کتاب دیوارگذر اثر مارسل امه

بخشی از کتاب دیوارگذر

کتاب دیوارگذر به قلم مارسل امه و ترجمه‌ی اصغر نوری در نشر ماهی به چاپ رسیده است.

در مونمارتر طبقه ی سوم شماره ی ۷۵ خیابان دورشان، مردی فوق العاده به نام دوتیول زندگی می کرد که از استعدادی غیر عادی برخوردار بود؛ می توانست از میان دیوارها بگذرد، بی آنکه این عمل آسیبی به او برساند. او یک عینک بی دسته می زد، ریش بزی کوچک و سیاه رنگی می گذاشت و کارمند درجه سه ی وزارت ثبت اسناد بود. زمستان ها با اتوبوس به اداره می رفت و در فصل هایی که هوا خوب بود، با کلاه ملون خود مسیر را پیاده طی می کرد.

دو تیول هنگامی متوجه قدرتش شد که تازه به چهل و سه سالگی پا گذاشته بود. یک شب قطع کوتاه مدت برق او را در راهروی ورودی آپارتمان کوچک مجردی اش غافلگیر کرد. چند لحظه کورمال کورمال توی سیاهی راه رفت و وقتی برق آمد، خود را روی پاگرد طبقه ی سوم یافت. از آن جا که در ورودی از داخل قفل بود، این پیشامد او را به فکر انداخت و به رغم سرزنش های عقلش تصمیم گرفت همان طور که از خانه اش بیرون آمده بود به آن برگردد، یعنی با گذشتن از دیوار. این توانایی عجیب که به نظر می رسیدهیچ کدام از آرزوهای او را برآورده نمی کند، لحظه ای رهایش نمی کرد و فردای آن روز، شنبه، با استفاده از تعطیلات انگلیسی رفت سراغ یکی از دکترهای محله تا مشکلش را با او در میان بگذارد. دکتر توانست خود را متقاعد کند که او را راست می گوید و پس از معاینه، علت بیماری را در سفتی بیش از حد دیواره ی به هم فشرده ی غده ی تیروئید تشخیص داد. خستگی مفرط تجویز کرد به اضافه ی مصرف دو عدد قرص در سال که حاوی پودرِپیرت تتراولانت و مخلوط آرد برنج و هورمون سانتور بود.

در این کتاب نشر ماهی می خوانیم که پس از مصرف اولین قرص، دوتیول بسته ی دارو را توی یک کشو گذاشت و دیگر به آن فکر نکرد. در مورد خستگی مفرط هم نمی توانست کاری بکند. فعالیت کارمندی اش معمولا منظم بود و هیچ افراطی در آن وجود نداشت و اوقات فراغتش هم که صرف خواندن روزنامه و کلکسیون تمبرش می شد، انرژی زیادی از او نمی گرفت.