کتاب ریاضیات لعنتی (آلیس در سرزمین اعداد)

برشی از متن کتاب

کرم چاله

آلیس بعد از کمی مکث گفت: «این ها که تعریف کردی در واقعیت که اتفاق نیفتاده، افتاده؟»

«نه همان طور که گفتم چیزی که برایت تعریف کردم قصه بود، نه سرگذشت اعداد. سرگذشت واقعی اعداد هم خیلی طولانی است و هم خیلی پیچیده؛ اما در نهایت به همین جا می رسد که برایت گفتم. مهم این است که بدانی چرا دو تا یک در کنار هم می شود یازده و نمی شود دو.»

الیس به خواهرش گفت: «بازهم برایم از اعداد قصه بگو.»

«تو که از ریاضیات متنفر بودی.»

«هنوز هم از ریاضیات متنفرم. اما قصه دوست دارم. همان طور که از موش ها متنفرم، اما از ماجرای میکی موس کیف می کنم.»

«به جای قصه گفتن می شود کار جالب دیگری کرد. دعوتت می کنم باهم برویم و در سرزمین اعداد گشتی بزنیم.»

«اینجا که می گویی خیلی دور است؟»

«نه همین بغل است. دنبالم بیا!»

مرد چرخید و رفت توی بوته زاری که چند دقیقه قبل از آن بیرون آمده بود. آلیس هم بی معطلی به دنبالش رفت.

توی بوته زار سوراخ بزرگی بود که با گل و گیاه پوشیده شده بود و دیده نمی شد. مرد عجیب و غریب چهاردست و پا شد و رفت توی سوراخ.

آلیس همان طور که پشت سر مرد وارد سوراخ می شود، فکر کرد: «چقدر عجیب که چنین سوراخ بزرگی توی پارک هست. اگر مال خرگوش باشد، باید خرگوش خیلی بزرگی باشد که چنین سوراخی دارد. اما فکر نکنم این طرف ها خرگوشی دیده باشم …»

مسیر پیش رویش شیب دار و سرازیری بود و توی زمین فرو می رفت. تاریک بود، اما آلیس می توانست شبح ریاضیدان را که چندمتر جلوتر از او حرکت می کرد ببیند.

ناگهان مرد ایستاد. آلیس به او رسید و دید گودالی به قطر تقریبا یک متر جلویشان است. وقتی توی آن را نگاه کرد، حس کرد سرش گیج می رود، انگار گودال ته نداشت. وقتی با دقت بیشتری نگاه کرد، متوجه شد چیزی شبیه مارپیچ توی گودال ایجاد شده؛ چیزی شبیه چرخش آب توی وان حمام وقتی درپوش آن را بر می داریم. انگار خود تاریکی بود که داشت مارپیچ از گودال می گذشت.

مرد گفت: «این کرم چاله است. به جهانی موازی می رسد.»

آلیس درباره کرم چاله ها و جهان های موازی چیزهایی شنیده بود ، اما اصلا نمی دانست چه هستند.

نامطمئن و مردد گفت: «باید کرم خیلی بزرگی باشد.»

«اصلا کرمی وجود ندارد. به این گودال می گویند کرم چاله؛ چون در فضا – زمان سوراخ ایجاد می کند، درست مثل کرم های خاکی که توی زمین تونل می کنند.»

«ربطی به سیاه چاله ها هم دارد؟»

«بله خیلی. اما این را روز دیگری که خواستیم درباره فیزیک حرف بزنیم برایت می گویم. امروز با ریاضی به قدر کافی سرمان شلوغ است.»

مرد این را گفت و پرید توی گودال و بلافاصله ناپدید شد. انگار مکنده ای پرقدرت او را بلعید.

آلیس با اینکه مطمئن نبود صدایش به گوش مرد می رسد، گفت: «اگر خیال می کنی من خودم را این تو می اندازم کاملا در اشتباهی.»

اما کنجکاوی آلیس که همیشه بر ترس یا حتی تنبلی او غلبه می کرد باعث شد پنجه پایش را به لبه گودال نزدیک کند تا ببیند چقدر می تواند در برابر نیرویش مقاومت کند.

همین که این کار را کرد ، …