درباره کتاب ورشو 1920
از آن جایی که ورشو 1920 اصولا یک تاریخ نظامی است، شاید بی‌مناسبت نباشد که در اشاره به این وجه آن نیز نکاتی مطرح شود. ژنرال جی. اف. سی. فولر، که از چهره‌های موثر در نواندیشی نظامی در سال‌های بین دو جنگ جهانی محسوب می‌شود، در کتاب‌های نبردهای تعیین‌کننده‌ی جهان غرب خود از نبرد ورشو به عنوان برخوردی “سرشار از تحرک و غافلگیری” یاد می‌کند؛ “… در تعارضی آشکار به بسیاری از نبردهایی که در خلال جنگ جهانی اول رخ داد، رویارویی‌ای بود بین سپاهیانی که اکثرا تحت فرماندهی ژنرال‌های جوان بودند. در این نبردها سواره‌نظام نقشی مهم عهده‌دار بود و سنگرهای عرصه‌ی کارزار نیز تقریبا هیچ نقشی نداشتند. از همه مهمتر جنگی بود که در آن افراد بیش از تجهیزات و ژنرال‌ها بیش از اعضای ستادهایشان اهمیت داشتند.”
این درس نبرد ورشو را که تاکیدی بود بر عامل راهگشای تحرک در قیاس با سنت سنگرنشینی و اتخاذ مواضع دفاعی، تنها معدودی از ناظران و صاحب‌نظران امر متوجه شدند و به کار بستند. کتاب ورشو 1920 در عین توجه بر ابعاد نظامی امر، از فضای حاکم بر این واقعه نیز تصویری گویا به دست می‌دهد؛ تصویری که هم جایگاه نبرد ورشو را در چارچوب تحولات سیاسی لهستان روشن می‌کند و هم اهمیتش را از لحاظ مناسبات جهانی در آن مقطع.
بخشی از کتاب ورشو 1920
در طرحی که در ژانویه‌ی 1920 به تصویب لنیت رسید تمرکز یک نیروی فوق‌العاده گسترده در جبهه‌ی غربی، تا شمال پریپت، پیش‌بینی شده بود، قرار بود این قوا با حمایت لشکرهای مستقر در جبهه‌ی جنوب غرب در اوکراین دست به حمله بزنند. در ابتدا قرار بود این عملیات در آوریل 1920 آغاز شود، اما لزوم فراخواندن واحدهایی که در قفقاز با بقایای قوانین دنیکین می‌جنگیدند و اعزامشان به جبهه‌ی لهستان، عملیات را به تاخیر انداخت. این فرصتی برای لهستان بود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.