کتاب همه فرزندان خداوند بال دارند

برشی از متن کتاب

صحنه‌ی سوم:  

صحنه: همان کنج، پنج سال بعد. تغییر زیادی صورت نگرفته. یک شب بهاری است. لامپ آویزان سقف، چهره‌ها را با زشتی ظالمانه‌شان نمایان می‌کند. سر و صدای خیابان همان است اما مقطع‌تر، گویی در اثر خستگی و فرسودگی از شور و حال افتاده است. دو نفر عبور می‌کنند. یکی سیاه و یکی سفید. آن‌ها خسته هستند. هر دو خمیازه می‌کشند اما هیچ کدامشان نمی‌خندند. صدای خنده‌ای از دو خیابان برنمی‌خیزد. از خیابان سفیدها، آن صدای زیر، تو دماغی‌تر از همیشه و اندکی مست از دکان سلمانی در گام بسیار بالا، نیمه‌ی آخر آواز کر «وقتی که تو را از دست دادم» را ضجه می‌زند. صدای طرف سیاه، کمی ضعیف در نوبت خود، با نیمه‌ی آخر «در انتظار رابرت ای لی» جواب می‌دهد. و بعد سکوت برقرار می‌شود. شورتی وارد می‌شود؛ زمخت‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. نمونه‌ای از یک گنگستر. او منتظر ایستاده و با کمی مستی آواز می‌خواند و به پایین خیابان نگاه می‌کند.

شورتی: (خشمگین) این فس‌فسو مث اینکه قرار نیس بیاد. (شروع به آواز خواندن می‌کند.) «او برای خودش یک کیمونوی زرد دوخته و پوشیده بود. یک طپانچه لوله آبی کالیبر چهل و پنج داشت تا با آن شوهر ظالمش را بکشد.» (سپس متکبرانه می‌گوید.) البته خودش که نه! نه اینکه خودش بزنه. اون که جرأتشو نداره. هنو جوجه‌اس. آره این بهش میاد. (الا وارد می‌شود. فقیرانه لباس پوشیده، صورتش رنگ پریده و زیر چشم‌هایش گود رفته. صدایش سرد و خسته است.)

شورتی: پیغومو گرفتی؟

الا: آره اومدم دیگه.

شورتی: چطوریایی؟

الا: خوبم. (مکث. او متعجبانه به الا نگاه می‌کند.)

شورتی: (کمی دست‌پاچه) خب فک کنم تو منتظری یه خبرایی از میکی بت بدم، ها؟

الا: نه.

شورتی: ینی میخوای بگی نمیخوای بدونی اون کجاس و چیکا می‌کنه؟

الا: نه.

شورتی: اونوخ از کی تا حالا؟

الا: خیلی وقته.

شورتی: (بعد از مکث با شرارتی موش صفتانه) جوجه، بین خودمون بمونه‌ها – زودتر از اینا از دستش خلاص میشی. هم تو هم بقیه‌ی زن‌هایی که انداختتون دور. من در جریانم. موقع تمریناش تماشاش کردم. سر مسابقه‌ی بعدیش بیا ببین! اونه که می‌بازه. نه حریفش. همه‌ی زنایی که مچل کرده می‌ریزن اونجا- اونا میان که مچلش کنن. همه‌ی شما طرف حریفو می‌گیرین. اونم دیگه وقتی واسش نمی‌مونه. شماها روش آب می‌ریزین، صورتشو اسفنجی می‌کنین. کار ضربه‌گیرشو می‌سازین. – بعدش ضربه‌گیره می‌افته و میکی فقط دکمه‌اش گیرش میاد و دیگه نمی‌تونه ورش داره – چون همه‌ی زور شماها پشت او ضربه است – هاها (خنده‌ای شیطانی می‌کند.) بعدم میکی – اول می‌افته رو زانوهاش – ( او این را با افتادن به حالت یک بوکسور گیج و منگ نشان می‌دهد.)…