کتاب در خلوت مصدق – شیرین سمیعی

برشی از متن کتاب

با آنکه خلق و خوی درویشان داشت و در گلیمی می خسبید، با پادشاه در یک مملکت نمی گنجید و به همین خاطر در کنج دهی ز انظار پنهانش می داشتند؛ و اما من راه به نهانگاهش یافتم، به اندرونش خزیدم و تا زمانی که زنده بود و زندگانی می کرد همچنان در خلوتش باقی ماندم، چراکه به قدر و منزلت او و اقبال خوش خود آگاه بودم و آن دقایق را ارج می نهادم، بدانسان که تا به این روز مایل نبودم از آنچه دیدم و شنیدم و شاهدش بودم سخن بگویم و از راز این خلوت پرده برافکنم. لکن آنقدر نوشته های ناباب در این باب خواندم و کلام نامربوط بشنیدم که ناگزیر از نوشتن این اوراق شدم. به ویژه انکه یک تن از یاران قدیم تقاضای مصاحبه ای کرد و من ترجیح دادم خود بنویسم؛ چه کلام را نه روان بر زبان، بلکه سهل تر بر کاغذ می آورم.
مدت زمانی بود که دولت ایران برای تجدید قرارداد 1933 با شرکت نفت مذاکره می کرد و به توافق هایی هم رسیده بود. مصدق و یارانش در مجلس، مخالف آن توافق ها بودند، چراکه شرکت نفت به پشتوانه ی دولت انگلستان کماکان در پی امتیازات خود بود؛ و سعیش بر این تا همچنان منافع ایران را به زیر پا نهد. ایرانیان با شوقی وافر مذاکرات نمایندگان مخالف را در مجلس شورای ملی در ارتباط با نفت پیگیری می کردند و با هشیاری مراقب هرآنچه در کشور می رفت بودند. هم زمان دسته ها و گروه هایی در تهران که مرکز رویدادها بود شکل گرفتند و در تایید سیاستی که مصدق در پیش گرفته بود، به دورش حلقه زدند و جبهه ی ملی را بنیان نهادند. عاقبت بخاطر پافشاری او و یارانش در مجلس قراردادی با شرکت نفت انگلیس که به هیچ روی حاضر به از دست دادن امتیازاتش نمی بود، به تصویب نرسید. صنعت نفت در سراسر کشور ملی شد و مصدق نخست وزیر.