامیدانه در کنار بوته های جگن چسبیده به در خانه می ایستاد و برادری که قرار بود از او نگهداری کند، ظاهرا از این که از نماز کلیسا معاف شده ابراز خشنودی می کرد. تنها فرانک بود که جدایی از بقیه خانواده را با خوشحالی می پذیرفت. برای پدی، مذهب جزئی جدانشدنی از زندگیش بود. کاتولیکها ازدواج او را با فی به سختی پذیرفته بودند زیرا که او به مذهب کلیسای انگلیس تعلق داشت.
*
فرانک هم که حسادتش به شدت تحریک شده بود، جانب پدرش را گرفت. از آن پس، مگی کمتر درباره دوستش در خانه سخن می گفت. ولی سرزنش آنها تأثیری بر روابط او نگذارد، روابطی که فاصله زمانی خانه تا مدرسه، آن را محدود می کرد. باب و سایر برادرانش از این که او را مجذوب ترزا می دیدند خیلی خوشحال بودند چرا که به آنها فرصت می داد تا دیوانه وار در حیاط مدرسه جست و خیز کنند، بی آنکه مجبور به مراقبت از خواهر کوچکشان باشند. علامت های غیر قابل فهمی که خواهر آگاتا پیوسته روی تخته سیاه می نوشت به تدریج معنایی پیدا کردند. مگی یاد گرفت که ( + ) یعنی این که تمام عددها را روی هم جمع می کنند تا به یک عدد بزرگتر تبدیل شود و ( _ ) معنایش این است که می بایستی عددهای پایینی را از عددهای بالایی کسر کرد و عدد بدست آمده از عدد پایینی کمتر می بود. او بچه تیزهوشی بود و اگر می توانست در مقابل خواهر آگاتا بر ترسش غلبه کند، حتماً شاگرد ممتازی می شد. ولی به محض آنکه چشمهای ریز و آبی آگاتا به او خیره می شد و با صدای خشکش او را صدا می کرد مگی دستپاچه می شد، زبانش می گرفت و قدرت فکر کردن از او سلب می شد. استعداد او در ریاضی خوب بود اما وقتی از او می پرسیدند که جمع دو و دو چند می شود، نمی توانست آن را به خاطر آورد.