کتاب مراقب همه چیز باشیم (با هم بودن را یاد بگیریم 2)

برشی از متن کتاب

من همیشه بعد از آن که کارم را با وسیله ای تمام می شود،

آن را همان جایی می گذارم که برداشته بودم.

این طوری همه می دانند که هر وسیله ای را کجا پیدا کنند.

من می توانم در نگهداری از وسایلی که دیگران هم از آنها استفاده می کنند کمک کنم، و همین طور در نگهداری از وسایلی که یک نفر دیگر – مثلا برادر کوچولویم – از آن استفاده می کند.

وقتی همه با هم کمک می کنیم و کاری را انجام می دهیم،

کارها زودتر تمام می شوند و خودمان هم از آن کار لذت می بریم.

بعضی چیزها به مراقبت بیشتری نیاز دارند.

اگر دست هایم را بشویم و بعد در جمع کردن ظرف ها به مامان کمک کنم،

ظرف های شسته دوباره لک نمی شوند.

این طوری می توانم بیشتر مراقب باشم تا چیزی هم از دستم نیفتد و نشکند.

من می توانم از وسایلم مدت ها استفاده کنم،

و فقط چیزهایی را که احتیاج دارم مصرف کنم. اگر وسایلم را بی خودی مصرف نکنم، مدادهایم را بی خودی نتراشم و ورق های دفترم را نکنم، آنها برایم بیشتر می مانند.

برای استفاده از بعضی وسایل، باید صبر کنم تا بزرگ تر شوم.

از بعضی وسایل هم به شرطی می توانم استفاده کنم، که بیشتر مراقب باشم….

یا یک بزرگ تر کمکم کند.

ما باید به طبیعت احترام بگذاریم و مراقب آن هم باشیم.

وقتی به گشت و گذار در طبیعت می رویم، من مواظبم تا به چیزی آسیب نزنم، یا حتی کاری می کنم که آنجا بهتر از اولش به نظر بیاید – چه اشکالی دارد که اگر کاغذ یا کیسه ای پلاستیکی کنار آب دیدم، آن را بردارم و در سطل زباله بیندازم؟

وقتی زباله ها را جمع می کنم،

محیطمان قشنگ تر به نظر می آید.

من هم بازیافت مواد را بلدم.

من می توانم از بعضی چیزها دوباره استفاده کنم یا با آنها یک وسیله جدید بسازم – این کار یعنی “بازیافت”!

همه به من اعتماد دارند و وسایلشان را راحت به من می سپارند.

من اگر بخواهم از وسیله ای که مال خودم نیست استفاده کنم، حتما از صاحبش اجازه می گیرم.

وقتی هم که کسی اجازه می دهد تا از وسایلش استفاده کنم، خیلی مراقبم که آن وسیله را خراب نکنم.

من با مراقبت از وسایل دیگران، نشان می دهم که به آنها احترام می گذارم.