کتاب فیلسوف کوچولو | نشر آفرینگان

درباره‌ی کتاب فیلسوف کوچولو از نشر آفرینگان

کتاب “فیلسوف کوچولو” (کتابی که باید بچه‌ها برای بزرگ‌ترها بخوانند) روایتگر ماجراهایی خواندنی می‌باشد که برای مخاطب کودک و نوجوان به رشته‌ی تحریر درآمده است.

“روزبه گیلاسیان” در فیلسوف کوچک، به موضوعات و دغدغه‌های رایج و جزئی اما مهمِ کودکان و نوجوانان اشاره می‌کند؛ مواردی که توجه به آن‌ها از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد و می‌تواند روابط میان فرزندان و والدین را بهبود ببخشد. این فرایند از طریق ایجاد شرایطی مناسب برای درک متقابل دو نسل صورت می‌پذیرد. بنابراین مطالعه‌ی کتاب علاوه بر کودکان و نوجوانان به والدین و بزرگسالان نیز توصیه می‌شود.

شخصیت اصلی قصه، دختری نوجوان است که در کنار پدر و مادر و برادر کوچک‌ترش زندگی آرامی را سپری می‌کند. وی به عنوان راوی، از خاطرات دوران کودکی خود و همچنین ابهامات و دغدغه‌های ذهنی خود در زندگی سخن می‌گوید؛ دغدغه‌هایی که به طور حتم تمامی افراد هم‌سن‌وسال او، در زندگی با آن‌ها روبه‌رو شده و یا هستند.

به عنوان مثال، دختر قصه، در صفحات آغازین کتاب، چگونگی فراگیری محسابات جمع و تفریق و شمارش ریاضی توسط خویشتن را تشریح می‌کند. او از روش‌هایی ساده برای محاسبات استفاده می‌نماید؛ اما همین روش‌ها نیز مدام او را با سردرگمی‌ها و سوالاتی متعدد و پی‌درپی مواجه می‌سازد؛ سوالاتی که والدینش پاسخ‌هایی برای‌شان ارائه می‌دهند. ولی این پاسخ‌ها نیز مجددا تردیدهایی بزرگ‌تر را در ذهن او ایجاد می‌کنند.

در بخشی دیگر نیز، او از ترس‌های خود برای روبه‌رو شدن با پزشک صحبت می‌کند؛ ترسی که با مادربزرگش شریک می‌باشد. ولی پدر و مادرش آن را درک نمی‌کنند. با وجود ترس مشترک و مشابه، مادربزرگ هیچ‌گاه به پزشک مراجعه نمی‌کند. البته کسی نیز نمی‌تواند او را به انجام این کار وادار سازد. این پیرزن در مقابل، با استفاده از گیاهان دارویی، بیماری خود را بهبود می‌بخشد؛ عملی که دختر قصه همواره از آن منع می‌شود. تحت چنین شرایطی، راوی مجبور است که مطابق میل والدینش رفتار نموده و برخلاف نظر خویش با پزشک ملاقات نماید. موضوعی که او را نسبت به پدر و مادرش ناراضی و ناراحت می‌سازد.

به طور کلی، این کتاب از مجموعه‌ای خاطرات کوتاه و خواندنی تشکیل می‌شود که با زبانی ساده بیان شده‌اند؛ خاطراتی که تداعی‌گر بخش‌هایی از زندگی واقعی مخاطب کودک و نوجوان می‌باشد و می‌تواند لحظاتی خوش و شیرین را برای او خلق کند.

برشی از متن کتاب فیلسوف کوچولو از نشر آفرینگان

مدرسه یا همان خانه‌ی دوم

من از آن بچه‌هایی بودم که روز اول مدرسه گریه می‌کنند. اما گریه‌ی من به همان روز اول ختم نشد، تقریبا تا یک هفته گریه می‌کردم. الان هم که دیگر گریه نمی‌کنم به خاطر این نیست که نمی‌ترسم بلکه به این خاطر است که دیگر از گریه کردن خسته شده‌ام. و فکر می‌کنم گریه کردن بی‌نتیجه است.

از چند ماه قبل از رفتن به مدرسه خطر را احساس کرده بودم. چون همه در حالی که به همدیگر می‌خندیدند من را به رفتن مدرسه تشویق می‌کردند و خوبی‌های مدرسه و سواددار شدن را شاید صد بار برایم می‌گفتند. هر بچه‌ی باهوش می‌فهمد که کلکی در کار است. همه می‌گفتند توی مدرسه خیلی دوست پیدا می‌کنی اما خوب توی کوچه هم می‌شد خیلی دوست پیدا کرد. یا می‌گفتند توی مدرسه باسواد می‌شوی و خودت می‌توانی کتاب بخوانی اما این هم از تنبلی پدر و مادرم بود که حوصله نداشتند برایم کتاب بخوانند.

سر صف آقای مدیر گفت: «به خانه‌ی دوم خودتان خوش آمدید.» من در حالی که گریه می‌کردم و دست مامانم را محکم گرفته بودم یاد حرف بابام افتادم که می‎‌گفت: «مدرسه خونه‌ی دوم بچه‌ها است.»

فکر کردم حتما بابام به آقا مدیر گفته که این حرف را تکرار کند یا شاید هم آقای مدیر گفته که این حرف را تکرار کند یا شاید هم آقای مدیر بابام را تو کوچه دیده و این جمله را یادش داده بود. انگار از قبل همه با هم هماهنگ کرده بودند و دستشان را توی یک کاسه بود. به هر حال نمی‌شود انکار کرد که همه با ما مهربان بودند. از مدیر و ناظم و معلم گرفته تا دانش‌آموزان کلاس‌های بالاتر. اما این مهربانی‌ها هم مثل گریه‌ی من فقط یک هفته ادامه داشت. شاید آن‌ها هم از مهربانی کردن خسته شده بودند.

غروب روز اول مدرسه برنامه کودک تلویزیون هم صف کلاس اولی‌ها را نشان می‌داد و جالب بود با این‌که اکثر بچه‌ها گریه می‌کردند مجری تلویزیون می‌گفت بچه‌ها همه شاد و خوشحال و خندان به مدرسه رفتند. من فهمیدم که نه تنها پدر و مدیر و معلم و مامان بلکه مجری تلویزیون و همه و همه دارند به ما دروغ می‌گویند…

کتاب فیلسوف کوچولو اثر روزبه گیلاسیان توسط نشر آفرینگان به چاپ رسیده است.