کتاب پایان هولناک بزرگان تاریخ

برشی از متن کتاب

یک روز پیکی نزد موتزارت آمد و از او خواست برای کسی که حاضر نشد هویتش را فاش کند، مرثیه ای بسراید. پول خوبی می داد به همین دلیل موتزارت قبول کرد. در حالی که روی مرثیه کار می کرد ضعیف و ضعیف تر شد. سرانجام این احساس عجیب به او دست داد که این مرثیه را برای خودش می نویسد. زمانی که پوست موتزارت پر از جوش های چرکی و قرمز رنگ شد با خود گفت:((مسموم شده ام و دارم از مسمومیت می میرم.))

دکترها تشخسص دادند که دلیل بیماریش تب شدید نظامی است که یعنی همه چیز در حال از هم پاشیدن بود. گفتند دلیل آن شور و شوق بیش از حد و افراط در خوردن هلو و خیار است. دکترها معجمنی از سقز گرم شده، موم، مگس های اسپانیایی له شده و خردل را به بدنش مالیدند که باعث شد پوستش تاول بزند و باد کند. ظاهرش واقعا ناخوشایند شده بود.

دست های موتزارت باد کرد: انگشت هایی که زمانی موسیقی خلق می کردند، اکنون به ده سوسیس گندیده تبدیل شده بودند. موتزارت مجبور شد به رختخواب برود.

مدتی بعد استفراغ هایش شروع شد، تبش  شدت گرفت و جوش های پوستی اش بدتر شد. کل بدنش باد کرده بود و نمی توانست سرپا بنشیند. در تختش دراز کشیده بود و انگشت های باد کرده اش قادر نبود حتی قلم را در دست بگیرد. با این حال موتزارت سرودن مرثیه را با زمزمه های زیر لب و ضربه زدن به گوشه ی تختش ادامه داد و یکی از دستیارانش متن آن را برایش یادداشت کرد.

بوی گند بدنی که در حال تجزیه شدن بود، آپارتمان را پر کرده بود. وقتی موتزارت گفت: ((می توانم طعم مرگ را روی زبونم احساس کنم.)) کسی دوان دوان به دنبال کشیش رفت. ولی چون موتزارت آهنگ های زیادی برای کلیسا ننوشته بود، کشیش حاضر نشد به بالینش بیاید.