کتاب فرانک انیشتین و موتور پادماده – ایران بان

برشی از متن کتاب

پدربزرگ آل می گوید: “داشتم می اومدم دنبالت.

توی این عالم نیستی انگار، فراموشش کردی برای چی به آزمایشگاه رفته بودی؟”

فرانک که دست خالی جلوی در آشپزخانه ایستاده است، لبخند می زند

. پدربزرگ سر به سر فرانک می گذارد: “توستر؟ وسیله ای که انرژی برق رو به گرما تبدیل می کنه؟ یه تیکه آلومینیومی تقریبا اندازه این. حالا بی خیال، ولش کن. بعدا پیداش می کنیم. گوش کن. من باید با کامیون به اون طرف شهر برن و یه چیزایی رو از کارخونه ی قدیمی که داره بسته می شه، بیارم. احمق ها دارن دستگاه های خوبی رو که اگه مال من بود نگهشون می داشتم، می اندازن دور. تو و دوستت واتسون می تونید صبح، وقتی که من نیستم مغازه رو بگردونید؟”

فرانک که هنوز لبخند به لب دارد، می گوید: “بله، حتما. راستش توستر رو فراموش کرده بودم، اما عمرا باورتون نمی شه چی پیدا کردم.”

پدربزرگ آل که در آشپزخانه به این طرف و آن طرف می رود و جیب ژاکت گشادش را به دنبال کلید های گمشده اش می گردد، حدس می زند: “سوئیچ کامیونم؟ ریموت گمشده ام؟”

فرانک می گوید: “نه… نه. بذارید شما رو به… معرفی کنم.” بعد یک قدم از در آشپزخانه بیرون می گذارد و برای کلینک و کلنک دست می دهد.

پدربزرگ آل قهوه اش را یکجا سر می کشد و می گوید: “هوم، عالیه فرانک، اما من الان واقعا نیازی به جارو برقی و سطل آشغال ندارم. چیزی که می خوام سوئیچمه.”

چشم دوربینی جارو برقی گشاد می شود و آشپزخانه را جستجو می کند و می گوید: “کلیدهای کامیون را بر می دارد و می گوید: “هی! پس اینجان. درست وسط ماکت کربن گذاشته بودم که یادم نره. متشکرم.”

اما ناگهان خشکش می زند، سپس آرام آرام بر می گردد و نگاهی به پشت سرش می اندازد و می گوید: “چی؟ درست شنیدم؟ تو بودی؟ یعنی جارو برقی بود که حرف زد؟”

فرانک به نگاه متعجب پدربزرگ می خندد. “بله، اون بود. پدربزرگ با کلینیک آشنا بشید. اولین ربات خود ساخته با هوش مصنوعی آزمایشگاه انیشتین.”

چرخ های کلینک می چرخد و وارد آشپزخانه می شود و با پدربزرک آل دست می دهد.

“از آشنایی با شما خوش وقتم، آقای انیشتین. فرمولE= mc2 شما خیلی هوشمندانه است.”

پدربزرگ آل سرش را با دو دست می گیرد، چشمانش از تعجب گرد شده است. “وای! وای وای وای. دارید سر به سرم می ذارید.”

کلینیک سر حبابی – شیشه ای را می چرخاند.

“قیافه ام شبیه کسیه که داره سر به سرتون می ذاره؟”

فرانک تو این کار رو کردی! تو یه ربات هوشمند ساختی.”

فرانک می گوید: “خب، نه دقیقا. اون خودش این کار رو کرده. یه جرقه همه چیز رو درست کرد، اما این کلینک یه رباتیه که شبکه ی عصبی داره، خودش یاد می گیره و فکر می کنه.”

پدربزرگ آل خم می شود و کلینک را بررسی می کند: “منم از آشنایی با شما خیلی خوشوقتم آقای کلینک. باید بهت بگم من اون انیشتین معروف نیستم، اما در طول این سال ها به طور تفننی فیزیک کار کردم…