کتاب فرانک انیشتین و انگشتک برقی – ایران بان

برشی از متن کتاب

کلنک آخرین تکه فلز را خم می کند.

کلینک سیم مفتول را می پیچد تا نمودار تسلا را جور در بیاورد.

فرانک آنتن را سر جایش قفل می کند.

واتسون با نخود اندازش، یک قوطی نوشابه دیگر را امتحان می کند.

فرانک می گوید: “بله.” جدیدترین اختراعش را بالا می آورد. “این آنتن انرژی مغناطیسی رو از زمین بیرون می کشه و از درون حلقه ی سیمی عبور می ده. مثل آزمایشی که ما انجام دادیم.”

واتسون می گوید: “درسته.”

“وبعد الکترون های درون حلقه ی سیم رو به سمت مبدل حرکت می ده.”

واتسون می گوید: “بیا امتحانش کنیم.”

“ما با فرستنده ی نوک انگشتی جریان برق رو شلیک می کنیم، اون هم بدون هیچ سیمی.”

واتسون خوشحال می شود: “البته.”

“این لامپ رو بالا بگیر و برو اون طرف آزمایشگاه وایسا.”

واتسون لامپ حبابی بزرگ را بر می دارد و به طرف دیگر آزمایشگاه می رود. “چرا ازم می خوای … ”

فرانک اختراع جدید را به سمت واتسون نشانه می گیرد.

“هی، صبر کن! نه! من نه! ممکنه این کار برای سلامتی من خطر داشته باشه. بذار کلینک نگهش داره.”

اما قبل از اینکه واتسون بتواند حرکت کند، فرانک شلیک می کند. لامپ حبابی در دستان واتسون سوسو می زند، غیژغیژ می کند و سپس با نور سفید درخشانی روشن می شود.

واتسون به لامپ توی دستش، که بدون اتصال به برق و یا پریز روشن شده است، خیره می ماند. ‌”این … این کار می کنه.”

فرانک می گوید: “معلومه، البته که کار می کنه.”

کلینک اضافه می کند: “فرضیه آزمایش تایید شد.”

کلنک سر آبکشی سبزیجاتی بزرگش را تکان می دهد. “فکر نمی کردم جواب بده.”

فرانک اختراعش را به سمت ساعتی که به برق وصل نیست نشانه می گیرد. عقربه ها شروع به چرخیدن می کنند.

فرانک یک رشته از لامپ های روی درخت کریسمس را هم برق دار می کند. آنها روشن و خاموش می شوند.

فرانک رادیو، مخلوط کن، بخاری و پنکه را روشن می کند. همه ی این کارها را بدون استفاده از جریان برق می کند.

واتسون می گوید: “آفرین. خوبه. حالا اسمش رو چی می ذاری؟”

کلینک دور موتور جارو برقی اش را تند می کند.

“کاملاً مشخصه که اسمش باید دستگاه انتقال الکترو مغناطیسی بی سیم باشه.”کلنک می گوید: “اوه.اوه. شما باید اسمش رو کوکی کوتی زَپِر بذارید.”

واتسون می گوید: “این یک انگشتک برقی واقعیه.”

فرانک سرش را بلند می کند. “هی، این اسم فوق العاده ایه، واتسون.

می تونیم ازش استفاده کنیم؟” واتسون ذوق می کند. از اینکه در بخشی از اختراع فرانک سهیم است هیجان زده می شود و می گوید: “البته.”

فرانک می گوید: “عالیه. حالا بیا. بیا اینو ببریم بیرون و جریان برق بی سیم رو به اهالی میدویل نشون بدیم.”

واتسون مکث می کند. “آ، فرانک.‌شاید بهتر باشه کمی روش فکر کنیم. یه طرحی داشته باشیم تا مثل دفعه ی پیش تو درد سر نیفتیم و البته دفعه های پیش تر و پیش ترش.”فرانک پشت میز کارش به دنبال چیزی می گردد. “چرا باید یه طرح یا برنامه داشته باشیم؟ ما به مردم برق رایگان می دیم…