کتاب آشنایی با معماری جهان | زارعی

برشی از متن کتاب

در کناره رود نیل تا سودان امروزی را، سرزمین مصر می نامند. در مسیر این رود، آبشار هایی قرار دارد که رود نیل، پس از گذشتن از این آبشار ها، نزدیک به 700 کیلومتر، راه همواری را به سوی دره ای عمیق می پیماید، اطراف این دره را پرتگاه هایی بلند سنگی، فراگرفته اند، پهنای دره 12 تا 15 کیلومتر است، رود نیل قبل از این که به دریای مدیترانه بریزد، از دشت همواری می گذرد. در این دشت، رودخانه به شاخه های زیادی تقسیم می شود و تشکیل دلتا می دهد. مصری ها در نزدیک به 4000 سال پیش از میلاد کار با مس را آموخته بودند. با ساخت ابزار مسی، دوره سنگ به پایان رسید. ساخت ابزار مسی به وسیله کندن اشکال موردنظر در روی زمین انجام می گرفت، که گودال هایی ایجاد شده به وسیله مس مذاب پر، و پس از سرد شدن مورد استفاده قرار می گرفت. ساکنین مصر در دو منطقه شمالی و جنوبی با دو فرهنگ و رسوم متفاوت از یکدیگر می زیستند. در مصر سفلی، شغل مردم گله داری و مسکن آن ها به صورت چادرنشینی بود، ولی در مصر علیا، مردم به کشاورزی اشتغال داشتند، و محل سکونت آن ها ثابت بود، و همچون سومری ها از نی به عنوان مصالح ساختمانی برای ساختن خانه ها استفاده می کردند. یکی از اختلافات فرهنگی دو قوم، مراسم مذهبی دفن کردن مرده ها بود. در مصر سفلی، مرده ها را در قبر و در خارج از محل سکونتشان به خاک می سپردند. در صورتی که مصر علیا، مرده ها را در محل سکونت خودشان، یعنی با کشیدن دیوار و بستن راه آن قسمت از خانه، دفن می کردند.