کتاب امیلی و صعود (کتاب دوم)

برشی از متن کتاب

امیلی با بی حالی از پله ها پایین می رفت و احساس کرد عطر و موسیقی زندگی محو شده و همه چیز خاکستری شده است. اما ده دقیقه بعد قرار بود دوباره پا به سرزمین رنگین کمان ها بگذارد و کویر زندگی اش شکوفه باران شود.

دلیل این معجزه، نامه ی نازکی بود که خاله روت با یکی از آن فین فین های خاله روتی اش به دستش داد. یک مجله هم همراهش بود، اما امیلی توجهی به آن نکرد. تنها چیزی که چشمش می دید آدرس گوشه ی پاکت و نازکی آن بود؛ پاکتی متفاوت از نامه های حجیم همیشگی که از نوشته های برگشت خورده پر بودند.

امیلی در حالی که قلبش به سینه می کوبید، نامه را باز کرد و برگه ی تایپ شده ی داخلش را خواند.

“خانم امیلی ب. استار

شروبزی، جزیره ی پ. الف

کن،

خانم استار عزیز،

باعث مسرت ماست که به اطلاع شما برسانین شعرتان با عنوان “خنده ی جغد” برای چاپ در گاردن اندوودلند مناسب تشخیص داده شد. یک نسخه از شماره ای را که حاوی شعر شماست برایتان ارسال کرده ایم. ابیات شما بسیار موزونند و خوشحال می شویم کارهای بیشتری از شما دریافت کنیم.

البته مرسوم نیست که بابت چاپ این مطالب، چیزی پرداخت کنیم، اما شما می توانید از کاتالوگ ما دانه یا گیاهی را تا ارزش ۲ دلار انتخاب کنید تا برایتان بفرستیم.

با تشکر

ارادتمند شما

توس. ای. کارلتون اند کو.”

امیلی نامه را انداخت و با انگشتان لرزان مجله را برداشت. سرش گیج می رفت و حروف، جلو چشمهایش می رقصیدند. نزدیک بود نفسش بند بیاید؛ در صفحه ی اول مجله، میان حاشیه ای خوش نقش شعرش را می دید: “خنده ی جغد، سراینده امیلی برد استار.”

این اولین حبابی بود که از فنجان موفقیت بالا آمده بود، پس تعجبی نداشت اگر امیلی را این طور سرمست کرده باشد. او نامه و مجله را به اتاقش برد تا بیشتر شادمانی کند و خبر نداشت…