کتاب فرانکلین و کلاه ایمنی

برشی از متن کتاب

فرانکلین کلاه ایمنی سفید – نقره ای که چراغ قرم  رنگی روی آن بود را برداشت و گفت: من این را می خواهم. مادر فرانکلین اندازه ی کلاه ایمنی را امتحان کرد. درست اندازه ی سر فرانکلین بود. مادر فرانکلین پرسید: آیا فکر می کنی همین کلاه را می خواهی؟ این کلاه خیلی پر زرق و برق است. فرانکلین جواب داد: فکر می کنم برای من کلاه خوبی باشد. مادرش گفت: اگر این طور است پس همین کلاه را می خریم. فرانکلین هم از شادی بالا و پایین پرید و خیلی خوشحال شد. بعد ازظهر فرانکلین علامت هایی که باید با دست در آزمون دوچرخه سواری می داد را تمرین کرد. پدر فرانکلین گفت: فردا به خوبی از عهده ی این کار بر می آیی و من فکر می کنم راکون پلیس با دیدن کلاه ایمنی تو حسابی تحت تاثیر قرار بگیرد. فرانکلین با غرور گفت: می خواهم کلاهم را به دوست هایم نشان دهم. نمی توانم تا فردا صبح صبر کنم.روز بعد فرانکلین برای رسیدن به محل آزمون، زمان را محاسبه کرداو می خواست زمانی آن جا برسد که تمام دوست هایش رسیده باشند. فرانکلین تصمیم گرفته بود که با کلاه ایمنی جدیدش همه را شگفت زده کند. راکون پلیس سوت زد. وقت آزمون بود. دوچرخه سوارها، دوچرخه های خود را به طرف خط شروع هل دادند. روباه پرسید این صدای چیست؟ خرگوش با غرور گفت: صدای دوچرخه ی من است. من یک تکه مقوا لای چرخ هایم گذاشته ام. حالا دوچرخه ام صدای موتور سیکلت می دهد. روباه گفت: صدای یک تکه مقوا که به چرخ تو چسبیده است!!! روباه و سگ آبی خندیدند و به طرف خط شروع حرکت کردند. خرگوش خجالت کشید و گفت: شاید باید این مقوا ها را از کنار چرخ در بیاورم…