کتاب مدارهای میکرو الکترونیک 2 – سدره | دیانی

برشی از متن کتاب

زوج تفاضلی یا تقویت کننده های تفاضلی پر کاربرد ترین واحد در طراحی مدار های مجتمع آنالوگ است. برای مثال طبقه ورودی هر آپ امپی یک تقویت کننده تفاضلی است. تقویت کننده تفاضلی BJT اساس یک خانواده مدار منطقی بسیار سریع، موسوم به منطق تزویج امیتری ECL نیز هست، آرایش پایه تقویت کننده تفاضلی، که در دهه 1940 برای کار با لامپ های تقویت کننده اختراع شده بود، بعد ها با ترانزیستور های دو قطبی مجزا ساخته شد. ولی ابداع مدار مجتمع زوج تفاضلی را به واحدی پرکاربرد در فناوری های دوقطبی و MOS تبدیل کرد. به دو دلیل تقویت کننده های تفاضلی برای ساخت با فناوری مدار مجتمع مناسب اند: اول این که عملکرد زوج تفاضلی به شدت به تطبیق دو طرف مدار بستگی دارد. در ساخت به صورت مدار مجتمع می توان عناصری منطبق ایجاد کرد که پارامتر هایشان در گستره وسیعی از تغییرات محیطی با هم تغییر کنند. دوم این که طبیعت تقویت کننده تفاضلی طوری است که با تعداد بیشتری عنصر مداری ساخته می شود. دو دلیل اصلی برای ترجیح تقویت کننده تفاضلی بر تقویت کننده تک انتهایی وجود دارد. اول این که مدار های تفاضلی نسبت به مدار های تک انتهایی به نویز و تداخل حساسیت بسیار کمتری دارند. دلیل دوم ترجیح این است که می توان این تقویت کننده را بدون نیاز به خازن های کنار گذران و تزویج، که در تقویت کننده های مجزا به کار می رود، بایاس و به هم تزویج کرد.