کتاب دور ماه | ژول ورن

درباره‌ی کتاب دور ماه اثر ژول ورن

کتاب دور ماه داستانی علمی تخیلی را بازگو می‌کند که در حدود صد و شصت سال پیش اتفاق افتاده است. پس از پایان جنگ‌های داخلی امریکا، اعضای باشگاه "گان"، که همگی از مالکان شرکت اسلحه‌سازی به همین نام بودند، وقتی شرکت خود را رو به رکود و تعطیلی دیدند، در صدد پیدا کردن پروژه‌ای جدید، به این فکر افتادند که با ماه ارتباط برقرار کنند! به این صورت که یک فضا پیما به شکل گویی فلزی شبیه یک گلوله بسازند و آن را به طرف ماه شلیک کنند تا همه‌ی مردم از تکنولوژی که در این مجموعه به کار گرفته می‌شود آگاه شوند.

خبر این اقدام در سر تا سر دنیا پیچید و مردی فرانسوی به نام میشل آردان داوطلب شد که درون این فضا پیما رفته و به سمت ماه پرتاب شود؛ قرار شد دو نفر از اعضای باشگاه هم در این سفر به او ملحق شوند. ...

بخشی از کتاب دور ماه ژول ورن

باربیکن چنان مشغول چیدن وسایلش در گلوله بود که انگار هیچ وقت قرار نبود از آن بیرون بیاید. کف آن واگن هوانورد پنجاه و چهار پای مربع مساحت داشت و ارتفاع کف تا نوک گنبد دوازده پا بود. داخل گلوله مرتب چیده شده بود و وسایل سفر فصای کمی را اشغال می کردند. هر یک از وسایل جای مخصوص خودشان را داشتند و فضای آزاد بسیاری در اختیار سه مسافر می گذاشتند. شیشه‌ی ضخیمی که در کف تعبیه شده بود به راحتی وزن زیادی را تحمل می کرد و باربیکن و همراهانش چنان روی آن راه می رفتند که انگار سطح محکمی زیر پاهتیشان است. خودشید با پرتو هایش مستقیما از زیر گلوله به درون می تابید و به طور شگفت انگیزی غرق در نورش می کرد.

ابتدا بشکه‌ی آب و صندوق مواد غذایی را بررسی کردند. به دلیل اقداماتی که ب ای کاهش صربه‌ی ابتدایی انجام داده بودندبه بدنه‌ی آن ها آسیبی وارد نشده بود. مواد غذایی فراوان بود و آذوقه یک سال تمام سه مسافر را کفاف می داد. باربیکن این را هم در نظر گرفته بود که ممکن است گلوله در منطقه ای بی آب و علف فرود بیاید.ذخیره‌ی آب و شراب پنجاه گالن بود و فقط برای و ماه کفایت می کرد. اما طبق آخرین مشاهدات ستاره شناسان، ماه جوی کم ارتفاع، متراکم و ضخیم داشت و دست کم در دره های عمیقش می شد جویبار و سرچشمه‌ی آب پیدا کرد. بنابراین کاشفان ماجراجو طی مسیر و در یک سال اول سکونتشان در قاره‌ی ماه با مشکل گرسنگی و تشنگی روبه رو نبودند.

فقط مساله‌ی هوای داخل گلوله باقی می ماند که آن هم جای نگرانی نداشت. دستگاه رِزِت و رونیو که بدای تولید اکسیژن ساخته شده بود تا دو ماه کلرات پتاسیم در اختیار داشت. به دلیل آزاد شدن اکسیژن در دمایی بیش از چهارصد درجه، دستگاه خواه ناخواه مقداری گاز می سوزاند. البته مشکلی پیش نمی آورد؛ دستگاه خودکار بوده و مراقبت چندانی احتیاج نداشت. در آن دمای زیاد، کلرات پتاسیم به پتاسیم کلرید تبدیل می شد و تمام اکسیژنش را آزاد می کرد. حساب کنید هجده لیکر کلرات پتاسیم چه مقدار اکسیژن آزاد می کند؟ هفت لیور اکسیژن برای یک روز مسافران گلوله کافی بود.

تصفیه‌ی هوا فقط جایگزین کردن اکسیژن نبود و بایست اسید کربنیک حاصل از بازدم را هم از بین می بدند. هر دوازده ساعت هوای گلوله با این گازبه شدت سمی پر می شد. این گاز از ترکیب عناصر خون با اکسیژن حاصل می شد. اکسیژنی که از راه تنفس وارد بدن شده بود. نیکول وقتی دید دیانا به سختی نفس می کشد به زیاد شدن اسید کربنیک د هوا پی برد. در حقیقت اسید کربنیک به دلیل سنگین بودنش -همان ویژگی منحصر به فرد غارِ سگِ مشهور- در کف گلوله انباشته می شد. دیانای بیچاره سرش پایین افتاده بود و پیش از صاحبانش به دلیل وجود آن گاز بی حال شده بود... کاپیتان نیکول  بلافاصله به فکر چاره افتاد. چندین ظرف حاوی پتاسیم هیدروکساید کف گلوله گذاشت. این ماده که سریع با اسید کربنیک واکنش می دهد طی چند دقیقه آن گاز سمی را به طور کلمل جذب و هوا را تصفیه کرد...

کتاب دورِ ماه اثر ژول ورن با ترجمه‌ی محمد نجابتی توسط نشر آفرینگان به چاپ رسیده است.

فهرست

فهرست کتاب دور ماه

پیش در آمد: خلاصه‌ی بخش اول و مقدمه ای برای بخش دوم

از ده و بیست دقیقه تا ده و چهل و هفت دقیقه‌ی شب

نیم ساعت اول

جای گیری

کمی ریاضیات

سرمای فضا

پرسش و پاسخ

لحظه ای سرخوشی

در هفتاد و هشت خزار و صد و چهارده فرسنگی

نتایج انحراف

رصدکنندگان ماه

وهم و واقعیت

جزئیات کوه شناسی

چشم اندازهای ماه

شب سیصد و پنجاه و چهار ساعت و نیمی

نیمکره‌ی جنوبی

تیکو

پرسش های دشوار

ممکن کردن ناممکن

عمق سنجی ساسکوهانا

جی. تی. ماتسون فرا خوانده می شود

نجات

سرانجام

• نویسنده: ژول ورن
• مترجم: محمد نجابتی
• انتشارات: آفرینگان