درباره ی کتاب رفیق اعلی کریستیان بوبن
کتاب رفیق اعلی اثر کریستیان بوبن با ترجمه‌ی پیروز سیار توسط نشر نو به چاپ رسیده است. کریستیان بوبن فرانسوی در تمام آثار خود از تنهایی، کودکی و عشق می‌گوید. او تلاش می‌کند با خلاقیت، روح تازه‌ای به مفاهیمی که در زندگی روزمره از محتوا تهی شده‌اند، بدمد. وی نگاه خاصی به رابطه مادر و فرزند دارد تا جایی که به مادر، جایگاه خدایی می‌دهد که می‌تواند هم به فرزند خود عشق بورزد و هم برای هدایت او سخت بگیرد و تنبیه کند.
نویسنده در مورد موضوع‌هایی مثل سلامتی، روزمره گی، تغییرکردن و هدف داشتن در زندگی که این روزها از دغدغه های ذهن جوانان و انسان های شهرنشین و مدرن می باشد، حرف می زند و به گونه ای خلاقانه به این مسائل می پردازد. او مفاهیم زندگی روزمره در جریان ارتباط های معمولی رابه چالش می کشد و با دقت زیر ذره بین می‌گذارد و تعبیر و نگاهی متفاوت به آن ها دارد. با خواندن این کتاب خواننده می‌تواند دنیا را طور دیگر ببیند و احساس‌های منفی خود را تا حدودی تعدیل نماید. همچنین از زاویه ای گوناگون به تفاوت های زن و مرد و جایگاهشان در جامعه می پردازد. عشق از مهمترین مفاهیمی است که در این اثر به آن پرداخته شده است. در پایان کتاب بخشی هم به مصاحبه با بوبن اختصاص یافته است.
بخشی از کتاب رفیق اعلی؛ ترجمه ی پیروز سیار
نیایش برای صلح :
متن زیبا و معروف نیایش برای صلح ، تا پیش از 1913 نا شناخته بود. این متن پشت یکی از شمای های فرانچسکوی قدیس نگاشته شده بود . اما انتساب این نیایش به او در 1936 تایید گردید . و پس از آن که متن آن از تریبون سازمان ملل هنگام اجلاس 1945 در سان فرانسیسکو خوانده شد . انتشار جهانی یافت .
خداوندا ، مرا وسیله صلح خویش قرار ده .
آنجا که کین است ، بادا که محبت آورم.
آنجا که تقصیر است ، بادا که بخشایش آورم.
آنجا که تفرقه است ، بادا که یگانگی آورم.
آنجا که خطا است ، باد که راستی آورم .
آنجا که شک است ،بادا که ایمان آورم .
آنجا که نومیدی است ، بادا که امید آورم.
آنجا که ظلمات است، بادا که نور آورم.
آنجا که غمناکی است، بادا که شادمانی آورم.
خداوندا ، بادا که بیشتر در پی تسلی دادن باشم تا تسلی یافتن،
در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن .
در پی دوست داشتن باشم تا دوست داشته شدن.
چه بادادن است که می گیرم،
با فراموشی خویشتن است که خویشتن را باز می یابیم،
با بخشودن است که بخشایش به کف می آوریم،
با مردن است که به زندگی برانگیخته می شویم.
رفتن . دگر بار رفتن. پیوسته و بی پایان رفتن . هنگامی که ابراهیم برای بار نخست رفت، باید از همه چیز خود چشم می پوشید و کاری محال را جامه عمل می پوشاند. و به سبب دور شدن از همه چیز . شور و شوقی که از دور دستها در دل داشت ، پسری پیدا کرد که از گوشت و خون او بود و شادی او مایه شادمانی‌اش بود و اینک دوباره از او خواسته می شد که برود و کاری را که یک بار کرده است ، برای بار دوم به انجام برساند.
این بار نیز انجام این کار به اندازه مرتبه نخست محال می نمود و هزار بار دشوارتر بود و به طرز غیر قابل قیاسی دشوارتر بود. چرا که در مرتبه نخست باید خویشان و زبان و سرزمینش را ترک می گفت و این کار برایش هیچ بود. اما این زمان خداوند بدو فرمان می داد که از پسر خویش دل بکند و جان او را بستاند ، گویی بر آن بود تا داده خویش را باز ستاند. این از آن رو است که ما مالک هیچ چیز نیستیم. و آنچه به وجود می آوریم از ما جدا می شود . آنجه از ما هستی می پذیرد ما را به چیزی نمی گیرد و فرزندان ما فرزندانمان نیستند. وانگهی ما چیزی به وجود نمی آوریم. هیچ چیز.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.