کتاب شمس من و خدای من | پرویز عباسی داکانی

درباره‌ی کتاب شمس من و خدای من

اشعار مولانا متعلق به تمامی انسان‌ها است و از جنس و نژاد فراتر است. شعر او به هستی و ماورای جهان مادی تعلق دارد از این نظر تمام ادیان و پیروان را مشتاق خویش می‌گرداند. و با گذشت قرن‌ها جایگاه والای مولانا نه تنها از یاد نرفته بلکه جهانی‌تر شده و مقبولیت بیشتری پیدا کرده است. اما این شان و مقام از کجا و چگونه در مولانا پدید آمد؟ شمس نقطه‌ای عطف در زندگی مولاناست و همچنین مبهم‌ترین آن. کتاب “شمس من و خدای من”  به این دیدار و کیفیت حاصل شده از آن می‌پردازد. سوالاتی که از چگونه شاعر شدن مولانا و سپس به عرفان رسیدن وی مطرح است در کتاب سعی شده است به آن پاسخ دهد. زندگی مولانا اینکه با حضور شمس چگونه تغییر اساسی یافت و پس از آن دیدگاه‌ها و عقایدش چه مسیری را پیش گرفتند نیز بررسی شده است. استاد پرویز عباسی داکانی با قلم شیوای خود به تحلیل مولانا و شمس پرداخته و بررسی و نقد خود از ارتباط روحی و معنوی آن دو را در کتاب آورده است.

برشی از متن کتاب شمس من و خدای من

از مقالات چنین بر می‌آید که شمس مدتی از عمر خود را به کسب علوم رسمی زمان خویش مبذول می‌داشته است. ظاهرا پدر وی نیز تمایل داشته تا او دانشمندی معتبر و نام آور گردد: ” آخر فقیه بودم؛ تنبیه و غیر آن بسی را خواندم” می‌دانیم که کتاب “التنبیه فی فروع الشافعیه”، تالیف ابواسحاق شیرازی است، ابواسحاق  از نخستین مدرسان فقه شافعی در مدرسه‌ی نظامیه‌ی بغداد بوده است. این کتاب وی یکی از چند کتاب مهم  در فقه شافعی است، و بر آن شروح متعدد نوشته‌اند. شمس خود را “شفعوی” یعنی شافعی مذهب می‌نامد. او بعدها هم که به جرگه‌ی صوفیان می‌پیوندد، باز هم فقه را رها نکرده، و با فقیهان مراوده‌ی مستمر و مداوم دارد.

کتاب شمس من و خدای من اثر دکتر پرویز عباسی داکانی توسط نشر علم به چاپ رسیده است.