کتاب درآمدی به فلسفه دین – چاد مایستر

برشی از متن کتاب

یکی از استوارترین قوانین علم در حال حاضر قانون دوم ترمودینامیک از مفهوم اساسی مربوط به این قانون مفهوم انتروپی است که به صورت مقدار انرژی خارج از دسترس یا بی‌نظمی در یک سیستم بسته تعریف می شود به عنوان مثال از انتروپی می‌توان به مقدار کاهش انرژی گرمایی در یک زغال بر افروخته اشاره کرد. به میزانی که زغال سرد می‌شود انرژی موجود در چوب سوخته آن به صورت انرژی گرمایی که در محیط پیرامون جذب می شود به هدر می رود. بر اساس قانون دوم مقدار انرژی در دسترس سریع سیستم ترمودینامیکی بسته یعنی سیستمی که با محیط اطراف خود تبادل به جرم و انرژی ندارد با زمان کاهش می یابد اگر جهان چنین سیستمی باشد انتروپی آن با زمان افزایش خواهد یافت. به بیان دیگر مقدار انرژی در دسترس و نظم جهان پیوسته در حال کاهش است این سیستم در نهایت به حالت تعادل ترمودینامیکی خواهد رسید برای مثال تمامی ستارگان داغ نیز حذف خواهند شد و به شکلی ایستا در دمای ثابت خواهند ماند و در آن حالت دیگر انرژی گرمایی مصرف نمی شود. نهایتاً به حالت تعادل ترمودینامیکی و بیشینه بی‌نظمی خواهد رسید حالتی که برخی از آن به عنوان مرگ گرمایی یاد می‌کنند. سوالی که اکنون از طرف مدافعان برهان کلام مطرح می‌شود این است چرا جهان تاکنون به حالت تعادل ترمودینامیکی نرسیده است؟

این تصویر را در نظر بگیرید فرض کنید وارد اتاق می شوید بر روی میزی در مقابل خود یک فنجان قهوه استارباکس می‌بینید متعجب می‌شوید که این فنجان قهوه چه مدت در آنجا بوده است؟ از آن جا که کسی شما را نمی بیند آن را بر می‌دارید و جرعه ای می نوشید. متوجه می شوید که هنوز گرم است. آیا نتیجه می گیرید فنجان قهوه برای ماه ها یا هفته ها یا حتی روزها آن جا بوده است؟ البته خیر و دلیل آن نیز قانون دوم ترمودینامیک و انتروپی است. انرژی گرمایی موجود در قهوه به تمامی از دست نرفته و بنابراین نمی‌توانسته برای مدت طولانی آنجا باشد. از آنجا که جهان نیز هنوز گرم است (مثلا ستاره داغ منظومه شمسی خودمان خورشید را در نظر بگیرید) مدافعان برهان کلام می گویند جهان برای مدتی طولانی وجود نداشته است و گرنه باید مدتها پیش سرد می شد بنابراین جهان نمی توانسته از قبل وجود داشته باشد و باید آغازی داشته باشد البته بسیاری هم  با این نتیجه گیری موافق نبوده‌اند.

فیزیکدانان استدلال کرده‌اند جهان می‌تواند از طریق یک چرخه انبساط و انقباض که به آن نظریه جهان نوسانی می‌گویند از مرگ گرمایی بگریزد بر اساس این مدل پس از یک دوره انبساط جهان گرانش این انبساط را متوقف می کند و باعث انقباض می‌شود و در نتیجه جهان دوباره به درون یک تکینگی رمبش می‌کند. پس از انقباض و رمبش نوعی مکانیسم باعث انفجار دوباره جهان و ایجاد جهانی تازه می‌شود و جهان فرآیند انبساط را بار دیگر آغاز می کند از آنجا که این طرح می‌تواند بی نهایت بار تکرار شود به پذیرفتن یک مرگ گرمایی نهایی نیازی نخواهد بود و بنابراین به فرض پایان یا آغازی برای جهان نیز نیازی نیست.